from Path to Nirvana https://ift.tt/2jWCiVN
මහණෙනි, බෙදා දී වැළඳීමෙහි ආනිසංස මම යම් සේ දනිමි ද, එසේම අන් අයත් දනියි නම්, බෙදා නොගෙන වළඳන්නේ නැහැ.

යම් අන්තිම බත් පිඬක් වෙයිද, පිළිගන්න කෙනෙක් ද සිටී නම්, ඒ බත් පිඬෙන් ද කොටසක් බෙදා නොගෙන වළදන්නේ නැහැ.

දානසංවිභාග සූත්‍රය – https://ift.tt/2Ioyx6d

Original photo by Hillside Hermitage
https://ift.tt/2uyYE2Q

from Path to Nirvana https://ift.tt/2jYfd4V
පින්වතුනේ,
බුදුරජාණන් වහන්සේ අප කෙරෙහි අනුකම්පාවෙන් අපට හිතෙන වැරදි සිතුවිලි දුරු කිරීම සඳහා වැදගත් දහම් කරුණු කියලා දෙනවා. මේ සඳහන් වෙන්නේ ඒ වගේ අදහසක් ඇති ගාථාවක්.

මාප්පමඤ්ඤෙථ පුඤ්ඤස්ස න මං තං ආගමිස්සති
උදබින්දුනිපාතෙන උදකුම්භොපි පූරති
පූරති ධීරො පුඤ්ඤස්ස ථොකථොකම්පි ආචිනං.

පින්වතුනි අපි නොයෙක් ආකාරයේ පින්කම් කරනවා ඒ අතරින් සමහර පින්කම් තදින් අපේ සිතට දැනෙනවා. නමුත් සමහර පින්කම් ඒ වගේ හිතට ඇතුළු වෙන්නේ නෑ ඊට හේතුව අපි පින්කම් ලොකු පොඩි වශයෙන් බෙදන නිසා. වැඩිපුර වියදම් කළොත් අපි හිතනවා ලොකු පින්කමක් කියලා ඒ වගේම ගොඩක් මහන්සි වුණොත් අපි හිතනවා ලොකු පින්කමක් කියලා. සමහර විට බොහොම පහසුවෙන් පින්කමක් කළොත් පොඩි පින්කමක් කියලා හිතෙනවා. නමුත් බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාළා ඒ වගේ පින්කම් ගැන සුලු කොට හිතන්න එපා කියලා හේතුව ටික ටික නමුත් පින් එකතු වෙනකොට බුද්ධිමත් කෙනෙකුගේ ජීවිතය පිනෙන් පිරිලා යනවා ඒකට හොඳම උපමාවක් බුදුරජාණන් වහන්සේ පෙන්වා දෙනවා ඒ තමයි හරියට දිය බිංදු එක එක වැටිලා කළය පිරෙනවා වගේ කියලා.

අපි දැන් ඒ ගාථාව පාලි වචන සහිතව ඉගෙන ගමු.

මා 🌷 එපා.
අප්ප 🌷 ස්වල්පය, ටික, චුට්ට,
මඤ්ඤෙථ 🌷 හැඟීමක් ඇති කර ගන්න.
මා+අප්ප මඤ්ඤෙථ 🌷ටිකයි, පුංචියි, කියලා හැඟීමක් ඇති කර ගන්න එපා.
තං 🌷එය. ඒ පින.
මං 🌷මා වෙත.
න ආගමිස්සති 🌷එන එකක් නෑ.
පුඤ්ඤස්ස 🌷පිනට.
ආචින🌷 රැස් කරන.
ධීරො 🌷 ප්‍රඥාවන්තයා.
පූරති 🌷 පිරෙයි.
උදබින්දු 🌷දිය බිංදු.
නිපාතන 🌷 වැටීම.
උදබින්දුනිපාතෙන 🌷 දිය බිංදු බිංදු වැටීමෙන්.
උදකුම්භො+අපි 🌷දිය කළයද.
ථොක ථොකං+අපි 🌷ටික ටික නමුත්.

එතකොට ඒ ගාථාවේ කෙටි තේරුම වන්නේ.

මා කළ පින පුංචියිනේ ඉතින් ඒ නිසා එහි විපාකය මා කරා එන එකක් නෑ කියලා පින සුලු කොට හිතන්න එපා. ටික ටික නමුත් පින් එකතු වෙනකොට බුද්ධිමත් කෙනා පිනෙන් පිරිලා යනවා. හරියට දිය බිංදු බිංදු වැටිලා කළය පිරෙනවා වගේ.

