from Path to Nirvana http://bit.ly/2Ku4UoN
සාරිකා ගල්ගුහාව

ආචාර්ය මන් සාරිකා ගල් ගුහාවෙහි අවුරුදු 3ක් භාවනා කරමින් සිටියහ. මුළු කාලය තුළම අද්භූත සිද්ධීන්ගෙන් යුක්ත වූ බැවින් මෙම කාලය උන්වහන්සේගේ ජීවිතයේ අමතක නොවන කාලයකි. මගේ මතකයේ හැටියට මුලින්ම ගියේ ගල් ගුහාවට ආසන්න බන් ගලු ඒ ගම්මානයටය. මෙම පලාත නොදන්නා බැවින් ගැමියන් සමඟ ගල් ගුහාව සොයා ගියහ. ගැමියෝ අනතුරු ඇඟවූහ. මෙම ගුහාව නොයෙක් අත්භූත හාස්කම් වලින් යුක්තය. ඉතාම පිරිසිදු සිල් නැති ඇත්තන්ට එහි වාසය කළ නොහැකිය. නොයෙක් භික්ෂූන් වහන්සේලා එහි වාසයට ගොස් තදබල ලෙස රෝගාතුර විය. සමහරු වෛද්ය උපදෙස් ලබා ගැනීමට පෙර මරණයට පත්වුණි. මහා විශාල ශරීර ඇති අමනුෂ්යයන් එහි සිටිති. ඔවුන්ට අත්භූත බල ඇත. සැර පරුෂ ගති ඇත. එහි යෝධ අමනුෂ්යයන් ගල් ගුහාව ආරක්ෂා කරත්. නොසිතූ විධියට එහි අමුතු දේ සිදුවේ. මෙම අමනුෂ්යයන් භික්ෂූන් වහන්සේලාට අභියෝග කරති. යක්කු එලවන්නට හැකිදැයි විමසති. නොයෙක් විධියේ භය, භීතිය නිසා රෝගාතුර වී මරණයට පත්වෙති. ගැමියෝ එහි නොයන ලෙසට ආචාර්ය මන්ට ආයාචනා කළහ. මෙම කෝපාවිෂ්ඨ වන දුෂ්ඨ කළු අමනුෂ්යයා ගැන විස්තර ඇසූවිට ගැමියෝ මෙසේ කීය. යමෙක් මෙම ගුහාවට ආ මුල් රාත්රියේම භයංකාර සිහිනයක් දකී. මහා විශාල යක්ෂයෙක් තමා ඉදිරියේ සිටී. ඔහු මරණ තර්ජන කරයි. “මෙම ගුහාව මට අයිතිය. කිසිවෙකුට සිටීමට මෙහි ඉඩ නැත. මෙහෙන් එලියට ඇද දමා මරණවා, ඉතාමත් සිල්වත්, කරුණා, මෛත්රී ඇති ගුණවත් අයෙකුට පමණක් ඉන්නට ඉඩ ලැබේ. එවැන්නන් ආරක්ෂා කරනු ඇත. නරක වැරදි කරන අය විනාශ කරනවා.“ආදී වශයෙනි.

බෙහෝ භික්ෂූහු මේ අත්දැකීම නිසා බිය පත් වී ගුහාව හැර යති. සාමාන්යයෙන් දිනක් හෝ දෙකක් ලඟුම් ගනිත්. භයින් වෙව්ලමින් ඉන් බැස යති. නැවත කිසි දිනෙක ආවේ නැත. සමහරු මෙම ගුහාවට නැංගා පමණි. බහින්නට ලැබුනේ නැත. ගැමියෝ මෙසේ ආචාර්ය මන් වැලැක්වූහ.

