from Path to Nirvana http://bit.ly/2RpGKMS
ආලවක පැනය සම්බන්ධයෙන් දහම් පඬුරක් පිලිගැන්වීමටයි මේ වෑයම
කථංසු තරතී ඔඝං – කථංසු තරතී අණණවං
කථංසු දුක්ඛං අච්චේති – කථංසු පරිසුජ්කඞති
දිනක් බුදු හාමුදුරුවො වැඩියා ආලවක යක්ෂයාගේ විමානෙට. මහා මාන්නක්කාර යක්ෂයෙක්. බුදු හාමුදුරුවො විමානෙට වඩිනකොට කවුරුත් නෑ බිරින්දෑවරු තුන් දෙනා විතරයි විමානෙ…. බුදු හාමුදුරුවො එනකං හිටියා…
යක්ෂයා ඈතින් එනවා බලාගෙන යක්ෂයා ට පෙන්න බුදු පියානන් වහන්සේ සක්මනේ යෙදුනා…
යක්ෂයා ඈත තියාම දැක්කා බුදු හාමුදුරුවන් ව. “ශ්‍රමණයා මොකද මේ පැත්තෙ, මගේ විමානෙ” කියලා හිතලා ලඟට ගිහින්,
“බැහැපං එලියට” කිව්වා…
බුදු හාමුදුරුවො නිශ්ශබ්දව එලියට වැඩියා…. බුදු හාමුදුරුවො කවුද කියලා ආලවකයා දන්නෙ නෑ… දන්නව නම් එහෙම කතා කරන්නෙ නෑ….
බුදු හාමුදුරුවො කියපු ගමන් එලියට වැඩි නිසා ආලවකයා හිතුවා “මගෙ අනට ටිකක් කීකරුයි වගේ…. වෙහෙසට පත්කරන්න ඕන ” කියලා. එහෙම හිතලා
“මෙහෙ වර” කිව්වා
බුදු හාමුදුරුවො ඇතුලට වැඩියා.
” එලියට පලයං”
එලියට වැඩියා
” ඇතුලට වරෙන්”
ආපසු වැඩියා
“එලියට පලයං”
“නොගියොත්”
බුදුරජාණන්වහන්සේ ඇහුවා… නොගියොත් කියලා…
“නොගියොත් මං උඹගෙන් අහනවා ප්‍රශ්න ටිකක්, උත්තර දීපං… උත්තර නොදුන්නොත් පලනව තොගෙ පපුව, උස්සල ගහනවා ගංඟාවෙන් එහා පැත්තෙ”
එතකොට බුදු පියානන් වහන්සේ කියනවා… ” ප්‍රශ්න ටික” අහන්න කියලා
ඉතිං ආලවකයා අපි මාතෘකා කරගත් ප්‍රශ්න ටික බුදු පියානන් වහන්සේ ගෙන් ඇහුවා….
එහි අර්ථය තමයි
කොහොමද සත්ත්වයා සැඩපහර තරණය කරන්නේ?
කොහොමද සත්ත්වයා සසරෙන් එතෙර වෙන්නෙ?
කොහොමද සත්ත්වයා දුකෙන් අත මිදෙන්නෙ?
කොහොමද සත්ත්වයා පිරිසිදු වෙන්නේ?
හිතෙනවද යකෙක්ට මේ වගේ ප්‍රශ්න ටිකක් හම්බවුනේ කොහොමද කියලා…
බුද්ධෝත්පාද කාලයට ධර්මය ඉස්මතු වෙනවා… ක්‍රමයෙන් එහි අර්ථය වැනසනවා… නමුත් වචන ටික වැනසෙන්නේ නෑ… අපිත් තේරුමක් නොදන්න වචන ටිකක් කියව කියවා යනවා නේද ධර්මය කියලා…. ඒ වගේ තමයි ආලවක යක්ෂයත්… පරම්පරාවෙන් අරං ආවා වචන ටිකක් කට පාඩමින් කාශ්‍යප බුදුන් වහන්සේගෙ සාසනේ තිබුනු. නමුත් ඔහු අර්ථය දන්නෙ නෑ…
ඉතිං බුදු හාමුදුරුවො මේ ප්‍රශ්න ටිකට මෙහෙම උත්තර දෙනවා…
කතංසු තරති ඕඝං?
මොනවාද මේ සැඩපහර…
කාම ඕඝ
භව ඕඝ
දිට්ඨි ඕඝ
අවිජ්ජා ඕඝ.