ඉතින් පින්වත්නි ඔබත් කවදාවත් පිනක් පුංචියි කියලා හිතන්න එපා පුංචි පිනක් හරි කර ගන්න අවස්ථාවක් ආවොත් අත්හරින්න එපා ඒ පින තමන් සතු කර ගන්න එතකොට ඒ පින් ඔක්කොම එකතු වෙලා අපේ ජීවිතය පිනෙන් පිරී ඉතිරී යාවි. ( ධම්මපදය ඇසුරින්)

from Path to Nirvana https://ift.tt/2Iddjwb
උසස් ලෙස නෛෂ්ක්‍රම්‍ය පාරමිතාව පුරනු කැමති පින්වතා විසින් පැවිදි විය යුතුය. පැවිදි වීම උසස් නෛෂ්ක්‍රම්‍යය ය. නෛෂ්ක්‍රම්‍යය පාරමිතාව පුරන පින්වතුන්ට විශේෂයෙන් ම පැවිදි වීමට නිසි තැන සර්වඥ ශාසනය ය. ලෝකයෙහි සර්වඥශාසනය සැම කල්හි ම නැත්තේය. එය නැති කාලවල දී කර්මවාදී තාපස නිකායවල පැවිදි වීම සුදුසු ය. “පබ්බජ්ජමනුතිට්ඨන්තෙ ච මහාසත්තෙන අසති බුද්ධුප්පාදෙ, කම්මවාදීනං කිරියවාදීනං තාපස පරිබ්බාජකානං පබ්බජ්ජා අනුට්ඨාතබ්බා. උප්පන්නේසු පන සම්මා සම්බුද්ධෙසු. තෙසං සාසනෙ පබ්බජිතබ්බං” යනුවෙන් ඒ බව චරියාපිටක අටුවාවෙහි ද දක්වා තිබේ.

“ඉමස්මිං ඛො සුභද්ද, ධම්මවිනයේ අරියො අට්ඨංගිකො මග්ගො උපලබ්භති. ඉධෙව සුභද්ද සමණො ඉධ දුතියො සමණො ඉධ තතියෝ සමණො ඉධ චතුත්ථො සමණෝ” යනුවෙන් බුදු සස්නෙහි පමණක් ඇති, ඉන් පිටත නැති, ශ්‍රමණයන් සතර දෙනෙකු ඇති බව, මහාපරිනිබ්බාන සූත්‍රයෙහි වදාරා තිබේ. එහි දැක්වෙන සතර වන ශ්‍රමණයා නම් රහතන් වහන්සේ ය.

සම්‍යක් සම්බෝධිය ය, ප්‍රත්යේක සම්බෝධිය ය, ශ්‍රාවක බෝධිය ය යන බෝධිත්‍රය ම අර්හත් මාර්ගයේ ම ප්‍රභේදයෝය. එබැවින් බෝධිත්‍රය බුදු සස්නට අයත් උසස් ධර්ම තුනකි. ඒවා ලැබීමේ පාරමිතාව පිරීමට ඉතා සුදුසු තැන ද සර්වඥ ශාසනය ය. මහා බෝධි සත්ත්වයන් වහන්සේලා බුදු සස්න ඇති කල්හි බුදු සස්නෙහි පැවිදි වන්නේ එහෙයිනි. තාපසවරු බුදු සස්නට අයත් පිරිසක් නොවේ. බුදු සස්නට අයත් වන්නේ භික්ෂු – භික්ෂුණී උපාසක – උපාසිකා යන පිරිස් සතර ය.

තාපස පිරිසය කියා පස්වන පිරිසක් බුදු සස්නට නැත. එහෙත් යම් කිසි කෙනෙකු කැමති නම් බෞද්ධ තාපසයකු වී සිටියාට වරදක් නැත. බෞද්ධ තාපසවරු බුදු සස්නට අයත් භික්ෂු පිරිසට ඇතුළත් නොවේ. රත්නත්‍රය සරණ යන බැවින් ඔවුහු බුදු සස්නෙහි උපාසක පිරිසට අයත් වෙති. බුදු සස්නෙහි උපාසක උපාසිකා පිරිසට නියමිත ඇඳුමක් නැත්තේ ය. ඔවුනට කැමති ඇඳුමකින් සිටිය හැකි ය. භික්ෂු පිරිසට හා භික්ෂුණී පිරිසට නියමිත ඇඳුම් ඇත්තේය. ඒ දෙ පරිසට විනයෙහි නියම ඇඳුම මිස අන් ඇඳුමක් ඇඳීමට කැප නැත. ඒ භික්ෂු භික්ෂූණීන්ට නියමිත ඇඳුම ද උපාසකෝපාසිකාවන්ට කැප නැත. තාපසවරුන්ටත් කැප නැත.

