බුදු හාමුදුරුවෝ පෙර ආත්ම භව වලදී සිදු කරන ලද අකුසල් කර්ම මොනවාද?
කුසල කර්මයන්හි පල විපාක සේම අකුසල කර්ම පල විපාකද බලගතුය. අප මහා බෝධිසත්වයන් පෙරුම් පිරූ ආත්ම බවයන්හිදී කල විවිධ අකුසල කර්ම වල විපාක ගෞතම බුදුන් ලෙස පහල වූ ආත්මබවයන්හි විඳි බව බෞද්ධ ඉතිහාසයේ සදහන් වේ.බුද්ධත්වයට පත්වුවද කලින් කල අකුසල කර්මයන් පලදීමෙන් අත්මිදීමට නොහැකි බව එයින් විද්‍යමාන වේ.
සංසාරේ කළ අකුසල කර්ම බුද්ධත්වයට පත්වීමෙන් පසුවද තමාට පලදුන් බව බුදු හිමියෝ හිමාල වනයේ අනවතප්ත විල සමීපයේදී භික්ෂූන්ට දේශනා කළහ.
තවත් එක් භවයක අප මහා බෝධිසත්වයෝ මොනාලි නැමති තරුණයකුව ඉපද පාපී මිත්‍රයන් ඇසුරෙහි වාසය කළහ.සිය පාපී මිතුරන් හා ඒක්ව පසේ බුදුවරයකුට චෝදනා කිරීමේ වරදට බෝධිසත්වයෝ ගෞතම නමින් බුද්ධත්වයට පත් වු පසු සුන්දරී පරිබ්‍රාඡිකාවගෙන් චෝදනා ලැබුහ. බුද්ධත්වයට පත්වුවද උන්වහන්සේට එම පාපයෙන් මිදිය නොහැකි විය.
තවද එක් ආත්මභවයක බෝධිසත්වයන් සංවර භීක්ෂුවක් අසංවර ලෙස හැසිරෙන බව පවසා උන්වහන්සේට චෝදනා කර ඇත.එම පාපකර්මයේ පල විපාකය වශයෙන් චීංචිමානවිකාව උන්වහන්සේට බුදු වූ පසු චෝදනාවක් එල්ල කළාය.
තෙරක් නොපෙනන සංසාර ගමනේ තවත් එක් ආත්මභවයක අප මහා බෝධිසත්වයෝ වන අරණ්‍යයක ශිෂ්‍යන්ට ශිල්පශාස්ත්‍රය උගන්වන ඍෂිවරයකුගේ ආරන්‍යයට සමීපව ජීවත් වුහ.එම ඍෂිවරයාට ශිෂ්‍යන්ගේ ඥාතීන් කරන පුද සත්කාර දැක ඊර්ෂ්‍යා උපදවා ඍෂිවරයා පිළිබද ඥාතීන්ට බොරු කිව්වේ ඔහු අශිලාචාර පහත් අයකු බව පවසිමිනි.එම පවෙහි ප්‍රතිවිපාක ලෙස උන්වහන්සේට දේවදත්ත හිමියන්ගේ පිඩාවන්ගෙන් මිදිමට නොහැකි විය.තමා කළ පව් තමා පසුපස ඒම උන්වහන්සේටද නවතාලිය නොහැකි විය. උන්වහන්සේ බෝධිසත්ව අවධියේ සිටුවරයුකුට දාව උපත ලැබුහ.ඔහුගේ මෑණියන්ගේ ඇවෑමෙන් පසු පියා තවත් විවාහයක් කර ගත් අතර එම සුළු මවට දාව තවත් පිරිමි දරුවෙක් උපන්නේය.පියාගෙන් තමාට හිමිවන ධනස්කන්දය හවුලේ බෙදා ගැනිමට අකමැත්ත නිසා ඔහු සිය මලණුවන් රවටා ඔහු පර්වතයට රැගෙන ගොස් එයින් පහලට තල්ලු කළේය. අස්ථි බිදිමින් කන්දෙන් පහළට වැටුනද මලණුවන් මිය නොගිය නිසා නැවතත් කන්දේ සිට කළු ගලක් හිස මතට දමා ඔහුව ඝාතනය කළේය.එහි විපාකය වූයේ බුද්ධත්වයට පත්වූ පසුව දෙවුදත්තෙර විසින් ගලක් පෙරළණු ලැබ, බුදුන් වහන්සේ තුවාල ලැබීමයි.පෙර ආත්මයේ සිය සොහොයුරන්ගේ හිස මතට ගලක් අතහැර ඝාතනය කිරීමේ පාපකර්මය ඉතා බලගතු බැවින් දෙවුදත්තෙර පෙරළු ගලේ කැබැල්ලක් උන්වනසේගේ පදයේ වැදී එයින් ලේ වැගිරි ශල්‍යකර්මයක් කිරීමටද සිදු විය.
