Monthly Archives: November 2014

විශේෂයෙන් “ඉන්ද්‍රිය සංවර” සකසා ගන්න. සම්පජඤ්ඤය හොඳින් හදා ගන්න. ඒවා බාහිර කාටත්…

විශේෂයෙන් “ඉන්ද්‍රිය සංවර” සකසා ගන්න. සම්පජඤ්ඤය හොඳින් හදා ගන්න. ඒවා බාහිර කාටත් පේන්නෙ නෑ. ඒවා තමන් තනියෙන් හුරු කර ගන්න. ඒ විදියට ඉන්ද්‍රිය සංවරයත්, සම්පජඤ්ඤයත් හුරු කර ගත් කෙනාගෙ සීලයට හානි වෙන්නෙ නෑ. සීලය රකින එක එයාට පහසුයි. එයාට වාඩි වෙලා භාවනා කරනවිට පහසුවක් තියෙයි.

බණ භාවනා කිරීම ගැන බොහෝ දේ පසුගිය දා අප කියල දුන්නා. ටික කලකින් කාරණා බොහෝමයක් දැනගත්ත කියල, ටික කලකින් ඔක්කොම පුරුදු කරන්ට පුළුවන් කියල කල්පනා කරන්ට එපා. එහෙම යමක් ටික කලකින් කරන්ට පුළුවන් කියල යමෙක් කල්පනා කළොත්, එතනින්ම එයා අසාර්ථක වෙනවා.

ටික ටික යමක් පුරුදු කරන්ට කෙනෙක් කල්පනා කළොත් එයාට පුංචි හෝ යහපතක් අත්කර ගන්ට පුළුවන්. බොහෝ දෙනාට තිබෙන ගැටලුවක් තමයි, ඉඳගෙන භාවනා කරන්ට වැඩි වේලාවක් පෙළඹෙනවා. අනිත් වෙලාවේදී සිහියෙන් ඉන්න උත්සාහ කරන්නේ නෑ. එතකොට එයා කල්පනා කරන්නේ වාඩි වෙලා විතරක් භාවනා කරල සාර්ථක වෙන්ට පුළුවන් කියල, එයා හැකි තාක් වාඩිවෙලාම ඉන්ට උත්සාහ කරනවා. අනිත් වෙලාවට සිහිය පිහිටුව ගන්ට කල්පනා කරන්නේ නෑ.

බොහෝ වෙලාවක් දවසේ වාඩි වෙලා භාවනාවෙ හිටියත්, වෙනත් කටයුතු කරනකොට සිහිය පිහිටුවගන්ට හුරුවෙලා නැත්නම්, අප වෙන දෙයක් කරන්ට ගියාම සිහිය පිහිටුවගන්ට බැරිව යනවා. එතකොට, යමක් කියන කරන කොට සිහිය, සතිපට්ඨානයෙන් පිට නම් තියෙන්නේ වාඩි වුණාට පස්සෙ සිහිය පිහිටුවගන්ට බෑ. භාවනාවට වාඩි වුණාට පස්සෙ, කලින් සිතට ආපු නිමිති ඔක්කොම සිහියට එනවා. එතකොට අසාර්ථකයි. ඒ නිසා, හොඳට ඉන්ද්‍රිය සංවරය පුරුදුකර ගන්න. සම්පජඤ්ඤය හුරුකර ගන්න. ඒවත් ටික ටික තමයි හුරුකර ගන්නෙ. එයාට පහසුවෙන් ඉන්න පුළුවන්.

විශේෂයෙන් “ඉන්ද්‍රිය සංවර” සකසාගන්න. සම්පජඤ්ඤය හොඳින් හදා ගන්න. ඒවා බාහිර කාටත් පේන්නෙ නෑ. ඒවා තමන් තනියෙන් හුරුකර ගන්න.එතකොට ඒ විදියට ඉන්ද්‍රිය සංවරයත්, සම්පජඤ්ඤයත් හුරුකරගත් කෙනාගෙ සීලයට හානි වෙන්නෙ නෑ. සීලය රකින එක එයාට පහසුයි. එයාට වාඩි වෙලා භාවනා කරනකොට පහසුවක් තියෙයි. අන්න එහෙම කලක් යනකොට එයාට සුවපහසුවෙන් ඉන්ට පුළුවන් වෙයි. ඒ නිසා, පොත පත ලබාගන්න, දේශනා අහන්න, ධර්මය ඉගෙන ගන්න, වන්දනා මාන කරන්න, වත් පිළිවෙත් කරන්න. ඒ හැම දෙයක්ම කරද්දි සම්පජඤ්ඤය හුරු කර ගන්න. ඒ වෙලාවල් වලදී සිහිය දියුණු කරගන්න. ඒ කරන විදිය මහා සතිපට්ඨාන සූත්‍රයේ සඳහන් වෙනවා. ඒ විදියට පුරුදුවෙන කොට අප සතිපට්ඨානය තුළ තමයි ඉන්නෙ.