ශාසනික භික්ෂු වේශය අනෙකකි. තාපස වේශය අනෙකකි. විනයානුකුල භික්ෂූන්ට නියමිත චීවරාදිය භික්ෂූන්ට මිස තාපසවරුන්ට අයිති නැත. තාපසවරුන්ට තාපස පරිෂ්කාර ඇත්තේ ය. එබැවින් තාපසවරුන් විසින් තාපස වේශය මිස භික්ෂු වේශය නො ගත යුතු ය. මෙකල භික්ෂු වේශයෙන් හැසිරෙන තාපසවරු දක්නා ලැබෙත්. බුදු සස්නෙහි භික්ෂූන්ගේ පරිෂ්කාර ගැනීමත්, ශාසනික භික්ෂූන් හඳින පොරවන සැටියට ඒවා හැඳ පෙරවීමත්, ඇතැම් තාපසවරුන් විසින් කරන බලවත් වරදකි. රජයේ යම් කිසි නිලයකට අයත් ඇඳුම් අනිකකු හඳිනවා නම් එය දඬුවම් ලැබීමට නිසි වරදක් වන්නාක් මෙන්ම, ශාසනයෙහි පැවිද්ද නො ලැබූ තාපසයන් විසින් භික්ෂු පරිෂ්කාර ගැනීමත් දඬුවම් ලැබීමට නිසි වරදෙකි.

විනයානුකූල වූ චීවරයන් විනයානුකූලව සුදුසු භික්ෂූන් වහන්සේ කෙනකුගෙන් නො ලබා, තමා විසින් ම පොරවා ගන්නා වූ තැනැත්තාට විනයෙහි කියා තිබෙන්නේ ලිංගත්ථෙනකයා ය කියා ය. එහි තේරුම ශාසනික භික්ෂු වේශය සොරාගත් තැනැත්තා ය යනු යි. ලිංගත්ථෙනක තාපසයකු ලවා හෝ ගිහියකු ලවා එය පොරවා ගත් තැනැත්තා ද ලිංගත්ථෙනකයෙක් ම ය. ලිංගත්ථෙනක භාවය බරපතල වරදෙකි. ඒ ගැන දනු කැමැත්තෝ විනය පොත්වලින් එය බලා ගනිත්වා! නෛෂ්ක්‍රම්‍ය පාරමිතාව පිරීම සඳහා තාපස වනු කැමැත්තෝ ලිංගත්ථෙනක නො වන ලෙස නියම තාපස වේශයෙන් ම එය කෙරෙත්වා.!

පැවිදි වන කුලපුත්‍රයන් පැවිදි වන්නේ ද තමා ගේ මා පිය සහෝදරාදි ඥාති පිරිස හා තමාගේ යම් මඳ වූ හෝ බොහෝ වූ හෝ දේපළක් වේ නම් එයත් හැර දැමීමෙනි. ලෝකයෙහි සිය නෑ මිතුරු පිරිස හැර එක් රැයක් ගත කිරීම පවා බොහෝ දෙනාට දුෂ්කර කරුණකි. යම් කිසිවෙක් සම්පූර්ණයෙන් ම ගෙයක්, නෑ මිතුරු පිරිසක් හැර දමා පැවිදි වේ නම් ඔහු කරන්නේ ඉතා දුෂ්කර දෙයකි. එය මහාභිනිෂ්ක්‍රමණයෙකි. එසේ පැවිදි වූ තැනැත්තා ගේ සිවු පිරිසිදු සීලය රැකීමත් නෛෂ්ක්‍රම්‍යය මය. ධුතංග සංරක්ෂණය ය, සමථ විදර්ශනා භාවනාවන්හි යෙදීම ය යන මේවා ද නෛෂ්ක්‍රම්‍යය ම ය. පැවිදි වන පින්වත්හු ගිහි ගෙයින් නික්මීම් මාත්‍රයෙන් නො නැවතී ශීල පූරණ ධුතංගසංරක්ෂණ ධ්‍යාන භාවනා යනාදියෙන් නෛෂ්ක්‍රම්‍යය දියුණු කෙරෙත්වා!