සමහර භික්ෂූන්ට බහින්නට ලැබුණේ නැත්තේ ඇයිදැයි ඇසූ විට මීට ටික කාලයකට පෙර ඉතාමත් සිල්වත් භික්ෂූන් වහන්සේලා 4 නමක් එහි මළහ. උන්වහන්සේලා ද යම් දෙයකට භය නැති බව කීවාහ. අමනුෂ්යයන් මර්ධනය කිරීමට තමා ළඟ බලගතු යන්ත්ර, මන්ත්ර ඇති බව කීහ. මෙසේ නොයෙක් ලෙස කී නමුත් ආචාර්ය මන් එහි යාමට තීරණය කර කඳු මුදුනට යන්න පාර විචාළේය. ගැමියෝ අකමැත්තෙන් වුවද පාර පෙන්වා දුන්හ.

ආචාර්ය මන්ට මෙම ගල්ගුහාව දකින්නට කුතුහලයක් තිබුණි. මේ ගැමියෝ කියන්නේ ඇත්තක්ද? සති, පඤ්ඤා, වීර්යය වැඩීමට මේ භයානක අරමුණු උපකාර වේ. සත්ය සෙවිය යුතුය. යම් දුෂ්කරතාවයක් වෙතොත් ගමට පැමිනෙන බව කීහ.

ටික දවසක් යන තුරු උන්වහන්සේට කිසිම අමුත්තක් නොදැණුනි. අවට පරිසරය නිහඬය. සතුන් දඩයම් කිරීමේදී ඇතිවන ශබ්ද පමණි. ඉන්පසු බඩේ රිදුමක් හට ගති. එය සාමාන්ය දෙයක් ලෙස සිතුවත් ඉක්මනින් වැඩිවිය. කිසිම ආහාරයක් දිරවන්නට බැරිවිය. ලේ සමග සියලු ආහාර මළ පහ කලේය. උන්වහන්සේ මෙසේ සිටියොත් ගැමියන් කී පරිදි 5වෙනි භික්ෂූන් වහන්සේ මෙන් මරණයට පත්වේ. ගිහියන් උන්වහන්සේ දැකීමට ආ විට මෙම ආබාධයට යම් කැලෑ කොළ මුල් කොටා තම්බා පානය කරන්නට අවශ්ය බව කී විට එම බෙහෙත් ද්රව්ය ලබා, ඒවා පානය කළහ. කිසිම බෙහෙතකට මෙම රෝගය සුව නොවීය. දවසින් දවස ශරීරය ඉතාම දුර්වල විය. මනසද දුර්වල විය.

උන්වහන්සේ මේ ගැන සිතන්නට විය. මෙතරම් බෙහෙත් බීවත් මෙම ආබාධය සුව නොවේ. බෙහෙත් නිසා රෝගය වැඩි වෙනවාද? බෙහෙත් නවතා උන්වහන්සේ ධර්ම ශක්තියෙන් ලෙඩේ සුව කිරීමට තීරණය කළහ. ජීවත් වුණොත් හොඳයි මැරුනත් කමක් නැහැ මෙසේ සිතා සියලු බෙහෙත් නවතා භාවනාවේ යෙදුණි.

මම මග්ගඵල නිවන කරා යන මාර්ගය දකිමි. මේ ශාරීරික දුක ඉවසමි. මෙවැනි වේදනාවක් උසුලන්නට බැරි ඇයි? මෙසේ දුර්වල වී මම පරාජිත වෙමි. මරණයේදී කොහෙත්ම භයානක දුක ඉවසන්නේ කෙසේද? මේ ආදී වශයෙන් සිතා බෙහෙත් නැවැත්වීය.

සියලු කායික මානසික ලෙඩ රෝග වලට එකම පිළියම මේ මගේ ධර්මතාවයයි. මෙසේ මරණානුස්සතිය භාවනා කළේය. තම සිත, කය, විපස්සනා කළහ. අධික සති, පඤ්ඤා, වීරිය උපදවීය. තම ශරීරයේ ඇති භයානක තත්ත්වය අමතක වී මරණ බිය ද පහවිය. දුක් වේදනාව මෙනෙහි කළහ. නාම රූප වෙන් කර විපස්සනා කලහ. ශරීරයේ කොටස් වෙන් කරමින් එහි ස්වභාවය මෙනෙහි කළහ. සංඛාර උපදවන බවත් මතකයෙන් සඤ්ඤා එන බවත් මෙනෙහි කරමින් සවස යාමයේ සිට රාත්රී මධ්යම යාමය යන තුරුත් භාවනා කළහ. සිතේ කයේ ඇති සම්භන්ධය පෙණුනි. මෙසේ විපස්සනා කරන විට සිත සමාධිගත විය. සියළු වේදනා අතුරුදහන්විය.