සතිපට්ඨානය කියල කියන්නේ වාඩිවෙලා භාවනා කිරීමට පමණක් නෙමෙයි. සමහර අය සිතෙන්නේ වාඩි වෙලා පමණයි භාවනා කරන්නේ කියල. නෑ, සතිපට්ඨාන සූත්‍ර‍්‍රයේ තියෙන විදියට වැඩි ප්‍රමාණයක් තියෙන්නෙ වාඩි වෙලා පුරුදු කිරීමක් නෙමෙයි. වාඩිවෙලා පුරුදු කරන්න තියෙන්නෙ ටිකයි. වැඩි වෙලාවක් පුරුදු වෙන්ට තියෙන්නේ ඇවිදින කොට, හිටගෙන ඉන්න කොට, යන එන කොට, අනිකුත් වැඩපළ කරන කොට, කන බොන කොට,අන්න ඒ වෙලාව තමයි අප වැඩිපුර ගත කරන්නේ භාවනාවට වාඩි වෙන්නෙ ටික වෙලාවයි.

එහෙනම් අප අනිත් වෙලාවට සතිපට්ඨානය පුරුදු වෙන්නෙ නැත්නම්, භාවනාවට වාඩි වුණ වෙලාවට සතිපට්ඨානය පිහිටුවා ගන්ට බෑ. එහෙනම් අප අනිත් වැඩ කරන කොට, කෑම කනකොට, යන එන කොට, වැසිකිළි කැසිකිළි කරද්දි ඒ සෑම වෙලාවකදිම සිහිය පිහිටුවගන්න උත්සාහ කරන්න මහන්සිවෙන්න ඕන. ඒවා ටික ටික හුරු කර ගන්න. අන්න එයාට කලකදී ඉතා හොඳින් වාඩි වෙලා භාවනා කරන්ට පුරුදු වෙයි. එහෙම නැත්නම් අප මහන්සි වෙලා වෙලා වාඩි වෙලා ඉන්න හුරුවෙනව.

ඒ නිසා අප දක්‍ෂ වෙන්න ඕනැ අනිකුත් වැඩ කරන හැම වෙලාවෙම සිහිය උපදවාගෙන, සම්පජඤ්ඤය හුරු කරගන්න. කලක් එහෙමම කරගෙන යනකොට තමාටම සුව පහසුවෙක් දැනෙයි. ඉන්ද්‍රිය සංවරයත් සම්පජඤ්ඤයත් දෙක හුරු කළොත් එහෙම අපට වාඩි වෙලා පොඩි වෙලාවක් භාවනා කළත් සාර්ථකයි. සම්පජඤ්ඤයත් ඉන්ද්‍රිය සංවරයත් කියන දේ එක දිගටම පුරුදු කළ යුතු එකක්, ඒ දේවල් හොඳින් හුරුකර ගන්න බලන්න. ඒව හුරුකර ගත්තොත් අපේ සීලයත් රැකෙයි. වාඩිවෙලා කරන භාවනාවත් කරගන්න පුළුවන්කම තියෙයි. එතකොට අපට දවසෙ අනිත් කාලය කවදාවත් පාඩු වෙන්නේ නෑ. හවසට අපට කල්පනා කරල සතුට වෙන්ට පුළුවන් අද දවස මා හොඳට ගත කළා කියල, පසු තැවෙන්න දෙයක් නෑ. එතකොට පසුවදා උදේටත් එයාට සතුටෙන් අවදි වෙන්ට පුළුවන්. අද දවසත් මට යහපත් දෙයක් පුරුදුවෙන්ට පුළුවන් කියල. ඇයි එයා දන්නව නේ මොකක්ද කරන්නෙ කියල.

අප සෑම වෙලාවේදීම ඉන්ද්‍රිය සංවරය පුරුදු කරගන්ට ඕනෑ. එහෙම වුණොත් තමයි අපිට සාර්ථක වෙන්න පුළුවන්කම තියෙන්නෙ. ඒ විදියට අප පුරුදුකර ගත්තොත් මේ ලැබිච්ච ලාභය අහිමි නොවී අපට පහසුවෙන් ඉන්ට පුළුවන් කමක් තියෙයි. එහෙම නැත්නම් රේස් දුවන විදියට පුරුදු වෙන්න එපා. එහෙම කරන්න බෑ. එහෙම කරල ඉක්මනින් ධර්මය අවබෝධ කරනව කියල කරන්ට බෑ.අපට තියෙන්නේ ටික ටික ධර්මය පුරුදු කරගැනීම ඒනිසා සීලය රැකගන්න. සීලයට හානි වෙන්ට දෙන්න එපා. ඉන්ද්‍රිය සංවරයත්, සම්පජඤ්ඤයත් පුරුදුකර ගත්තොත් අපට සීලය හොඳින් ආරක්ෂා කරගන්න පුළුවන් වෙනවා.