බොහෝ දෙනා පැවිදිව නැවතත් අනික් ආකාරයකට කාම වස්තු කොටසක් අල්ලා ගනිති. විහාරාරාම ගෝලබාලාදීහු පැවිද්දන්ගේ කාම වස්තුහු ය. ඒවා අයත් කර ගෙන ඒවාට ඇලුම් කරගෙන ඒවායේ බැඳී සිටින පින්වතුන්ට නැවතත් වරක් අභිනිෂ්ක්‍රමණය කරන්නට තිබේ. නැවත කළ යුතු අභිනිෂ්ක්‍රමණය නම් විහාරාදි දේපල හැර දමා විවේක ස්ථානයනට එළඹ භාවනාවෙහි යෙදීම හා නගර ග්‍රාමයන්හි මහා විහාර වල වාසය කෙළේ ද ඒවාට හා අන්‍ය ප්‍රත්‍යයවලට ද ඇලුම් නො කිරීමයි. පෙර අනුරාධපුරයෙහි ථූපාරාමයේ විසූ අල්පේච්ඡ තෙරුන් වහන්සේ වැනි අයට නම් පැවිදි වීමෙන් පසු අභිනිෂ්ක්‍රමණයක් කරන්නට දෙයක් නැත. ඒ තෙරුන් වහන්සේ ගේ කථාව මෙසේ ය:

පෙර අනුරාධපුරයේ විසූ යහළුවෝ දෙදෙනෙක් ථූපාරාම විහාරයේ පැවිදි වූහ. ඒ දෙනම ගෙන් එක් නමක් උභය ප්‍රාතිමෝක්ෂය උගෙන පස් වස් පිරීමෙන් පසු පාචීන ඛණ්ඩාරාජි නම් වූ පෙදෙසට ගියේ ය. එක් නමක් ථූපාරාම විහාරයේ ම වාසය කෙළේ ය. පාචීන ඛණ්ඩාරාජී යනු නැගෙනහිර දෙස කඳු අතර පිහිටි වන පෙදෙසකි. එහි ගිය භික්ෂූන් වහන්සේ දසවස් පිරි තෙර නමක් වීමෙන් පසු “මේ පෙදෙස විවේකව වාසය කිරීමට සුදුසු පෙදෙසක් ය. ඒ බව ථූපාරාමයේ වෙසෙන යහළු තෙරුන් වහන්සේටත් දන්වන්නට ඕනෑ ය” යි සිතා අනුරාධපුරය බලා ගියහ.

ථූපාරාමයට පැමිණි කල්හි එහි වෙසන යහළු තෙරුන් වහන්සේ දැක, පෙර ගමන් කොට පාචීන ඛණ්ඩරාජියෙන් ආ තෙරුන් වහන්සේ පිළිගෙන වත් කොට පිළිසඳර කථා කොට වාසය කිරීමට අසුන් පනවා දුන්හ. විහාරයට පිවිසි ආගන්තුක තෙරුන් වහන්සේ “මාගේ යහළු තෙරුන් වහන්සේ මෙහි කලක පටන් වාසය කරන්නකු බැවින් දැන් මට හොඳ ගිලන්පසක් එවනු ඇතැ’යි සිතූහ. එහෙත් ගිලන්පසක් නම් නො ලැබිණ. රාත්‍රියේ ගිලන්පසක් නොලැබූ ඒ තෙරුන් වහන්සේ පසුදින උදයේ, අපට දැන් යහළු තෙරුන් වහන්සේ විසින් උපස්ථායකයන් අත අවුළුපත් හා කැඳ එවනු ඇතැයි සිතූහ. එහෙත් කිසිවක් නො ලැබිණ.

