Monthly Archives: January 2016

New photo from Facebook January 31, 2016 at 09:00AM

දුර්ලභ කාරණාවන් 5 ක්‌…
පිංගියානී සූත්‍රය -> http://ift.tt/1nvApyA

’’එක් කලෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසල් නුවර මහවන වෙහෙර කූටාගාර ශාලාවෙහි වැඩවසන සේක. එකල්හි වනාහි පන්සියයක් පමණ ලිච්ඡවි රජවරු භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඇසුරු කරත්. ඇතැම් ලිච්ඡවීහු නීලවර්‍ණවූ, නීලවර්‍ණ වස්ත්‍ර ඇත්තාහු, නීලවර්‍ණ ආභරණ ඇත්තාහු නිල්පැහැවූවාහු වෙත්. ඇතැම් ලිච්ඡවීහු පීතවර්‍ණවූ, පීතවර්‍ණ වස්ත්‍ර ඇත්තාවූ, පීතවර්‍ණ ආභරණ ඇත්තාවූ රන්වන් වූවාහු වෙත්. ඇතැම් ලිච්ඡවීහු ලෝහිතක වර්‍ණවූ, ලෝහිතක වර්‍ණ වස්ත්‍ර ඇත්තාහු, ලෝහිතක වර්‍ණ ආභරණ ඇත්තාවූ රතු පැහැවූවාහු වෙත්. ඇතැම් ලිච්ඡවීහු ස්වේත වර්‍ණවූ, ස්වේත වර්‍ණ වස්ත්‍ර ඇත්තාවූ, ස්වේත වර්‍ණ ආභරණ ඇත්තාවූ සුදු පැහැ ඇත්තාහු වෙත්. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වර්‍ණයෙන්ද, යශසින්ද ඒ හැම දෙනම ඉක්මවා බබළයි.
’’එකල්හි පිංගියානි බ්‍රාහ්මණ තෙම හුනස්නෙන් නැගිට, උතුරු සළුව ඒකාංශකොට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් දිශවෙක්හිද. ඒ දිශාවට ඇඳිලි බැඳගෙණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙය කීයේය.
’’ භාග්‍යවතුන් වහන්ස, මට වැටහෙයි. සුගතයන් වහන්ස, මට වැටහේය’’ යි.
’’පිංගියානිය, තට වැටහේවා’’ යි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළ සේක.
’’එකල්හි පිංගියානි බ්‍රාහ්මණ තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ හමුවෙහි සුදුසුවූ ගාථාවකින් ස්තූති කෙළේය.
’’යම්සේ උදෑසන පිපියාවූ, සුවඳ ඇත්තාවූ, පහව නොගිය සුවඳ ඇති රත් පියුමක් වන්නේද, එමෙන් අහසෙහි බබළන්නාවූ සූර්‍ය්‍යයා මෙන් බබළන්නාවූ සර්‍වඥයන් වහන්සේ බලවයි කීයේය.
ඉක්බිති ඒ ලිච්ඡවීහු උතුරුසළු පන්සියයකින් පිංගියානි බමුණා පිදූහ. ඉක්බිති පිංගියානි බ්‍රාහ්මණ තෙම ඒ උතුරුසළු පන්සියයෙන් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පිදුයේය. එකල්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඒ ලිච්ඡවීන්ට මෙය වදාළසේක.
’’ලිච්ඡවීනි, රත්න පසක්හුගේ පහළවීම ලෝකයෙහි දුර්ලභවේ.
කවර පසක්හුගේද යත්? අර්හත් සම්‍යක් සම්බුද්‍ධවූ තථාගතයන් වහන්සේගේ පහළවීම ලෝකයෙහි දුර්ලභවේ. තථාගතයන් වහන්සේ විසින් දේශනා කරණ ලද්දාවූ ධර්ම විනය දේශනා කරන්නාවූ පුද්ගලතෙම ලෝකයෙහි දුර්ලභවේ. තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්‍මවිනය දේශනා කරණ ලද්ද දැගන්නා පුද්ගලතෙම ලෝකයෙහි දුර්ලභවේ. තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්‍මවිනය දේශනා කළ කල්හි දන්නා ලද ධර්‍මානුධර්‍ම ප්‍රතිපදාවට පිළිපන්නාවූ පුද්ගල තෙම ලෝකයෙහි දුර්ලභවේ. කාතඥවූ කළගුණ දන්නාවූ පුද්ගලතෙම ලෝකයෙහි දුර්ලභවේ යන පසයි.
’’ලිච්ඡවීනි, රත්න පසක්හුගේ පහළවීම ලෝකයෙහි දුර්ලභවේ. via Facebook Pages http://ift.tt/1GMS4Lf