සියලු දෙනාටම ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළ ඒ උතුම් ධර්මය අවබෝධකර ගැනීම පිණිස වාසනාව උදාවේවා කියල අපි ආශිර්වාද කරමු!

තෙරුවන් සරණයි!

නාවලපිටියේ අරියවංශ හිමි – බුදුසරණ අන්තර්ජාල කලාපය

ක්‍ෂණසම්පත්තිය සහිත උතුම් මනුෂ්‍යය ආත්මයක් ලැබී ඇති මෙම බුද්ධෝත්පාද කාලය තුල කුසල් දහම්හි නිරත වී සසරින් එතරව ලබන සදාකාලික නිවන් සුවය ලබාගැනීමට මෙම ධර්ම දානය හේතුවාසනා වේවා!

සියළු දානයන් අතර ධර්ම දානයම අග‍්‍ර වන්නේය. මෙම සදහම් පණිවිඩය සියළු දෙනා අතර Share කර ධර්ම දානමය උතුම් පුණ්‍යකර්මයට ඔබත් දායක වන්න!

පුරිසදම්මසාරතී – සත්වයින් දමනය කිරීමෙහිලා ලොවෙහි ශ්‍රේෂ්ට වූ ඒ බුදුරජාණන්වහන්සේ…

පුරිසදම්මසාරතී – සත්වයින් දමනය කිරීමෙහිලා ලොවෙහි ශ්‍රේෂ්ට වූ ඒ බුදුරජාණන්වහන්සේ ගේ දැකීම බොහෝ කලක් සැප පිණිස පවතී.

සියලු දුක් කෙළෙවර කරන උන්වහන්සේගේ ධර්මයට පැමිණෙන්න.

පිනට කෑදර වෙලා හරි විදිහට පින් කරන්න බෑ. කෑදරකම පිනට පාවිච්චි කරන්න බෑ. ඒ වගේම ත…

පිනට කෑදර වෙලා හරි විදිහට පින් කරන්න බෑ. කෑදරකම පිනට පාවිච්චි කරන්න බෑ. ඒ වගේම තරඟය පිනට පාවිච්චි කරන්න බෑ. පිනට පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් අවබෝධයයි.

ඒ නිසයි පින්වතුනි, අපි මේක හොඳට තේරුම් ගත යුත්තේ. ඒ තමයි, අවබෝධයෙන් පිනක් කිරීම ගැන. අවබෝධයකින් පිනක් කරන කෙනෙක් තමන්ගේ නමවත් ගහගන්න කල්පනා කරන්නේ නෑ. අපට වැදගත් වෙන්නේ නම නෙවෙයි. අපට වැදගත් වෙන්නේ ක‍්‍රියාව. තව සමහරු කියනවා “මං ඔන්න අසවල් දේට වියදම් කළා. හැබැයි මගේ නම ගහන්න ඕන.” තව කෙනෙක් කියනවා “මං අසවල් දේ අරන් දෙන්නම් මගේ නම ගහන්න ඕන.”

ඇත්ත වශයෙන්ම ඒගොල්ලෝ පිනක් ගැන දන්නේ නෑ. පිනක් තේරෙන්නේ නෑ. පිනක් ගැන හිතලත් නෑ. ඒගොල්ලෝ තමන්ගේ මට්ටමින් යම්කිසි පුංචි වියදමක් කරනවා. කරලා ඒකට තමන්ගේ නම ගසාගන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඊට පස්සේ එයා සතුටු වෙන්නේ ඒකෙන්.

ඔන්න පිනක් කළා කියමු. ඔන්න බෝඞ් ලෑල්ලක් හයිකරලා තියෙනවා. ඉස්සරලාම එයා ඇවිල්ලා බලන්නේ ‘කෝ මගේ නම තියෙනවාද?’ කියලයි. හරි තැන නම නැත්නම් “මමයි මෙච්චර දුන්නේ. මගේ නම යටින් දාලා. අසවලා මෙච්චරයි දුන්නේ. එයාගේ නම උඩින් දාලා” කියලා ප‍්‍රශ්න ඇතිකර ගන්නවා. මේ වගේ චූටි දේවල් අල්ලාගෙන පින වනසාගන්න අය කෙලවරක් නෑ.