ඉක්බිති තෙරුන් වහන්සේ “උදයට විහාරයට ගෙනෙන කෙනෙක් නම් නැත. ගමට පිවිසි කල්හි ගමේ දී අවුළුපත් හා කැඳ ලැබෙනු ඇතැ’යි සිතා යහළු තෙරුන් වහන්සේ සමග ගමට වැඩියහ. එහෙත් සිතූ සැටියට කිසිවක් නො ලැබිණ. ඒ දෙන ම එක් විථීයක දී කැඳ ස්වල්පයක් ලැබී එක් ආසන ශාලාවක හිඳ එය වැළඳූහ. ඉක්බිති ආගන්තුක තෙරුන් වහන්සේ ‘නිබඳව දෙන කැඳක් නැතත් දවාලට හොඳින් ආහාරයක් ලැබෙනු ඇතැයි’ සිතූහ. ඒ දෙනම දවල් ද පිඬු සිඟා වැඩ ලද සැටියට වැළඳූහ. ඉන් පසු ආගන්තුක තෙරුන් වහන්සේ ස්වාමීනි, “සෑම කල්හි ම යැපෙන්නේ මෙසේදැයි ඇසූහ. අනිත් තෙරුන් වහන්සේ, “ඇවැත්නි, එසේය’ යි කී කල්හි, ‘ස්වාමීනි, පාචීනඛණ්ඩරාජිය මීට වඩා පහසු ය. අපි එහි යමුයි’ ආගන්තුක තෙරුන් වහන්සේ කීහ.

එකල්හි ආවාසික තෙරුන් වහන්සේ නගරයේ දක්ෂිණද්වාරයෙන් නික්ම කුඹල් නම් මඟට වන්හ. ආගන්තුක තෙරුන් වහන්සේ ‘මේ මඟට ආවේ මන්දැයි’ ඇසූහ. ‘ඇවැත්නි, ඔබ පාචීනඛණ්ඩාරාජියෙහි ගුණ කී නිසා ය‘යි කීහ. ‘ස්වාමීනි, ඔබ වහන්සේ මෙපමණ දිගු කලක් විසූ තැන කිසි අතිරේක භාණ්ඩයක් නැද්දැ’යි ඇසූහ. ආවාසික තෙරුන් වහන්සේ කියන්නාහු ‘ඇවැත්නි, එහි ඇඳ පුටු සඟ සතුය. ඒවා සුදුසු සේ තැන්පත් කොට ඇත. මාගේ කිසි අතිරේක පරිෂ්කාරයක් නැතිය ’යි කීහ.

එකල්හි ආගන්තුක තෙරුන් වහන්සේ ‘ස්වාමිනි, මාගේ සැරයටියත්, තෙල් ගුලාවත්, පසුම්බියකුත් එහිය’යි කීහ. ‘ඇවැත්නි, ඔබ එක් රැයක් එහි විසූ පමණින් ඔපමණ බඩු තැබූයෙහි දැ’යි ආවාසික තෙරුන් වහන්සේ කීහ. ‘එසේ ය ’යි කියා ආගන්තුක තෙරුන් වහන්සේ අනික් තෙරුන් වහන්සේට පැහැදී ආවාසික තෙරුන් වහන්සේට වැඳ ‘නුඹ වහන්සේ වැනියන්ට හැම තැනම ආණ්‍යය ය. ථූපාරාමය සිවු බුදුවරයන්වහන්සේගේ ම ධාතු නිධන් කළ තැනක. ධර්මශ්‍රවණය හා චෛත්‍ය දර්ශනයත් ලැබෙන මෙහි ම නුඹ වහන්සේට සුදුසු ය’යි කියා දෙවන දවස්හි පා සිවුරු ගෙන පාචීනඛණ්ඩරාජිය බලා ගියහ.

මෙබඳු පුද්ගලයින්ගේ නෛෂ්ක්‍රම්‍යය උසස් නෛෂ්ක්‍රම්‍යයය. එබඳු පුද්ගලයන් ගමේ සිටියත් නගරයේ සිටියත් රන් රිදියෙන් කළ ප්‍රාසාදයක සිටියත් ඒවායේ නො ඇලී වෙසෙන බැවින් ඔවුහු සෑම කල්හි ම නෛෂ්ක්‍රම්‍යය ඇත්තෝ ය.

මතු සම්බන්ධයි!

රේරුකානේ චන්දවිමල මහාස්ථවිරයන් වහන්සේ විසින් ත්‍රිපිටකය, අටුවා සහ තවත් සැලකිය යුතු දහම් පොත් ඇසුරෙන් සම්පාදනය කරන ලද ‘පාරමිතා ප්‍රකරණය’ නමැති වටිනා ග්‍රන්ථය ඇසුරෙන්, Path to Nirvana කළ්‍යාණ මිත්‍රයන් විසින් මෙම ලිපි පෙළ සකස් කරන ලදි. සියළු දානයන් අතර ධර්ම දානයම අග‍්‍ර වන්නේය. මෙම සදහම් පණිවිඩය සියළු දෙනා අතර බෙදා හැර ධර්ම දානමය උතුම් පුණ්‍යකර්මයට ඔබත් දායක වන්න.

