New at Little Bit


from Path to Nirvana https://ift.tt/2JZrxQj
‘බෝධිගුත්තාදීහි පරිපාලිතා’ යනුවෙන් අදහස් කරන්නේ අනුරාධපුරයේ ජය ශ්‍රී මහාබෝධීන් වහන්සේ භාරව සිටි බෝධි ආරක්ෂක කුලයන් විසින් බෝධීන් වහන්සේ ව රැකබලාගෙන සිටියේ පුත්‍ර ප්‍රේමයෙන්ය යන කරුණයි.
ඒ කෙසේ ද යත්?

මේ රටෙහි ජය ශ්‍රී මහාබෝධීන් වහන්සේ පිහිටුවා අවුරුදු සීයක් ඉක්ම ගිය කාලයක ‘මහලෙ විදුරිඳුනාවො’ (ලේකම් අමාත්‍ය වජිරේන්ද්‍ර නායක) නමින් කෙනෙක් සිටියා. දවසක් මොහු ජය ශ්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේ වන්දනා කොට ධාතූන් වහන්සේලා වන්දනා කිරීම පිණිස ථූපාරාමය දෙසට පිටත් වුනා. එසේ යද්දී සිවුරු පොරොවාගත් පුරුෂයෙකුත් සිවුරු පොරොවාගත් ස්ත්‍රියකුත් මහමෙව්නා උයනෙහි මෛථූන සේවනය කරමින් සිටින ආකාරය මොහුට දකින්නට ලැබුනා. එය දුටු කල ‘අහෝ අපගේ කුලදේවතාවුන් වහන්සේලාගේ වැරැද්දක් දැක්කා නොවැ; මොවුන් කෙරෙහි සිත අපැහැදීම නිසා අපටත් අපාගත වෙන්ට වෙනවා; මෙවැනි දෙයක් දකින්ට ලැබුනේ මගේ මේ දෑස තිබුන නිසා නොවැ’ කියා වැලි රැගෙන දෑසට ගසාගෙන මිරිකා දෑස් අන්ධ කරගත්තා.

එතකොට එතුමාගේ උපස්ථායකයන් පැමිණ ඒ කළ දෙය ගැන මහත් සේ හඬා වැලපී එතුමා ව නිවසට රැගෙන ගියා. එතුමාගේ නිවසෙහි අධිගෘහිත රාක්ෂසයෙක් එතුමා මහත් දුකකින් පීඩිතව සිටින බව දැක්කා. දැකලා ‘එවුන් කළ කර්මය එවුන්ට පලදේවි. ඒ ගැන ඔබවහන්සේ මෙපමණ දුක් ගත්තේ කුමකටද?’ කියා ඇසුවා. එවිට එතුමා ‘තොපට ඒ කාරණාව කිව්වේ කවුරුද?’ කියා විමසුවා. ‘මම් ම ඒ බව දැනගත්තා’ යි රකුසා පිළිතුරු දුන්නා. කාටවත් නොකී ඒ කරුණ රකුසාත් දැනගත් බව දැන ‘තොප මෙතනින් යනු. මෙහි වාසය නොකළ යුත්තේයැ’ යි කෝපයෙන් පැවසුවා.

එවිට රකුසා ‘මේ මහා පුරුෂයාගේ ගුණ තුන් ලොවට ම ප්‍රකට කරන්නට ඕනෑ’ යයි සිතා අහසට පැන නැග අම්බස්ථලයෙහි සිට තුන් වතාවක් මහ හඬින් කාලඝෝෂා කළා. එතකොට ලක්දිව සිටි සියලු නාගයින් ද සියලු යක්ෂයින් ද එතැනට රැස්වුනා. ඒ රැස්වූ පිරිසට රාක්ෂසයා මහලෙ විදුරිඳුනාවන් කළ දෙය කියා සිටියා. එවේලෙහි මහකෙළ නාගරාජයා තමන් ගෙන ආ කඩුපුල් මලක් ‘මෙය එතුමාට දෙන්නැ’ යි රකුසාට දුන්නා.

රකුසු තෙමේ එය ගෙන ගොස් ‘මා කී කරුණ සුදුසු නෑ. එයට මට දඬුවම් වශයෙන් මේ මල ගත මැනවැ’ යි මහලෙ විදුරිඳුනාවන්ට මල දුන්නා. එතකොට එතුමා ඒ දිව්‍ය කඩුපුල් මලෙන් හැමූ මිහිරි සුවඳින් සතුටුව ‘අනේ අපගේ ඇස් තිබුනා නම් අප පුතණුවන් වහන්සේට (බෝධීන් වහන්සේට) පළඳවා බල බලා හිඳින්ට තිබුනා නොවැ’ කියා කියවුනා. ඒ සමග ම අන්ධකාරයෙහි සතර රියනක් තැන වැටුනු තල ඇටය පවා අහුලාගන්නට හැකි පරිදි එතුමාට දිවැස් පහළ වුනා. ඒ මොහොතේ ම එතුමා කඩුපුල් මල රැගෙන ගිහින් ශ්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේට පැළැන්දුවා. ඒ කඩුපුල් මල නොමැරී නොපරවී අවුරුදු තුන් සීයක් ජය ශ්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේට පූජා පිණිස තිබුනා. දවසක් ඒ වංශයේ ම උපන් කෙනෙක් සුරා බී මත්ව උඬගු සිතින් පැමිණ ඒ මල අතින් ඇල්ලුවා. එකෙණෙහි ම ඒ මලේ පෙති ගැලවී පොළොව මත වැටුනා.

(ධර්මප්‍රදීපිකාව – ගුරුළුගෝමී මහපඬිතුමා)