මේකට හේතුව පින ගැන අවබෝධයක් නැතිකමයි. සැප ලබාදෙන දේ රැස්කළ යුත්තේ තමා නම් තමන් ඒක රැස්කළාට පස්සේ ඒ ගැන කිව්වත් එකයි නැතත් එකයි. නම ගැහුවත් එකයි නැතත් එකයි. තමන් කළ පින කළා. ඒ වගේම පින ගැන තේරුම් ගන්න ගොඩාක් උපකාරී වෙන දෙයක් තමයි, හැම දෙයක්ම අනිත්‍ය ලෝකයට අයිතියි කියන අවබෝධය. වෙනස්වන ලෝකයට අයිති දේක තමයි අපි මේ පින් රැස් කරන්නේ. රැස්කරනා පින තමයි අපේ පස්සේ ගමන් කරන්නේ.

පූජ්‍ය කිරිබත්ගොඩ ඤාණානන්ද ස්වාමීන් වහන්සේ !

කාම ලෝකයේ ආශ්වාදයට, විසිතුරු බවට ඔබත් අහුවෙලාද? කාමයේ ආදීනවය හා කාමයෙන් නිදහස් ව…

කාම ලෝකයේ ආශ්වාදයට, විසිතුරු බවට ඔබත් අහුවෙලාද?
කාමයේ ආදීනවය හා කාමයෙන් නිදහස් වීම ගැන ඉගෙන ගන්නට පහත ධර්ම දේශනාවට සවන් දෙන්න. ->

මෝඩ පුද්ගලයා අනුන්ගේ දානයෙහිද දොස් දැක අපාගතවේ. අපි පින් අනුමෝදන් වීමට පුරුදුවෙමු.

මෝඩ පුද්ගලයා අනුන්ගේ දානයෙහිද දොස් දැක අපාගතවේ. අපි පින් අනුමෝදන් වීමට පුරුදුවෙමු.

විශාල පිරිසකට දානයක් දෙන විට ඒ ඒ දේ සපයා ගැනීම දන් උයා පිහා සංවිධානය කොට පූජා කි…

විශාල පිරිසකට දානයක් දෙන විට ඒ ඒ දේ සපයා ගැනීම දන් උයා පිහා සංවිධානය කොට පූජා කිරීමද බැලූ බැල්මට යුද්ධයක් වැනි ය. එහෙත් මෙහි යුද්ධය යයි දක්වන ලද්දේ දන්දීමේ දී කෙරෙන මානසික යුද්ධයයි. පෘථග්ජන සත්වයාගේ ස්වභාවය රැස් කිරීමයි. දීම යනු රැස්කිරීමට විරුද්ධ පක්‍ෂයයි. දෙම් ද? නොදෙම් ද? යන මානසික ගැටීමෙන් ජයගත්ත අයට පමණකි දන්දිය හැක්කේ

දානඤ්ච යුද්ධඤ්ච සමානමාහු – අප්පාපි සන්තා බහුකේ ජිනන්ති
අප්පම්පි චේ සද්දහානො දදාති – තේනේව සෝ හෝති සුඛී පරත්ථ

දන් දීම ද යුද්ධ කිරීමක් හා සමාන යයි කියති. ජීවිතය කෙරෙහි ආශාවක් නැතුව ස්වල්ප දෙනෙක් සටන් වැදුණත් බොහෝ සතුරන් පරදවා ජය ගනිති. එමෙන් කුසලය ස්වල්ප වුවද බොහෝ අකුසල් පරදවාලිය හැකි ය. කම්පල අදහාගෙන ස්වල්ප වූ හෝ යමක් පරිත්‍යාග කළහොත් පරලොව දී සැපවත් වීමට එම දානමය පින්කම උපකාරවත් වේ. මේ ඉහත සඳහන් ගාථාවේ අදහසයි.

මේ ගාථාව ආදිත්ත ජාතකයෙහි එන එක් ගාථාවෙකි. ආදිත්ත ජාතකය බුදුරජාණන් වහන්සේ සැවැත් නුවර ජේතවනාරාමයෙහි වැඩවසන විට දේශනා කරන ලද්දකි. කොසොල් රජතුමා හා රටවාසීන් අතර දාන තරගයක් පැවතුණි. එහිදී රටවැසියෝ දුන් දානය රජුගේ දානයට වඩා උසස් විය. පරාජයෙන් කනස්සල්ලට පත් රජතුමා සනසමින් මල්ලිකා දේවිය මහා දානයක් සංවිධානය කළා ය. එම දානය අසදෘශ මහා දානය නමින් ප්‍රකට විය. එම අසදෘශ මහා දානය පිළිබඳව දම්සභාවට රැස් වූ භික්‍ෂූන් කතා කරමින් සිටින විට බුදුරජාණන් වහන්සේ එතැනට වැඩම කොට කළ කතාව විමසා දැනගෙන, පෙරත් නුවණැත්තෝ මෙසේ දන්දුන්හයි අතීත කථාව ගෙනහැර දක්වා වදාළ සේක.