New photo from Facebook January 30, 2016 at 12:00PM

වැලි ස්ථුපයක් කළ ගොපලු දරුවාගේ කථාව

වනවැසි බුද්දකතිස්ස තෙරනම තරුණ කාලයේදීම රහත් බවට පැමිණියේය. එතුමා ” ඉදින් මම නගරයක හෝ ගමක වසන්නෙම් නම් ඉගැන්වීම් ආදි පලිබෝධ ඇතිවන්නේය, එබැවින් වනයක ගොස් වසන්නෙමි” යි සිතා ආරණ්‍යගත විය. එකම පවුලක් තෙරුන්ට තිස් අවුරුද්දක් උපස්ථාන කළේය. තෙරනම තමාගේ ආයුෂ පවත්නා ප්‍රමාණය බලා ගෘහපතියාට ” අද ඔබ පමණක් විහාරයට යා යුතුය; අන්‍යයන් නොයායුතුය” යි කීය. ” ස්වාමීනි ඔබ වහන්සේ කියන දෙයක් කරන්නෙමි” යි කීවිට එසේ නම් වෑය ද පොරොව ද රැගෙන එවයි තෙරනම කීය. ගෘහපතියා ඒ කීසේ විහාරයට ගියේය. තෙරනම දර කපා ගෙනවුත් ගලඋඩ ගොඩගසව යි කීවිට උපාසකයා එසේ කළේය.

තෙරනම මැටිපාත්‍රය ලෑලි ඇදයට නවා තබා ගණ්ඨිය ගැටගසා ඒ ලෑලි තට්ටුව මත්තේ පලග බැද හිදගෙන පිරිනිවියේය. උපාසකයා මැදරැය දක්වා දර කපා මහත් දරගොඩක් ගසා නොකල්හි ගමට යා නොහැකැයි සිතා වනමෘගයන්ට භයින් තෙරුන්ගේ කුටියටම ඇතුල් වී නිදා ගත්තේය. මධ්‍යම රාත්‍රියේදී තෙරනම පිරිනිවියේ යි දේවතාවෝ මිනිසුන්ට දැන්වූහ. මිනිස්සු කල් ඇතිවම ආදාහනේත්සවය පැවත්වීම සදහා මල්-සුවද-වස්ත්‍ර ආදිය රැගෙන පිටත් වූහ. උපාසකයා ද උදෑසනින් නැගිට තෙරුන් පිරිනිවි බව නොදැන ආශ්‍රමයෙන් පිටවී තෙරනම සුදුසු කාලයේදී ගෙදරට එනවා ඇතැයි සිතමින් සිය නිවස දෙසට ගියේය. ඒ යන හෙතෙම අසපුවට යන මිනිසුන් දැක “කොහි යව්දැ” යි විචාරා තෙරුන්ගේ ආදාහනය කිරීමට යන්නෙමු” යි කීවිට ” තෙරනම ජීවත්ව සිටී; මම දැන් එතැන සිට එමි” යි උපාසකයා කීය. ” ඔබ නොදත්තෙහි” යයි කියමින් මිනිසුන් ඒ දෙසටම යනවිට සැක සිතූ හෙතෙම එසේත් විය හැකැයි කියමින් මිනිසුන්ගේ ඉදිරියෙන් ඉදිරියෙන් ගොස් තෙරුන්ගේ ආස්වාස ප්‍රාස්වාසයන් නැති බව දැන මුලින් කපා දැමූ ගසක් මෙන් බිමවැටී හඩන්ටත් පෙරළෙන්ටත් පටන්ගෙන ” අවුරුදු තිහක් උපස්ථාන කළ මට නොදන්වා කිසිවක් නොකියා පිරිනිවියේය” යි විලාප කීය.