සම්පූර්ණ ලිපි මාලාව: https://goo.gl/QZWPYX

from Path to Nirvana https://ift.tt/2Ic3MW9
මේ මනුෂ්‍ය ඝාතනයකි. කිසිම හේතුවක් නිසා කෙසේවත් නොකළ යුත්තකි

from Path to Nirvana https://ift.tt/2KT726g
සමාධිය වඩන්න. සමාධි ගත සිතින් ඇත්ත ඇති සැටියෙන් දනී.
කුමක ඇත්ත ඇති සැටියෙන් දනී ද? රූපයේ ඇතිවීම ද නැතිවීම ද, වේදනාවේ ඇතිවීම ද නැතිවීම ද, සංඥාවේ ඇතිවීම ද නැතිවීම ද, සංස්කාරයේ ඇතිවීම ද නැතිවීම ද, විඤ්ඤාණයේ ඇතිවීම ද නැතිවීම ද දනී. – සමාධිභාවනා සූත්‍රය

https://ift.tt/2G8Siwu

from Path to Nirvana https://ift.tt/2K5eKZV
හැකිතාක් පින් දහම් වල යෙදෙමින් සසර කෙටි කර ගැනීමට වෙර දරමු

from Path to Nirvana https://ift.tt/2KMMYm9
බුද්ධාලම්භන ප්‍රීතිය උපදවා ගැනීමට උන්වහන්සේ උදෙසා වෙසක් කූඩුවක් සැදීම ඉතා සුදුසු ක්‍රමයකි.
සියලු දෙනා බුදුගුණ මෙනෙහි කරමින් ප්‍රීතියෙන් යුතුව බුදුරජාණන් වහන්සේ වෙනුවෙන් පූජා පවත්වමු

from Path to Nirvana https://ift.tt/2I9RBor
පින්වතුනි,
අපිට ජීවිතයේ දී මුහුණ දීමට සිදු වන සමහර කරදර අපේම නොසැලකිල්ල නිසා තමයි සිද්ධ වෙන්නේ. ඒ කියන්නේ සමහර දේවල් අපි ගණන් ගන්නේ නෑ. නමුත් ඒ ගණන් ගන්නේ නැති ඒ පුංචි දේවල් පස්සේ කාලෙක ලොකු කරදර විපත් බවට පත් වෙනවා. දැන් අපේ රටෙත් සමහර දැවෙන ප්‍රශ්න අතීතයේ වැඩිය ගණන් ගත්තේ නැති දේවල් නමුත් අද වන විට ඒවා ලොකු ප්‍රශ්න බවට පත් වෙලා. ඉතින් මේ කාලයේ වුණත් අපි නුවණින් විමසා සැක කළ යුතු තැන සැක කළ යුතුයි අද එසේ කළොත් හෙට යම් කිසි විපතක් මග හරින්න පුළුවන්.

ඈත අතීතයේ අපගේ බෝසතාණන් වහන්සේ සොහොන් බිමක කොහොඹ ගහක වෘක්ෂ දේවතාවෙක් වෙලා ඉපදිලා හිටියා. ඒ අසලම ටිකක් එහායින් තව බෝ ගසක් තිබුණා එකෙත් දෙවි කෙනෙක් හිටියා.

ඔන්න දවසක් දා හොරෙක් අසල පිහිටි ගමක සොරකමක් කරල බඩු පොදියකුත් අරගෙන පලායන අතර ආරක්ෂාව පතා සොහොන් බිමට පැන ගත්තා. ඊට පස්සේ වට පිට බලලා මහන්සි හරින්න තැනක් බලනකොට අර කොහොඹ ගහ දැක්කා. දැන් අර හොර බඩු ටික පැත්තකින් තියලා කොහොඹ ගහ යට හොඳට හාන්සි වුණා. දැන් දේවතාවා බැලුවා මේක නම් හරියන වැඩක් නෙමෙයි දැන් රාජපුරුෂයෝ හොරා හොයාගෙන එනකොට මෙතැනදී අහුවුනොත් එහෙම මගේ කොහොඹ ගහම කපලා උලක් හදලා හොරාව මෙතැනම උල තියාවි ( ඒ කාලේ හොරුන්ට දෙන දඬුවම තමයි උල තියන එක කොහොඹ ලීයෙන් තමයි උල හදන්නේ) ඉතින් එහෙම වුණොත් මගේ විමානයත් ඉවරයි මෙතැනත් අපිරිසිදු වෙනවා ඒ නිසා මේ සොරා මෙතැනින් එලවා දමන්න ඕන කියලා හිතලා මෙහෙම කිව්වා.