ඉතා සුළු වේලාවක් සිත නිහඬ විය. ඉන්පසු උපචාර සමාධියට පත්වුණි. තම ආලෝකමත් සිත ශරීරයෙන් පිටවී ගියේය. ඒ මොහොතේදී විශාල ශරීරයකින් යුතු කළු මිනිසෙක් දුටහ. අඩි 30ක් පමණ උසැති මේ මිනිසාගේ අතේ යකඩ මුගුරකි. අඩි 12ක් පමණ දිග මිනිසෙකුගේ කකුලක් පමන මහතය. මේ දැවැන්ත මිනිසා උන්වහන්සේ ළගට ඇවිත් මේ මොහොතේම තලා පොලොවට සමතලා කරණ බව කීහ. දැන්ම පිටවෙන්ට අණ කළේය. ජීවිතයට ආසා ඇත්නම් යව. ඔහුගේ කථාව දෙදුරුම් කෑවේය. ඔහුගේ මුගුර කර උඩය. ඉන් එක පහරකින් දැවැන්ත ඇත් රාජයෙක් පොලොවට සමතලා කල හැක.

ආචාර්ය මන් ඔහු සමග කථා කළේය. කිසිම වැරුද්දක් නොකළ කෙනෙකුට එවැනි සාහසික දඬුවම් පමුණුවන්නේ මක් නිසාදැයි ඇසීය. එම කන්ද ඔහුට අයත් වේ. එයට අරක්ගෙන සිටින නිසා කිසිවෙකුට ඔහුගේ බලය නැතිකල නොහැක. මෙතැනට එන සියලු දෙනා විනාශ කරන බව කීය.

ආචාර්ය මන් ඔහුට බැණ වැදුණි. “මම මෙහි ආවේ කාගේවත් අයිතිවාසිකම් උදුරා ගැනීමට නොවේ. මම ආවේ භාවනා කිරීමට මගේ සිතේ පහළ වන කෙළෙස් වල අයිතිය නැති කිරීමට සිල්වත් භික්ෂුවකට හිංසා, පීඩා කිරීම බලවත් වරදක්. මම බුද්ධ ශ්රාවකයෙක්මි. උන්වහන්සේගේ කරුණා, මෛත්රී ගුණය මුළු විශ්වයම ආණ්ඩු මට්ටු කරයි. මේ බව ඔබ දන්නෙහිද?

“නැත ස්වාමීනි“ ඔහු පිළිතුරු දුනි.

අප සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේට ශක්තිය බලය තියෙනවා හිතේ පැන නගින ඔය වැනි මානාධික බලය පෙන්වමින් පුරසාරම් කියන බලය විනාශ කරන්ට. උන්වහන්සේගේ සිතේ අනුන්ට හිංසා, පීඩා කරන, මරණයට පත් කරන වැරදි සිත් පලවා හැර ඇත. උඹ සිතනවාද නුඹ මහා දක්ෂයෙක් කියා? ඔබේ හිතේ ඇතිවන ඔය භයානක කෙලෙස් නැති කිරීමට කුමක් කළ යුතුදැයි ඔබ දන්නෙහිද?

“තාම නැත ස්වාමීනි“ යැයි පිළිගති.