ශක්‍රතෙමේ විශ්වකර්මයා ලවා දොරටු පසක් ඇති කුළුගෙයක් මවා නන් අබරණින් සැරසුණු දේවතාවන්ට එය ඔසවාගන්ට සලස්වා කැපකරු උපාසකයා විසින් ඔසවන ලද මෘතදේහය කුළුගෙයි තබ්බවා සත්දවසක් පූජෝත්සව පැවැත්වීය. නැවත තුන්දිනක් මුළුල්ලේ දිවසදුන් සුණු ද මදාරා – කොබෝලීල – පරසතු මල් ද අහසින් වැටීමෙන් කුළුගෙය හාත්පස යොදුන් තුනක පෙදෙස වැසී ගියේය. යම් යම් ගස් කොඩි දරන්නට තරම් ශක්තිමත් වූවාහු නම් ඒ ගස්වල දිව්‍යවස්ත්‍රයෙන් සෑදූ කොඩි එල්වන ලදහ. දිව්‍යතූර්යනාදයෝ පැවැත්තාහ. දෙවියෝ මිනිසුන්ට පෙනෙමින් සිටියාහ. සත්දිනක් මුළුල්ලේ සාපිපාසාවක් හෝ මලමූත්‍ර පහකිරීමක් හෝ නොවීය. දරසෑයමත්තෙහි සදුන් සුණු විසුරුවා ගිනි දැල්වූහ. මෙසේ දෙවිමිනිස්සු එතුමන්ට මහත් සත්කාර සම්මාන දැක්වූහ.

ඒ තෙරුන්ගේ පූර්වකර්මය මෙසේයි:- මින්පෙර භවයකදී හෙළදිව උපන් හෙතෙමේ ගොපලු දරුවෙක් විය. ගවයන් රැකි හෙතෙම වැලිවලින් චෛත්‍යයක් සාදා නොයෙක් වනමල් එක්කොට එයට පුදා උණකිලිල්වලින් කොඩි සාදා බැද බටලී නලාවක් පිඹ තමාගේ බඩ බෙරයක් මෙන් සිතා වාදනය කෙළේය. ඒ උණකිලිල්කොඩිවල විපාකයෙන් දිව්‍යමය කොඩි පහළ වූහ. බටලි නලාව පිඹීම නිසා දිව්‍ය තූර්යනාද ඇති වූහ. මල් පිදීමේ අනුසසින් දිව්‍යමය මල් වැටුණාහ.