පෙර ‘සෝවීර’ නම් රටෙහි ‘රෝරුව‘ නම් නුවර ‘භරත’ නම් රජෙක් දැහැමින් රජකම් කළේ ය. භරත රජතුමාගේ දේවිය ‘සමුද්දවිජයා’ නම් වූවා ය. රජතුමා දුගී මගී යාචකාදීන්ට දන් දෙයි. දිනක් රජතුමා එම දන්දීම පරීක්‍ෂා කරන්නේ ගුණ ධර්මයන්ගෙන් තොර දුසිල් මිනිසුන් එම දානය පරිභෝග කරනු දැක එයින් කලකිරී සිල්වත් පසේබුදුවරුන්ට දන් දෙන්නට සිතී ය. එහෙත් පසේබුදුවරු වැඩසිටින්නේ හිමාලයෙහි ය. ඒ නිසා උන්වහන්සේට ආරාධනා කරන්නේ කෙසේදැයි කල්පනා කළේ ය. එම අදහස තම දේවියට ද දැනුම් දුන්නේ ය. එවිට දේවිය ‘මහරජතුමනි, මේ ගැන වෙහෙසෙන්නට ඕනෑ නැත. මල් වට්ටියක් ගෙන ඔබතුමා මෙතෙක් කල් දුන් දානයේ බලයෙන්, රැකී සීලයේ බලයෙන් මල් වට්ටිය පසේ බුදුන්ට ආරාධනා පිණිස හිමාලයට යේවා! යි අධිෂ්ඨාන කොට අහසට දමන්නැයි’ කීවාය.

රජතුමා එය පිළිගෙන පෙහෙවස් සමාදන්ව රන් බඳුනකට සමන් මල් ගෙන රජමිදුලේ සිට නැගෙනහිර දෙසට වැඳගෙන ‘මේ නැගෙනහිර දිසාවේ වැඩසිටින රහතන් වහන්සේ අප කෙරෙහි යම් ගුණයක් ඇත්නම් එය සලකා අප කෙරෙහි අනුකම්පාවෙන් අපගේ දානය ඉවසා වදාරන සේක්වා’ යි මල් මිටවල් හතක් අහසෙහි පාකර හැරියේ ය. නැගෙනහිර දිසාවේ පසේ බුදුවරුන් නො සිටි හෙයින් රජතුමාගේ ප්‍රාර්ථනය ඉටු නොවීය. ඉන් පසු දකුණු දිසාවට ද බටහිර දිසාවට ද මල් අහසේ පාකර යැවී ය. ඒ දිසාවලින් ද ප්‍රතිඵල නොලත් විට උතුරු දිසාවට මල් පාකර යැවී ය. එම මල් ගන්ධමාදන පර්වතයෙහි වැඩවෙසෙන පන්සියයක් පසේ බුදුන් වහන්සේගේ සිරසට උඩින් මල් වියනක් මෙන් පිහිටා පසුව බිමට පහත් විය. ඒ ගැන දිවැසින් බැලූ පසේබුදුන් වහන්සේ නමක්, රජතුමාගේ දානයට ආරාධනාවක් බව දැනගෙන පසුදින දානයට සත් නමක් රජමාලිගයට වැඩම කළහ. රජතුමා දින හතක් උන්වහන්සේට දාන මානාදියෙන් සංග්‍රහ කොට සත්වැනි දින පිරිකර ද පූජා කළේ ය. වැඩිමහලු පසේ බුදුරජාණන් වහන්සේ රජුට අනුමෙවැනි දහම් දෙසන්නේ,

“ආදිත්තස්මිං අගාරස්මිං – යං නීහරති භාජනං
නං තස්ස හෝති අත්ථාය – නෝ ච යං තත්ථ ඩය්හති”

යනාදී ගාථා දෙකක් දේශනා කළ සේක. ගිනිගෙන දැවෙන ගෙයකින් යම් භාජනයක් බැහැර කර ගතහොත් එය ඔහුට ප්‍රයෝජනය පිණිස පවතී.

එවමාදිපිතො ලෝකෝ ජරාය මරණෙන ච
නීහරේථේව දානේන දින්නං හෝති සුනීභතං

මෙසේ ලෝකයා ජරාවෙන් ද මරණයෙන් ද ගිනිගෙන දැවෙන්නේ ය. දන් දීම ගිනිගත් හෙයින් බඩු ඉවත්කර ගැනීමක් වැනි ය. දුන් දේ මනාව රැක ගත් දෙයක් වේ.

සත්වයා ප්‍රධාන වශයෙන් ජරා, මරණ දෙකින් නිතර ගිනිගෙන දැවෙන්නේ ය. සත්වයා උපන්දා පටන් මරණය කරා ගමන් කරයි. ඒ ගමනෙහි නැවතීමක් නැත. එසේ මරණය කරා යන සත්වයා ක්‍ෂණයක් පාසාම වෙනස් වීමට භාජනය වෙයි. මෙය ධර්මයෙහි ක්ෂණික මරණ වශයෙන් සඳහන් වේ. තවද, සත්වයා එකොළොස් ගින්නකින් නිතර දැවෙන බව සඳහන් ය. ඒ එකොළොස් ගින්න නම්, රාග, ද්වේෂ, මෝහ, ව්‍යාධි, ජරා, මරණ, සෝක, පරිදේව, කායික දුක, චේතසික දුක, උපායාස යන එකොළොස ය.