” අන්සතු දෑ පැහැර ගන්න තැනැත්තා ඒයි නැගිටපන් නිදාගෙන ඉඳලා උඹට සෙතක් වෙන්නෙ නෑ. දැන් රාජ පුරුෂයෝ උඹව හොයාගෙන ඒවි ඉතින් උඹව අහුවෙන්න කලින් මෙතැනින් පැන ගනින්” කියලා කිව්වා.

ඊට පස්සේ හොරා ඉවත් වෙලා යන්න ගියා. දැන් මේ සිද්ධිය අර බෝ ගහේ ඉන්න දෙවියා බලාගෙන හිටියා. ඊට පස්සේ ඒ දෙවියා කොහොඹ ගහේ ඉන්න දෙවියන්ට මෙහෙම කිව්වා.

ඔය හොරාව රාජ පුරුෂයෝ ඇවිත් අල්ලාගෙන මොන දඬුවමක් දුන්නත් ඔබට ඇති වැඩේ මොකක්ද. කියලා.

ඊට පස්සේ කොහොඹ ගහේ ඉන්න දෙවියා මෙහෙම උත්තර දුන්නා.

දැන් ඔය හොරා මෙතැනදී අහු වුණා නම් එහෙම මේ කොහොඹ ගහ කපලා උලක් හදලා මෙතැනදී ම උල තියයි එතකොට මගේ විමානයනේ විනාස වෙන්නේ මගේ ස්ථානය තමයි අපිරිසිදු වෙන්නේ මටයි උන්හිටි තැන් අහිමි වෙන්නේ කියලා.

ඉතින් ඒ විදිහට දෙවිවරු දෙන්නා කථා කර කර ඉන්නකොට මිනිසුන් හොරා හොයාගෙන සොහොනට ආවා ඇවිදින් පා සළකුණු පරික්ෂා කරනකොට දැක්කා කොහොඹ ගහ යට ඉඳලා තියෙනවා කියලා. ඉතින් අහල පහල හොඳට හෙව්වා හැබැයි හොරා අහු වුණේ නෑ ඊට පස්සේ ඒ මිනිස්සු මෙහෙම කිව්වා.

අයියෝ… ඒ හොරා දැන් ටිකකට කලින් මෙතැන ඉඳලා තියෙනවා අපරාදේ අපි තව ටිකක් කලින් ආවා නම් ඒකව අල්ලගෙන මේ කොහොඹ ගහෙන්ම උලක් හදලා මෙතැනදී ම උල තියන්න තිබුණා කියලා.

ඉතින් බලන්න පින්වතුනි අර කොහොඹ ගහේ රුක් දෙවියන් හිතපු දේ හරිනේ.

ඒ රුක් දෙවියන් මෙවැනි විපතක් වේවි කියලා කලින්ම සැක කරලා හොරා එතනින් පන්නා දාපු නිසා තමන්ගේ විමානය බේරුණා.

ඉතින් එදා ඒ කොහොඹ ගහේ වෘක්ෂ දේවතාවා වෙලා ඉපදිලා හිටියේ අපගේ බුදුරජාණන් වහන්සේ. බෝ ගහේ දේවතාවා වෙලා ඉපදිලා හිටියේ සාරිපුත්ත මහරහතන් වහන්සේ.

පින්වතුනි මේ ජාතක කථාව තුළින් අපිට දෙන ඒ වටිනා උපදෙස ඒ කියන්නේ සැක කළ යුතු තැන සැක කළ යුතුයි කාරණය අපේ ජිවිතයට ඇති වන නොයෙකුත් විපත් දුරු කර ගන්න කොච්චර උපකාර වෙනවද. ඉතින් ඒ අදහස ඔබ දැඩිව හිතට ගන්න. ඔබ සියලු දෙනාටම යහපතක්ම වේවා.

from Path to Nirvana https://ift.tt/2I0hKdv

from Path to Nirvana https://ift.tt/2K454Pi