——-

පුලින (වැලි) ථූපිය ථෙරාපදානය -> http://ift.tt/1SPoF7g

57
’’හිමවතට නුදුරෙහි යමක නම් පර්‍වතයක් විය. (එහි) මට මැනවින් කරන ලද අසපුවක් විය. පන්සැලක්ද මොනවට නිම කරන ලදී.
58
’’(මම) නම්න් නාරද නම්වූ, උග්‍ර තපස් ඇති ජටිලයෙක් වෙමි. තුදුස් දහසක් ශිෂ්‍යයෝ මා පිරිවරත්.
59
’’මම එකල්හි විවේකව හුන්නේ, මෙසේ සිතීමි. සියළු ජන තෙමේ මා පුදයි. මම (කිසිවෙකුට) කිසිවක් නොපුදමි.
60
’’මට කිසි ඔවා දෙන්නෙක්ද නැත. (කිසිවෙකුට කරන) කිසි වතාවතකුදු නැත. මම ආචාර්‍ය්‍ය, උපාධ්‍යාය විරහිතව වනයෙහි වෙසෙමි.
61
’’මම යමෙකු වෙත එළඹෙන්නේ නම් හේ (මා කෙරෙහි) ගුරුවරයෙක යන සිත උපදවා ගන්නේය. මට එබඳු ගුරුවරයෙකු නැත. වනයෙහි විසීම නිරර්ත්‍ථකය.
62
’’මම එසේ ගරුභාවනීයවූ උතුමෙකු සොයන්නෙමි. (එබඳු උතුමෙකු) ඇසුරු කෙළේ වසමි. එවිට (කිසිවෙක්) (මට) නොගරහන්නේය.
63
’’නොගැඹුරු ඉවුරු ඇති, මනාවූ කුඩා තොටුපොල ඇති, මනොඥවූ සුදෝ සුදු වැලිතලාවන්ගෙන් ගැවසීගත් කුඩා ගඟක් මගේ අසපුවට නුදුරෙහි විය.
64
’’(එය) අමරිකා නම්වූ නදියකි. එකල්හි මම (එතැනට) එළඹ, වැලි එකතුකොට වැලි සෑයක් (පුලින චෛත්‍යයක්) කෙළෙමි.
65
’’භවය කෙළවර කරන්නාවූ යම් ඒ සර්‍වඥ මුනිවර කෙනෙක් වෙත් නම් මෙබඳුවූ සෑයක් (තනන්නේ) උන්වහන්සේ නිමිතිකොට මම මේ සෑය කරමි.
66
’’වැලිගොඩෙහි සෑයක් කොට මම ස්වර්‍ණ නිර්‍මාණය කෙළෙමි. රන් කිකිණි මල් තුන් දහසක් පූජා කෙළෙමි.
67
’’හටගත් ප්‍රීති ඇත්තේ, බඳින ලද ඇඳිලි ඇත්තේ සවස හා උදයෙහි නමදිමි. සම්බුදුන් හමුයෙහිදී මෙන් පුලින චෛත්‍යය (වැලි සෑය) වඳිමි.
68
’’යම් කලෙක්හි ගිහිගෙට අයත් ක්ලේශ විතර්‍කයෝ හටගනිත්ද, එකෙණෙහි සර්‍වඥ ස්ථූපය සිහි කරමි. ප්‍රත්‍යවෙක්‍ෂා කරමි.
69
’’සාර්ත්‍ථවාහකවූ, විනායකවූ බුදුරජුන් ඇසුරුකොට වසන්නේ, ක්ලේශයන්හි ගැටී වසන්නෙහි නම් නිදුකාණෙනි, (එය) ඔබට නුසුදුසුය.
70
’’එකල්හි සෑය සිහිකළ කෙනෙහි මාගේ සිත්හි ගෞරවය ඇතිවේ. අකුස්සෙන් පෙළන ලද ඇතෙකු මෙන් මිත්‍ථ්‍යා විතර්‍කයන් දුරු කෙරෙමි.
71
’’මෘත්‍යුරාජයා මෙසේ වසන්නාවූ මා වැසීය. මම එහි කළුරිය කළේ, බඹලොවට ගියෙමි.
72
’’මම එහි දිවි ඇතිතාක් වසා, තාවතිංස දෙව්ලොවෙහි උපනිමි. අසූවරක් දේවේන්‍ද්‍රව දිව්‍ය රාජ්‍යය කරවීමි.
73
’’මම තුන්සිය වරක් සක්විති රජ වීමි. (කරවන ලද) මහත්වූ ප්‍රදේශ රාජ්‍යය ගණන් වශයෙන් (මෙතෙකැයි) ගිණිය නොහැකිය.
74
’’මම එම පිදූ කිංකිණි පුෂ්පයන්ගේ විපාකය අනුභව කරමි. භවයෙහිදී සියක් දහසක් කිරි මව්වරු මා පිරිවරත්.
75
’’සෑය පිළිදැගුම් කරන ලද බැවින් දැලි කුණු නොතැවරේ. සිරුරෙහි ඩහ නොවැගිරෙයි. මම ප්‍රභා සහිත (පැහැපත්) වූයේ වෙමි.
76
’’ආශ්චර්‍ය්‍යයකි, මා විසින් මැනවින් කරන ලද සෑයකි. (එසේම) ඇමෙරිකා නදියද මැනවින් දක්නා ලදී. වැලිතලාවෙහි සෑයක් කොට අචලපදය වූ නිවණට පැමිණියේ වෙමි.
77
’’කුසල් කරනු කැමැත්තාවූ (නිර්‍වාණ) සාරය ගන්නාවූ සත්ත්‍වයා විසින් (එයට) මෙය කෙතය, මෙය නොකෙතයයි (වෙන්කොට ගතයුත්තක්) නැත. ප්‍රතිපත්ති තොමෝම අර්ත්‍ථසාධක වන්නීය.
78
’’බලවත් පුරුෂයෙක් තෙම සාගරය තරණය කරන්නට උත්සාහ කරන්නේද, යම්සේ (හේ) කුඩා දඬු කැබැල්ලක් ගෙන මහ සයුරට පණින්නේ නම්, මම මේ දඬු කැබෙල්ල නිසා මහ සයුර තරණය කරන්නෙමැයි උත්සාහයෙන්ද, වීර්‍ය්‍යයෙන්ද (එම) මනුෂ්‍යතෙම සයුර කරණය කරන්නේය.
79
80
’’එසේම මා විසින් යම් කර්‍මයක් කරන ලද නම් (එය) කුඩාය. ඉතාම සුළුය. (එහෙත්) එම කර්‍මය නිසා සසර ඉක්මවීමි.
81
’’එම කුශල මූලයෙන් මෙහෙයන ලදුයේ, අන්තිම භවය පැමිණි කල්හි, පළමුකොටම සැවැත්නුවර ආඪ්‍යවූ මහාසාර කුලයෙහි උපන්නේ (වෙමි.)
82
’’මාගේ දෙමාපියෝ සැදැහැත්තාහුය. බුදුරජුන්ගේ සරණ ගියෝය. මේ දෙදෙනාම දක්නා ලද (නිර්වාණ) පදය ඇත්තෝය. ශාසනයටද අනුව පවතිත්.
83
’’(ඔවුහු) බෝධියෙහි පතුරක් ගෙන රන් සෑයක් කරවූහ. බුදුරජුන්ගේ හමුවෙහි උදේ සවස නමස්කාරද කෙරෙත්.
84
’’පොහෝ දිනයෙක්හි ස්වර්‍ණ ස්තූපය පිටතට ගන්නාහුය. බුදුරජුන්ගේ ගුණ කියමින් ත්‍රියාම රාත්‍රියම ගත කළාහුය.
85
’’මම (ස්වර්‍ණ) ස්තූපය දැක, ඒ සමගම පුලින චෛත්‍යය (අතීතයෙහි පිදූ වැලි සෑය) සිහි කෙළෙමි. එම අසුනෙහිම හිඳ රහත් බවට පැමිණියෙමි.
දෙවිසිවන බණ වරයි.
86
’’එම වීරවූ ( බුදුරජුන්) සොයන්නේ, ධර්‍ම සේනාපතීන් වහන්සේ (සැරියුත් තෙරුන්) දුටිමි. ගිහිගෙන් නික්ම උන්වහන්සේගේ සමිපයෙහි පැවිදිවීමි.
87
’’උත්පත්තියෙන් සත් හැවිරිදි කල්හි රහත් බවට පැමිණියෙමි. පසැස් ඇති බුදුරජතෙම (මාගේ) ගුණ දැන (මා) උපසම්පදා කරවූහ.
88
’’මා විසින් දඟර කල්හිම (මාගේ) (නිවන් සඳහා කළයුතු) කටයුතු නිමකරන ලදී. ශාක්‍යපුත්‍රවූ බුදුරජුන්ගේ සසුනෙහි කටයුතු දෙය අද මා විසින් කරන ලදී.
89
’’මහා වීරවූ ඎෂීන් වහන්ස, සියළු මෛර හා භය ඉක්මවන ලදුයේ වෙමි. සියළු කෙලෙසුන්ද ඉක්මවන ලදුයේ වෙමි. (මම) ඔබ වහන්සේගේ ශ්‍රාවකයෙක් වෙමි. ස්වර්‍ණ පුෂ්ප පූජාවෙහි මේ විපාකයයි.
90
’’මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
91
’’ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
92
මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් පුලින ථූපිය තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.