රාජ්‍ය පාලකයකු වී උපත ලැබූ බෝධිසත්වයන් සිය කඩුවෙන් කපා මිනිසෙකු ඝාතනය කළ පාපයට විපාක ලෙස ලේ වැගිරුන පාදයේ තුවාලය දෙවෙනි වරටත් ශල්‍යකර්මයට බදුන් කිරීමට සිදුවිය.
දිනක් බුදුන් වහන්සේ මාර්ගයේ වැඩම කරමින් සිටියදී රා සොළොසක් පානය කර මත් වූ නාලාගිරි හස්තිරාජයා බිහිසුණු ලෙස උන්වනසේගේ පෙර මගට දිව ආවේය.එම සිදුවීමද උන්වහන්සේ පෙර කරන ලද අකුසල කර්මයක විපාකයකි.
එම සිදුවීමට තුඩු දුන් අතිත කථාව මෙසේය.එක් සමයක බෝධිසත්වයෝ ඇත්ගොව්වෙකුව ඉපද සිටියදී මාර්ගයේ වැඩම කරමින් සිටි පසේ බුදුවරයකු ඉදිරිට ඇතෙකු කුපිත කර යැවුහ.සිය ඝෘද්ධි බලයෙන් අහසට නැගී පසේ බුදුරජාණන්වහන්සේ වෙනතකට වැඩම කළහ.එම පාපී ක්‍රියාවේ අනිසි ප්‍රතිඵලය වුයේ නාලාගිරි නැමති හස්තිරාජයා උන්වහන්සේ බුදු වූ පසු ප්‍රචණ්ඩ ලෙස ඉදිරියට පැමිණිමයි.
තවත් එක් අවධියක බෝධිසත්වයන් කුඩා දරුවෙකුව සිටියදී පසේ බුදුවරයෙක් මාර්ගයේ වැඩම කරමින් සිටියේය.එවේලහි ඔහුගේ සිතට නැගුණු පාපී සිතුවිල්ලක් නිසා ගලක් ගෙන පසේ බුදුවරයකුට ගසා උන්වහන්සේගේ ලේ සොලවා සතුටු විය.එහිපාපී පලවීපාකය වුයේ වැදී පුත්‍රයන් තිස් දෙනෙකු උන්වහන්සේ බුදු වී ධ්‍යානගතව සිටින අතරතුර ප්‍රචණ්ඩකාරී ලෙස හැසිරීමයි.
ධිවර ගම්මානයක ධිවරයන් අතරේ හැදී වැඩුණු තරුණයකුව බෝධිසත්වයෝ එක් ආත්මභවයක් උපන්නාහ. ධිවරයෝ ජාලාශයට වස යොදා එහි මත්ස්‍යයන් අල්ලා ගොඩ තිබූ බදුනකට මාළුන් රැස් කළහ.අපහසුතාවෙන් දගලන මිය යන මත්ස්‍යයන් දෙස බලා ධිවර තරුණයා සතුටු වූ අතර බුද්ධතත්වයෙන් පසුවද බුදු හිමියන්ට වරින් වර වැලදූනු හිසරදය වුයේ එම පාපයේ ප්‍රතිඵලයයි.
ඵුස්ස බුදුරජාන්වහන්සේ සමයේද අප මහා බෝධිසත්වයෝ අසත්පුරුෂ මිතුරන් ඇසුරෙහි උපන්නාහ. ඵුස්ස බුදු හිමි ප්‍රමුඛ මහා සංඝයා ඇල් හලින් පිසින ලද බත් වළදන අයුරු දැක ඊර්ෂ්‍යාව උපදවා ඇල් හාල් බත් නොවෙයි යව කාපල්ලා යනුවෙන් බුදුන් ප්‍රමුඛ මහා සංඝයාට අපහස කළේය.එහි පාපකර්මය ලෙස උන්වහන්සේට බුද්ධත්වයෙන් පසුවද මාස තුනක් ආශ්වයන්ට දෙන යව ඇට වැළදිමට සිදු විය.