මෙසේ ප්‍රධාන පසේබුදුරජාණන් වහන්සේ රජතුමා ඇතුළු පිරිසට අනුමෝදනා කොට අහසින්ම ආපසු වැඩි සේක. උන්වහන්සේට පිරිනැමූ පිරිකර ද උන්වහන්සේ පසු පස අහසින්ම ගියේ ය. ඊළඟට දෙවන පසේබුදුරජාණන් වහන්සේ,

යො ධම්මලද්ධස්ස දදාති දානං
උට්ඨානවිරියාධිගතස්ස ජන්තුනෝ
අතික්කම්ම සෝ වේතරණිං යමස්ස
දිබ්බානි ඨානානි උපේති මච්චෝ

යන ගාථාවෙන් දම් දෙසූහ. යම්කිසි කෙනෙක් දහදිය වගුරා දැහැමින් උපයා සපයා ගත් වස්තුවෙන් දන් දෙන්නේ ද ඔහු යමරජුගේ වේතරණී නදිය, අට මහනිරයන් හා ඔසුපත් නිරය ඉක්මවා දිව්‍ය සම්පත් ලබා ගනී යනු එම ගාථාවේ අදහසයි. උන්වහන්සේ ද මේ ධර්මය වදාරා පිරිකරත් සමඟ අහසින්ම ආපසු වැඩියහ.

මෙසේ පසේ බුදුරජාණන් වහන්සේ ඉතිරි සය නම ම ගාථාව බැගින් දේශනා කොට අහසින්ම ආපසු වැඩියහ. මාතෘකා වශයෙන් තැබූ ගාථාව ද එක් පසේ බුදුරජාණන් වහන්සේ නමක් දෙසූ ගාථාවකි. එහි දානය යුද්ධයකට සමාන කොට ඇත. විශාල පිරිසකට දානයක් දෙන විට ඒ ඒ දේ සපයා ගැනීම දන් උයා පිහා සංවිධානය කොට පූජා කිරීමද බැලූ බැල්මට යුද්ධයක් වැනි ය. එහෙත් මෙහි යුද්ධය යයි දක්වන ලද්දේ දන්දීමේ දී කෙරෙන මානසික යුද්ධයයි. පෘථග්ජන සත්වයාගේ ස්වභාවය රැස් කිරීමයි. දීම යනු රැස්කිරීමට විරුද්ධ පක්‍ෂයයි. දෙම් ද? නොදෙම් ද? යන මානසික ගැටීමෙන් ජයගත්තහුට පමණකි දන්දිය හැක්කේ.

යමෙක් යමක් දුන් පසු ද දුන් දෙය ගැන විපරම් කරන්නේ එහි ආශාව සම්පූර්ණයෙන්ම අත්හළ නොහැකි නිසා ය. සසරදී ද දීමෙහි පළපුරුද්දක් නැති අයට දීම අසීරු ය. ඒ සඳහා මානසිකව ලොකු යුද්ධයක් කළ යුතු ය. බොහෝ වශයෙන් දීමෙහි යෙදන්නේ සසරදීත් දානාදී පින්කම් කළ පින්වතුන් ය. සසර දී දුන් නිසා ඔවුන්ට මෙලොව දී ලැබෙයි. මෙලොවදීත් දෙන නිසා පරලොවදීත් ලැබෙයි.

බුද්ධ කාරක ධර්මයන් සපුරන බෝසත්වරු දානය පාරමිතාවක් වශයෙන් පුරති. දීම පාරමිතාවක් බවට පත්වන්නේ, තණ්හා, මාන, මිථ්‍යාදෘෂ්ටි වලින් තොරව කරුණාව, උපාය කෞෂල්‍ය ආදී ගුණධර්මයන්ගෙන් යුක්තව ලබන්නන් ගැන නො සලකා දිය කළයක් මුනින් නැමුවා සේ දීමෙනි. එහිදී පරමාර්ථය වන්නේ ආශාව දුරුකිරීමයි. එසේ බාහිර තමන් සතු වස්තු දන් දීමෙන් බෝසත්වරු තම අඟ පසඟ පවා දීමට පුරුදු වෙති. එය උපපාරමිතාවයි. ජීවිත දානය ද කිරීමෙන් පරමාර්ථ පාරමිතාව සපුරා ගනිති.

මෙහිදී පසේබුදුවරු හත් නම දේශනා කොට ඇත්තේ මහත්ඵල මහානිශංස ලැබීමට දිය යුතු ආකාරයයි.