මං ඔබ සිතේ ඇති භයානක අකුසල් නිසා ඔබ ඉතා කෲර කෙනෙකි. ඔබේ බලය කෙතරම් තිබුනත් ඔබේ සිතේ ඇති කෙලෙස් යටපත් කිරීමට බලයක් නැත. ඔබේ මැජික් බලයෙන් මිනිසුන් භය කර මරා දැමීම නිසා ඔබ ඊට වඩා භයානක ගින්නෙන් දැවෙන්නේය. මහා අකුසල කර්ම කර අපාගත වන්නේය. එය මදිවාට මා වැනි අහිංසක ධර්මයට අනුව ජීවත් වන අයෙකු මරන්නට තැත් කරයි. ඔබේ ගුණ ධර්ම මොනවාද? හැසිරීම මෙතරම් භයානක සාහසික නොවේද? ඔබ තරම් නරක කෲර අය නැති තරම්ය. මම උග්ර තපස් රකින සිල්වතෙක්මි. මම ධර්මය පිළිපදින්නේ මගේ සෙත පිණිසත් අන් අයගේ සෙත පිණිසත්ය. ඒ නමුත් ඔබ මා මරා පොලොවට සමතලා කිරීමට තැත් කරයි. ඔබ අපායට ඇදගොස් භයානක දුක් විපාක විඳින බව නොදන්නේද? ඔබේ මහා බල ශක්තියෙන් කර්ම විපාක වැලැක්විය හැකිද? ඔබේ බලය මේ ධර්ම කර්මයට වඩා වැඩිනම් මාව දැන් මරා දමනු මැනවි. මම මරණයට බිය නොවෙමි. අද නොමළත් යම් දිනක මැරෙන්නේය. ලෝකයේ සියලු දෙනාම මැරෙති. ඔබ කොතරම් බල පුළුවන්කාරයෙක් වුවත් ඔබද මැරෙන්නේය.

මේ අරුම පුදුම පුද්ගලයා මේ සියල්ල අසා සිටියේ කෙලින් සිටගෙන ගල් පිළිමයක් මෙනි. මහා මුගුර කර උඩ ඇත. මනුෂ්යයයෙක් නම් ලැජ්ජාවෙන් භයෙන් ත්රස්ත වී සිටිතියි කියත හැකිය. හුස්ම හෙලන්නේවත් නැත. ඔහු අමනුෂ්යයයෙක් නිසා හුස්ම ගන්නේ නැත. එහෙත් ඔහු ලැජ්ජා භයින් මිරිකී සිටින බව ආචාර්ය මන්ට පෙනේ. මහත් ආයාසයකින් ඔහුගේ දුක සඟවාගෙන සිටී.

ආචාර්ය මන් කථාව අවසන් කළහ. ඒ ක්ෂණයෙහිම මේ දැවැන්ත පුද්ගලයා තම කරේ තිබූ විශාල මුගුර බිම හෙළුවේය. ඒ සමගම මේ මහා කළු පුද්ගලයා සාමාන්ය උපාසක මහත්මයෙකුගේ හැඩයට පරිවර්තනය විය. යටත් පහත් ලීලාවකින් සිටගති. ඉන්පසු මහත් පසුතැවිල්ලකින් සමාව ඉල්ලා සිටියේය. ඔහුගේ කථාවේ සාරාංශය මෙයයි.

“මම විස්මයට හා භීතියට පත් වුනේ ඔබ වහන්සේ මුලින්ම දුටුවිටය. ඔබ වහන්සේගේ මුළු ශරීරය තුළින් පුදුමාකාර දීප්තිමත් ආලෝකයක් විහිදුණි. ඔබ වහන්සේ මාව අභිබවා මගේ බලය නැති කරත්යැයි සිතුණි. මට කිසිවක් කර කියා ගන්නට නොහැකි විය. මම ඔබ වහන්සේ මරණයට තැත් කළේ හදවතේ ඇති තරහකින් නොවේ. මගේ මානයට පහර වැදුණු බැවිනි. බොහෝ කාලයක් සිට මේ මුළු කන්ද අඩවිය මට අයත් යැයි මම සිතුවෙමි. අමනුෂ්යයයෝ මට භය භීරන්ත වෙති. නරක ගති ඇති දුස්සීල මිනිස්සුද මට බිය වෙති. මගේ තද මානය හා ආත්ම දෘෂ්ටිය නිසා ඔබ වහන්සේ යටත් කරගන්ට සිතුවෙමි. එහෙත් මගේ සිතේ භයක් සැකක් තිබුණි. ඔබ වහන්සේ මට වඩා බලපුළුවන්කාරයෙක් යැයි දැනුණි. මම අනුන්ට සලකන්නේ පහත් ලෙසය. ඔවුන් භය කිරීම, එය මගේ පුරුද්දයි. මට ඔබ වහන්සේ සමාවුව මැනවි. මින් පසු මම දුෂ්ඨ ගති අත් හරිමි. මට තව දුක් විදීමට නොහැක. මීට වඩා දුක් විදීමට සිදුවේදැයි භය වෙමි.“