බෝසත් අවදියේ මල්ලවපොර ක්‍රීඩාවේ නිරතවන පුද්ගලයකු ලෙසද උපත ලැබූ ඔහු මල්ලවපොරයකදී සිය ප්‍රතිමල්ලවයාට වැරෙන් පහරක් එල්ල කළේය.ඒයින් ඔහුගේ කොදු ඇටය බිදී ගියේය.එහි පාප විපාකය ලෙස උන්වහන්සේට අධික වේදනාවෙන් යුත් කොන්දේ අමාරුවක් හට ගැනිණි.
තවත් එක් ආත්මභාවයකදී උන්වහන්සේ දක්‍ෂ කාර්යශුර වෛද්‍යවරයකු ලෙස උප්පත්තිය ලැබුහ.අධික උදරාබදයකින් පසු වූ සිටුකුමරයකු සුවපත් කළ හෙතම වෛද්‍යවරයාට රන්කහවනු නොදුන්නේය. එයින් හටගත් කෝපයෙන් කුමාරයට විෂ බෙහෙත් දුන්නේය. එයින් ලේ පාචනය හා වමනය යන රෝග තත්වෙයන් සිටු කුමාරයා මිය ගියේය.එහි ප්‍රතිඵලය වුයේ උන්වහන්සේ ගෞතම බුද්ධත්වයට පත් වූ පසුවද ලේ වමනය යැමේ රෝගය වැලදිමයි.එසේ ලේ වමනය වැලදුනු අවස්ථාවේ උන්වහන්සේට වැලදිමට නොහැකි වන පරිදි අවස්ථා තුනකදිම කුකුක්ථකා නදියේ දිය ජලය බොර වූ බව බෞද්ධ සාහිත්‍යයේද සදහන් වේ.එසේ කුකුක්ථකා නදියේ දිය බොර වීමට බලපෑ ආතිත කර්ම විපාකය වන්නේ පෙර භවයක පිපාසෙන් පෙළුණු ගව දෙනක වතුර බිමට සැරසුණු ජලාශයේ වතුර බොර කිරීමයි.කේසේ වෙතත් තථාගතයානන් වහන්සේට ලේ වමනය යැමේ රෝගය වැලදුණු අවසථාවේ කුකුක්ථා නදියේ දිය බොරවීම නිසා ආනන්ද හිමියන් වැලපෙමින් සත්‍යක්‍රියා කොට එහි ජලය පිරිසිදු කරවා බුදු හිමියන්ට පුජා කොට ඇති බව බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ සදහන් වේ.
කළ කම් පලදීම තරාතිරම නොබලා සිදු වේ.යමෙකු කරන කුසල කර්ම මෙන්ම අකුසල කර්ම නිසා ඔහුට සංසාර ගමනේ කෙදිනක හෝ විපාක විදීමට සිදු වේ. තථාගත අමාමෑණි බුදු පියාණන් වහන්සේ ගෞතම බුදුන් නමින් බුදු වී ලොවක් සුමගට ගනිමින් වැඩ විසු මොහොතේ පවා පෙර කළ කර්ම විපාක විදීමේ සිදුවීම්වලින් පවෙහි ප්‍රතිවිපාකය කෙතරම් බලවත්දැයි විද්‍යාමන වේ.එම යථාවාදී බුදු දහම අවබෝධ කර ගත් බැවින් උන්වහන්සේ සිය අනුගාමිකයන්ට මෙලෙසින් දේශනා කළ බව බෞද්ධ දර්ශනයේ සදහන් වේ.
“මහණෙනි තමන්ගේ විමුක්තිය තමාමය.ඔබ අකුසල කර්ම කළහොත් ඔබගේ හතුරා වන්නේ ඔබමය.
අකුසලයක් සිදු කල පසු ඔබව විපාකයෙන් ගලවා ගැනිමට කිසිවකුටත් නොහැකීය.එය ඒකන්තයෙන්ම විපාක ගෙන දේ”
දහසක් සොදක් කෙරුවත් හිතකින් කාට, රහසින් පවක් කෙරුවොත් පලෙදයි ඊට, අහසක් වසන සඳ සගවන්නද රෑට, මහා බඹුනටත් වරදී පව් කල දාට.
(සියළු දෙනාටම ධර්මාවබෝධය ලැබේවා !)