තෙරුවන් සරණයි!

සූරියගොඩ සිරිධම්ම නා හිමි – බුදුසරණ අන්තර්ජාල කලාපය

ක්‍ෂණසම්පත්තිය සහිත උතුම් මනුෂ්‍යය ආත්මයක් ලැබී ඇති මෙම බුද්ධෝත්පාද කාලය තුල කුසල් දහම්හි නිරත වී සසරින් එතරව ලබන සදාකාලික නිවන් සුවය ලබාගැනීමට මෙම ධර්ම දානය හේතුවාසනා වේවා!

සියළු දානයන් අතර ධර්ම දානයම අග‍්‍ර වන්නේය. මෙම සදහම් පණිවිඩය සියළු දෙනා අතර Share කර ධර්ම දානමය උතුම් පුණ්‍යකර්මයට ඔබත් දායක වන්න!

නිවන් මගේ හික්මෙන සේඛ භික්ෂුවට එ උතුම් අරහත්වයට පත්වීම පිණිස, බොහෝ සේ උපකාර වන ය…

නිවන් මගේ හික්මෙන සේඛ භික්ෂුවට එ උතුම් අරහත්වයට පත්වීම පිණිස, බොහෝ සේ උපකාර වන යම් දෙයක් තියෙනවා නම්, මේ යෝනිසෝ මනසිකාරය තරම් වෙන උපකාර වෙන දෙයක් නෑ. ධර්මයේ පෙන්වා දී ඇති පරිද්දෙන්ම නුවණින් සළකමින් වීරිය වඩන භික්ෂුව සියලූ දුක් නැති කරපු කෙනෙක් බවට පත්වෙනවා.
යෝනිසෝමනසිකාරය නිවැරදිව කරන අයුරු දැනගන්නට සවන් දෙන්න

පන්සිල් සුරැකීමේ ආනිශංස සත්ව ඝාතනයෙන් වැලකී සිටීමෙන් ලැබෙන ආනිශංස ආරෝහ පිරිනාහ…

පන්සිල් සුරැකීමේ ආනිශංස

සත්ව ඝාතනයෙන් වැලකී සිටීමෙන් ලැබෙන ආනිශංස

ආරෝහ පිරිනාහ සම්පත්තියෙන් යුක්ත වීම
ජව සම්පත්තියෙන් යුක්ත වීම
මනාව පිහිටන පියවර ඇත්තෙකු වීම
රන්වන්පාට සිරුරක් ඇත්තෙකු වීම
මුදු මොළොක් සිරුරක් ලැබීම
පිරිසිදු පැවතුම් ඇති ඇත්තෙකු වීම
සූර වීර ගති ඇත්තෙකු වීම
මහා බලවන්තයෙකු වීම
නොපැකිල කිවහැකි වචන ඇත්තෙකු වීම
කාටත් ප්‍රිය මනාප පුද්ගලයෙකු වීම
පහ කළ දොස් ඇත්තෙකු වීම
කෙනෙකුට බිදවිය නොහැකි පරිවාර සම්පත්තියක් ලැබීම
තැති නොගත් කෙනෙකු වීම
විනාශ නොකළ හැකි උතුමෙකු වීම
පර උපක්‍රමවලින් අකල් මරණයට පත් නොවීම
අනන්ත වූ පරිවාර සම්පත් ඇති බව
සුරූපී පුද්ගලයෙකු වීම
මනා සටහන් ඇත්තෙකු වීම
අල්ප ආබාධ ඇත්තෙකු වීම
‍ශෝක නොකරන්නෙකු වීම
ප්‍රියයන්ගෙන් වෙන්වන්නට සිදු නොවීම
දීර්ඝායුෂ ලැබීම
මනාව පිහිටි අග පසග ඇත්තෙකු වීම

අදත්තාදානයෙන් වැළකීමෙන් ලැබෙන ආනිශංස

මහා ධනවතෙකු වීම
බොහෝ ධන ධාන්‍ය ලබන්නෙකු වීම
අනන්ත භෝග සම්පත් ඇත්තෙකු වීම
නූපන් වස්තු උපදවීමට පුණ්‍ය ශක්තිය ඇත්තෙකු වීම
ඇත්තා වූ භෝග රැකගැනීමේ වාසනාව
කැමති වස්තූන් වහා ලබන්නෙකු වීම
රාජ,සොර,ගිනි,ජල ආදියෙන් විනාශ කල නොහැකි වස්තුව ඇති වීම
සාධාරණ ධන වාසනා ඇත්තෙකු වීම
ලෝකයේ උත්තමයෙකු බවට පත්වීම
නැත යන වචනය දන්නෙකුවත් නොවීම
සැප විහරණ ඇත්තෙකු වීම