හැකිතාක් share කරන්න via Facebook Pages http://ift.tt/1GMS4Lf

New photo from Facebook January 29, 2016 at 12:46PM

ත්‍රිපිටකය හා බෞද්ධ පොත් 400 ක් පමණ (file size reduced).

1. ඒ.පී. සොයිසා සරල සිංහල ත්‍රිපිටක පරිවර්තනය (60 mb) -> http://ift.tt/1TqUlze

2. බුද්ධ ජයන්ති ත්‍රිපිටකය -> http://ift.tt/1Qwz84h

3. රේරුකානේ චන්ද්‍රවිමල හිමියන්ගේ පොත්, දහම් පාසල් පෙළ පොත්, බුද්ධ චරිතය පින්තුර, අභිධර්ම පොත්, විශුද්ධි මාර්ගය, ජාතක කතා පොත්, පිරිත් පොත් ඇතුළු බෞද්ධ පොත් සංචිතය -> http://ift.tt/1TqUlzi

ධර්ම දානය පිණිස CD/DVD වලට පිටපත් කර භික්ෂුන් වහන්සේලාට හා වේගවත් අන්තර්ජාල පහසුකම් නැති අයට බෙදා දෙන්න via Facebook Pages http://ift.tt/1GMS4Lf

New photo from Facebook January 29, 2016 at 12:00PM

අපි වනාහී ශ්‍රාවකයෝ වෙමු…..