ඇස කන නාසය දිව ශරීරය මන අරමුණු ලැබෙනකොට ප්‍රියයි නම් ඇලෙනවා, අප්‍රියයි නම් ගැටෙනවා… ඇලි ඇලී, ගැටි ගැටී අසිහියට පත් වෙලා කාම සැඩපහරට අසු වෙනවා….
ඉතිං අසිහිය නිසා හිත ඇතුල පෙරලෙනවා විටෙක තිරිසන් බවට, මනුස්ස බවට, ප්‍රේත බවට…. එකින් එක මනසේ අනන්ත භව සකස් කරනවා… මෙහෙම භව ඕඝය කියන සැඩපහරට අහු වෙනවා…
භව ඕඝය ට අහු වෙලා, සත්ත්වයෙක්, පුද්ගලයෙක් කියන දෘෂ්ටියට බැහැගෙන අස්වාදයක් හොයමින් දිට්ඨි ඕඝය කියන සැඩපහරට අහුවෙනවා….
අනිච්චතාවයට පත් වන මේ හැමදේම නිච්චයි , ප්‍රියයි ,මධුරයි කියලා හිතාගෙන විද්‍යාවෙන් නොදකින නිසා අවිද්‍යා ඕඝයට අහුවෙනවා…..
කොහොමද මේ ඕඝ 4න් ගැලවෙන්නේ… කියලා ආලවක යක්ෂයා අහනවා….
සද්ධාය තරති ඕඝං.
සද්ධාව කියන සුදුසුකම ලැබුනොත් මේ ඕඝ හතර තරණය කරනවා කියලා බුදුරජාණන්වහන්සේ දේශනා කරනවා…
මොකක්ද සද්ධාව කියන්නේ…. ඇත්ත දැක දැකා ඇත්තට පැහැදීමයි. යමෙක් සත්‍ය දැක අවබෝධයට පත් වෙනවා නම් හේ බුදුන් ට පැහැදුනා, දර්මය ට පැහැදුනා, සංඝ රත්නයට පැහැදුනා වෙනවා….
මේ මායාවක අපි පැටලිලා ඉන්නේ කියන එක දැනගත්ත දවසට ඒකෙන් මිදෙන්න වෙහෙසෙනවා….
කතංසු අන්නවං?
කොහොමද සසරෙන් එතෙර වෙන්නේ?
අප්පමාදේන අන්නවං.
සද්ධාවෙන් අර ඕඝ හතර තරනය කරනවා… එතෙර වෙන්න නම් අප්‍රමාදය තියෙන්න ඕනෙ. ඒ කියන්නෙ එලඹි සිහිය තියෙන්න ඕනෙ මෙතන මෙතනම.
සති නිමිත්ත මුට්ට සති වෙනකොට ඒ කියන්නේ බලවත් නැති වෙනකොට, ඕඝ හතරට අහුවෙලා දියවෙලා යනවා….
සති නිමිත්ත බලවත් වෙනකොට ඕඝ හතරට අහු වෙන්නෙ නෑ…. එතකොට සීලය රකිනවා නෙමේ රැකෙනවා….
එහෙනම් සසරෙන් එතෙර වෙන්න සිහියයි වඩන්න ඕනේ……
කතංසු දුක්ඛං අච්චේතී?
දුකෙන් අතමිදෙන්නේ කොහොමද?
විරියේන දුක්ඛං අච්චේතී.
ක්ෂණයක් ක්ෂණයක් පාසා සිහියම වැඩුව නම්…. විරියෙන් සති නිමිත්ත පූර්ණය කලා නම් දුකෙන් අතමිදෙන්න පුලුවං වෙනවා…..
කතංසු පරිශුද්ධති?
පාරිශුද්ධභාවය පත් වෙන්නේ කොහොමද?
ප්‍රඥාය පරිශුද්ධති.
අනිච්ච, දුක්ඛ, අනත්ත බව දැක දැකා පුහුණුවේ යෙදුනොත් ප්‍රඥාව වැඩෙනවා…. රාගය, ද්වේශය, මෝහය ක්ෂය වෙනවා…. සියල්ල විමුක්ත උන දවසට පාරිශුද්ධයි….
කියාලා බුදු හාමුදුරුවො මෙසේ පිළිතුරු දෙනවා…..
සද්ධාය තරතී ඔඝං.
අප්පමාදේන අණ්ණවං.
විරියේන දුක්ඛං අච්චේතී.
පඤ්ඤාය පරිසුජ්කඞති.
(උපුටා ගැනීමකි)