කාමයෙහි වරදවා නොහැසිරීමෙන් ලැබෙන ආනිශංස

සතුරන් නැත්තෙකු වීම
සියලු ජනතාවටම ප්‍රිය කරන්නෙකු වීම
ආහාර පානාදී සියල්ල අඩුවක් නැතිව ලැබීමේ භාග්‍ය ඇත්තෙකු වීම
සැපසේ නින්ද යාම
සැපසේ පිබිදීම
අපාය භය නැත්තෙකු වීම
නපුංසක,උභතෝ,ඛ්‍යඤ්ජනක තත්ව වලට පත් නොවීම
ක්‍රෝධය අඩු පුද්ගලයෙකු වීම
ඒ ඒ දෙය පරික්ෂෘ කොට කරන්නෙකු වීම
කර නොබාගත් කෙනෙකු වීම (කුදු නොවීම)
සැක බිය නිසා බිම බලාගෙන නොසිටින්නෙකු වීම
ඔවුනොවුන්ට ප්‍රිය මනාප අඹුසැමියන් ලැබීම
පිරිපුන් ඉදුරන් ඇති බව
පිරිපුන් ලක්ෂණ ඇති බව
සැක නැති පුද්ගලයෙකු වීම
මහන්සි නොවී ධනය ලැබීමේ භාග්‍ය ඇතිවීම
සැප විහරණ ඇත්තෙකු වීම
කිසි තැනක කුමකටවත් බිය නොවන්නෙකු වීම
ප්‍රියයන්ගෙන් වෙන් නොවන්නෙකු වීම

මුසා බස් නොපැවසීමේ ආනිශංස

අතිශයින් ප්‍රසන්න ඉදුරන් ඇත්තෙකු වීම
මනා මිහිරි කටහඩක් ඇත්තෙකු වීම
සමානව පිහිටි සුදු දත් දෙපලක් ඇත්තෙකු වීම
අශෝභන වූ මහත් ශරීර නොලබන්නෙකු වීම
අශෝභන වූ මිටි ශරීර නොලබන්නෙකු වීම
අශෝභන වූ උස ශරීර නොලබන්නෙකු වීම
සැප ස්පර්ශ ඇත්තෙකු වීම
දුගද නැති මල් සුවදැති මුඛයක් ඇත්තෙකු වීම
සුවච කීකරු පරිවාර ජනයා ඇති බව
විශ්වාස කළයුතු වචන ඇත්තෙකු වීම
නෙඵම් පෙත්තක් බුදු වූ මෘදු වූ රත්පැහැ දිවක් ලබන්නෙකු වීම
උඩගු නොවන බව
චපල අදහස්,ක්‍රියා නැත්තෙකු වීම

මත්ද්‍රව්‍ය ගැනීමෙන් වැළකීමෙන් ලැබෙන ආනිශංස

ත=න් කල්හි කරන යම් කටයුත්තක් වේද එය වහා වැටහෙන බව
සෑම කල්හිම එලඹ සිටි සිහි ඇත්තෙකු වීම
උම්මත්තක නොවී ඉපදීම
ඥානවන්තයෙකු වීම
අලස නොවීම
නොහික්මුණු ක්‍රියා නොකිරීම
කෙළතොලු නොවීම
තරුණ මදයෙන් ආදී මත්වුණු ස්වභාවයක් නැති බව
අප්‍රමාදී විහරණ ඇත්තෙකු වීම
මෝහයෙන් මුලාවී කටයුතු කරන්නෙකු නොවීම
තැති ගැනීම් නැත්තෙකු වීම
එකට එක නොකිරීම
ඊර්ෂියා නොකරන බව
සත්‍ය වචන කතාකරන්නෙකු වීම
කේළාම්,පරුෂ,හිස්, වචන කථාකරන්නෙකු නොවීම
අලස බවින් තොරව කටයුතු කරන්නෙකු වීම
කළගුණ දන්නෙකු වීම
කළ උපකාරයට ප්‍රති උපකාර දක්වන්නෙකු වීම
මසුරු මල ධර්ම නැත්තෙකු වීම
ත්‍යාගවන්තයෙකු වීම
මහා සිල්වතෙකු වීම
ඍජු ගති පැවතුම් ඇත්තෙකු වීම
ක්‍රෝධ නොකරන සත්පුරුෂයෙකු වීම
පව් කිරීමට ලැජ්ජා ඇති ගුණවත් අයෙකු වීම
පව් කිරීමට බිය ඇත්තෙකු වීම
ඍජු අදහස් ඇත්තෙකු වීම
මහා ප්‍රඥාවන්තයෙකු වීම
මහා චිත්ත ශක්තියක් ඇති නුවණැත්තෙකු වීම
දාර්ශනික අදහස් ඇති පණ්ඩිතයෙකු වීම
අර්ථය අනර්ථය වැටහෙන හසල බුද්ධියක් ඇතිබව