අපගේ ස්වාමී වූ බුදු රජාණන් වහන්සේ පුරා වසර හතලිස් පහක් ලෝ සත කෙරෙහි පතල මහා කරුණාවෙන් දෙව් මිනිසුන්ගේ හිත සුව පිණිස දහම් දෙසූ සේක. බුදු රජාණන් වහන්සේ කිසිම දිනයක දී බුදු සසුන හෝ සඟ පිරිස පාලනය කිරීමට කිසියම් පුද්ගලයෙකු නම් කළේ නැත. ඒ වෙනුවට උන්වහන්සේ වදාළේ තථාගත පරිනිර්වානයෙන් පසු තථාගත ධර්මයත් විනයත් ශාස්තෘෘත්වයෙහි ලා සලකන ලෙසයි.
අවසන් කාලයේ දී එනම් පරිනිර්වාණ සමයේ දී කුඩා අනුකුඩා ශික්ෂාපද භික්ෂූන්ට අවශ්‍ය නම් වෙනස් කරගන්නැයි ආනන්ද ස්වාමීන් වහන්සේට බුදු රජාණන් වහන්සේ විසින් වදාළ බව බොහෝ දෙනෙක් දන්නා කරුණකි. එහෙත් එකරුණ සවිස්තරව දන්නා පිරිස අල්ප බව බොහෝ දෙනා කටයුතු කරන ආකාරයෙන් සිතා ගතහැකිය.
එදා කුඩා අනුකුඩා සිල්පද යනු කුමන ශික්ෂාපද කොටසදැයි අසාගන්නට අනද හිමියන්ට නොහැකි විය. ඒ බුදු රජාණන් වහන්සේ පිරිනිවන් පානා බව දැන, ඇති වූ බලවත් සිත් තැවුල නිසාවෙනි. මේ නිසා බුද්ධ පරිනිර්වානයෙන් තෙමසකට පසු පැවති ධර්ම සංගායනාවේ දී ඒ පිළිබඳව රහතන් වහන්සේලා අතර කතාබහට ලක්විය. එහිදී බොහෝ අදහස් ඉදිරිපත් විය. ‘‘සතර පාරාජිකාවන් හැර ඉතිරි සියල්ල කුඩා සිල්පදයන්ය” යනු එක් මතයකි. “සතර පාරාජිකාවන්ද සංඝාදිසේස නම් ආපත්තීන් ද හැර ඉතිරි සියල්ල කුඩා සිල්පදයන්ය” යනු තවත් අදහසකි. මෙසේ රහතන් වහන්සේලා අතර විවිධ අදහස් ඇතිවද්දී (මින් අදහස් වන්නේ රහතන් වහන්සේලා කලහ කළ බවක් හෝ වාදවිවාද කළ බවක් හෝ නොවේ.) මහා කස්සප මහරහතන් වහන්සේ ආසනයෙන් නැගිට සියළු දෙනාට ඇසෙන සේ මෙය වදාළ සේක.
“ප්‍රිය ආයුෂ්මතුන් වහන්ස, අපගේ ශාස්තෘෘන් වහන්සේ පිරිනිවන් පා තවම වැඩි දිනක් ගතවී නැහැ. තවම ඒ සම්බුදු සිරුර ආදාහනයෙන් නැගුණ දුම් අහසට නැගුණා පමණයි. අප මෙතරම් කෙටි කලකින් ඒ බුදු රජාණන් වහන්සේ පනවන ලද ශික්ෂාවන් වෙනස් කරගන්නේ නම්, ඒ සම්බුදු චිතකයේ අළු පවා අපට නින්දා කරනවා නොවේද….? අප මෙතෙක් කලක් ඒ භාග්‍යවත් බුදු රජාණන් වහන්සේ විසින් පැනවූ සියළු සිල්පදයන් ඉතා සමගියෙන් යුතුව ආරක්ෂා කළෙමු. ඉදින් සඟ පිරිස එකඟ වන්නේ නම් මේ අයුරින්ම ඉදිරියටත් කිසිඳු වෙනසක් නොකරම, මේ සිල්පද සියල්ලම ආරක්ෂා කළ හැකි නොවේද…?” මේ අදහස සියළුම මහරහතන් වහන්සේලා එකහෙලා අනුමත කළ සේක. එදා මහරහතුන් පවා වෙනසක් නොකර රැකගත් පරම පූජනීය ධර්මයත් විනයත් වෙනස් කරන්නට අද අපට කිසිසේත්ම අවසර නැත. මෙය බොහෝ දෙනෙක් නොදන්නා කරුණකි.