ආචාර්ය මන් පළිතුරු දුනි. “ ඔබට මහත් බල ශක්තියක් ඇත. ඔබේ ශරීරය ඝන ස්වභාවයක් නොවේ. ඔබට මනිසුන්ට මෙන් ශාරීරික දුක් වේදනා නැත. බඩගිනි වේදනා නැත. රැකියා කර මිල මුදල් උපයන්නට නැත. ඔබට ඇති දුක කුමක්ද? ඔබගේ දිව්ය ආත්මයත් දුකක් නම් දුක් නැත්තේ කොතැනද?

“මතුපිටින් බලනවිට මිනිසුන්ට වැනි දුක් දේවාත්ම වල නැත. මිනිසුන්ට වඩා අපේ ශරීරයෙන් අපි සැප විඳිමු. එහෙත් ශරීරයෙන් දුක් තරමක් ලැබේ. උසස් හීන ආත්ම වල තරාතිරම් අනුව දුක් සැප ලැබේ.“

මෙම සාකච්ඡාව අවසානයේදී මේ අරුම පුදුම පුද්ගලයා ධර්මයට ගෞරව කර තෙරුවන් සරණ ගියේය. “ඔබ වහන්සේ සරණ යමි.“ කීවේය. “ඔබ වහන්සේ මගේ ශ්රද්ධාවට සාක්ෂි වේවා“ මෙසේ කියා උන්වහන්සේ ආරක්ෂා කරණ බව කියා ගල් ගුහාවේ වැඩ වසන ලෙස ආරාධනා කළේය. උන්වහන්සේට ආරක්ෂාව සලසා විශාල කුසලයක් අත්පත් කර ගැනීමට ඔහු කැමති විය. ඇත්තෙන්ම ඔහු එහි වසන වෘක්ෂ දේවතාවන්ගේ අධිපතියාය. භුම්මා දේවා යනුවෙන් හැඳින්වෙන මේ දේව කොට්ඨාසය භූමියට ආසන්නව වාසය කරති. විශාල ගස් මුදුන් වල විමාන සාදා පවුල් පිටින් වාසය කරති. ඔවුහු වෙස්වලාගෙන මහා යක්ෂයන් මෙන් මිනිසුන් භය කළහ. මුළු නඛොන් නයොන් කඳුකරය ඔවුන්ගේ අඩවිය වේ.

ආචාර්ය මන් මෙසේ සමාධියට සමවැදී මේ දෙවියන් සමඟ අළුයම 4 දක්වා සාකච්ඡා කළහ. ඉන්පසු සමාධියෙන් නැගී ස්වාභාවික තත්වයට පත්වුණි. උන්වහන්සේගේ බඩේ රෝගය අතුරුදහන්වී තිබුණි. තමාගේ බලවත් රෝගය සුව වීමට භාවනා බලයෙන් හැකි බව විස්ම ජනකය. උන්වහන්සේට එය විශාල අත්දැකීමක් විය. ශරීරය වඩාත් ශක්තිමත් විය. මුළු රාත්රිය සමාධිගත වූ නමුත් වෙහෙසක් නැත. එබැවින් එළිවෙන තුරු භාවනා කළේය.

ධර්මයේ හාස්කම් උන්වහන්සේට ප්රත්යක්ෂ විය.

(ආචාර්ය මන් භූරිදත්ත හිමි ගේ ආද්යාත්මීය චරිතාපදානය පොතෙනි)

නමෝ ගෞතම පේජය වෙනුවෙන් සැකසූ මෙම ලිපිය මිතුරන් අතරේ ශෙයා කර ධර්ම දානමය කුසලයට ඔබත් දායක වන්න.

තෙරුවණ් සරණයි!!!