බුදු සසුන පවතින්නේ පිරිසිදු උපසම්පදාව ඇති භික්ෂූන් වහන්සේලාගෙනි. අවස්ථානුකූලව බුදු රජාණන් වහන්සේ පණවා ඇති සිල්පද ගණන දෙසිය විසි හතකි(227). බුදු රජාණන් වහන්සේ වදාළ ධර්මය ස්වාක්ඛාතය. එනම් එය මනාකොට දෙසන ලද්දකි. එහි “අසවල් කාරණය වැඩිය, එය ඉවත් කළ යුතුය. අසවල් කරුණ ඊට එක් කළ යුතුය” ආදී වශයෙන් සකසන්නට දෙයක් නැත. ශික්ෂා පදයන් සම්බන්ධයෙන්ද එසේමය. යම් යම් අවස්ථා වලදී ඇතිවන ගැටළු විසඳා ගන්නා ආකාරයද, භික්ෂූන්ගේ යම් දෝෂ ඇත් නම් ඒවාට සුදුසු විනයකර්ම කළයුතු ආකාරය ද පැහැදිලිව විනය පිටකයේ දක්වා ඇත. අදටත් මේ රටේ බොහෝ භික්ෂූන් වහන්සේලා සති දෙකකට වරක් රැස්වී පොහොය කරති.
මේ අනුව බලන කල අපගේ ශාස්තෘෘන් වහන්සේ විසින් වදාළ ධර්මයේත් විනයේත්, කිසියම් කෙනෙක් විසින් හෝ පිරිසක් විසින් හෝ යම් වෙනස්කමක් කරන්නේ නම්, එය බලවත් වරදකි. පිටින් හොඳක් ලෙස පෙනුණද එය මහා ශාසනික විනාශයක ඇරඹුමකි. එදා නිකෙලෙස් මහ රහතන් වහන්සේලා ගත් අදහසට පිටුපෑමකි. නොකා නොබී පණ අදිමින් බැමිණිතියා සාය වැනි දුර්භික්ෂ කාලවලදී දහමත් විනයත් සුරැකි භික්ෂූන්ට කරන නිගාවකි. බුදු රජාණන් වහන්සේ වදාළ ධර්මය අකාලිකය. එසේ නම් කාලානුරූපී යැයි කියමින් කිසිවක් වෙනස් කරන්නට කිසිවෙකුට අවසර නැත.
බුදු රජාණන් වහන්සේ සාරිපුත්ත-මොග්ගල්ලාන රහතන් වහන්සේලාට වත් බුදු සසුන බාර දී නොමැත. බුදු රජාණන් වහන්සේ ශාස්තෘෘන්වහන්සේ වන සේක. අපි වනාහී ශ්‍රාවකයෝ වෙමු. ශ්‍රාවකයන් ශ්‍රාස්තෘන්වහන්සේ පෙන්වූ මග ගමන්කරනවා මිස, ශ්‍රාවකයා ශ්‍රාස්තෘවරයෙකු බවට පත්විය යුතු නැත. ශ්‍රාවකයා ශ්‍රාස්තෘවරයෙකු ගේ භූමිකාව රඟ දැක්විය යුතු නැත. එනිසා යමක් කරන්ට පළමුව දෙතුන් වරක් නොව සිය දහස්වරක් මෙය සිතා බැලීම මැනවි. හුදෙක්ම මෙසේ සටහන් තබන ලද්දේ කිසිවෙකුටත් පහරගැසීමට නොව, බුද්ධිමතුන්ට සිතා බැලීමටයි. via Facebook Pages http://ift.tt/1GMS4Lf

New photo from Facebook January 28, 2016 at 12:00PM

මේ විදිහට කෝලාහල කර ගන්නට ගියොත් අපිමයි විනාශ වන්නේ කියලා මේ කෝලාහල කරන උදවිය* දන්නෙ නෑ. නමුත් මේ කෝළාහලවලින් වැනසෙන්නේ අපිමයි කියල යම් කෙනෙක් දන්නවා නම් ඒ තුළින්මයි කෝළාහල සංසි‍ඳෙන්නේ. via Facebook Pages http://ift.tt/1GMS4Lf

නමෝතස්ස භගවතො අරහතො සම්මා සම්බුද්ධස්ස !! භාග්‍යවත් වූ අරහත් වූ සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේට මාගේ නමස්කාරය වේවා !! photo එක මත click කරන්න. ගෞරවයෙන් යුතුව පරිහරණය කරන්න. සාදු සාදු සාදු !! සියලු දෙනා සිත් පහන් කර ගනිත්වා.. හැකිතාක් share කරන්න. original background image: http://ift.tt/1OOIAPV

pathnirvana.org

More info @ http://ift.tt/1nxtR39
Automated post from Path to Nirvana – http://ift.tt/1GMS4Lf
January 27, 2016 at 01:30PM

New photo from Facebook January 27, 2016 at 12:00PM

මේ ආහාරයෙන් සෑදුනු ශරීරය යන්තම් අටවලා තියන එකක් වගෙයි. ඉතින් කොයි වෙලාවේ මොන විදියට මැරෙයිද දන්නේත් නැහැ. ඒ නිසා සෑම විටම සුදානමෙන් ඉන්නවා කියා තරයේ සිතට ගනිමු. via Facebook Pages http://ift.tt/1GMS4Lf

New photo from Facebook January 26, 2016 at 12:00PM

අනමතග්ග සංයුක්තයේ එන සූත්‍ර 20 ම කියවන්න -> http://ift.tt/1VmOSYJ
එක් සුත්‍රයක් පහතින් දැක්වේ.

දුග්ගත සූත්‍රය
මා විසින් මෙසේ අසන ලදී. එක් කලෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත්නුවර සමීපයෙහිවූ, අනේපිඬු සිටාණන් විසින් කරවනලද, ජේතවනාරාමයෙහි වාසය කරණ සේක. එහිදී භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ‘මහණෙනි’යි කියා භික්ෂූන් ඇමතූහ. ‘ස්වාමීනි’යි කියා ඒ භික්ෂූහු භාග්‍යවතුන් වහන්සේට උත්තර දුන්හ. (එවිට) භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළසේක.
“මහණෙනි, අවිජ්ජාවෙන් වැසී, තණ්හාවෙන් බැඳී, ගමන්කරන්නාවූ සැරිසරන්නාවූ, සත්වයන්ගේ මේ සංසාරය නොදක්නාලද අග ඇත්තේය. මුල් කොනත් නොපෙනෙන්නේය. මහණෙනි, විරූපවූ අත් පා වලින් යුක්තවූ යම් දිළින්දෙකු (තොපි) දක්නහුද, මෙහිදී අප විසිනුත් මේ දීර්ඝ කාලයෙහිදී, මෙවැනි තත්වයක් විඳිනලදැයි නිෂ්ඨාවට (නිගමනයට) පැමිණිය යුතුයි.
“ඊට හේතුව කවරේද?”
“මහණෙනි, අවිජ්ජාවෙන් වැසුණු, තණ්හාවෙන් බැඳුණු, ඇවිදින්නාවූ, සැරිසරන්නාවූ, සත්වයන්ගේ මේ සංසාරය නොදක්නාලද අග ඇත්තේවේද, මුල් කොනත් නොදකියිද, එහෙයිනි මහණෙනි, මෙසේ තොප විසින් දුක් අනුභව කරනලදී. දැඩි දුක් අනුභව කරනලදී. ව්‍යසන අනුභව කරන ලදී. සොහොන් බිම තර කරන ලදී. මහණෙනි, මේ සියලු සංස්කාරයන් කෙරෙහි කලකිරීමට සුදුසුමය. නො ඇලීමට සුදුසුමය. ඔවුන්ගෙන් මිදීමට සුදුසුමය.
(පළමුවෙනි දුග්ගත සූත්‍රය නිමි.) via Facebook Pages http://ift.tt/1GMS4Lf

New photo from Facebook January 25, 2016 at 12:00PM

කාම ගින්නෙන් නොදැවී යෞවනය ගත කරන්න…

සියල්ලේම යථාර්තය වටහාගන්න…
එයයි මගේ පැතුම…
බුදු සරණයි…!

බුදුදහමේදී යෞවනත්වයට හිමිවනුයේ උසස්‌ ස්‌ථානයකි. “යෞවන” යන්න සංස්‌කෘතික භාෂාවේ වචනයකි. එය සිංහල භාෂාවේදී හඳුන්වනුයේ “යෞවනත්වය” ලෙසිනි. තරුණ කාලය පාලියෙන් හඳුන්වනුයේ “යොබ්බන” ලෙසයි. යොබ්බන මද කියලා බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කරල තියෙනවා. එය විග්‍රහ කෙරෙනුයේ “යොබ්බනස්‌සභාවො” ලෙසයි. එහි තේරුම තරුණ බවයි. නැතහොත් තරුණකමයි.

කෙසේ හෝ වේවා මනුස්‌ස ජීවිතයේ උසස්‌ තත්ත්වයක්‌ ළඟාකර ගැනීමෙහිලා සංධිස්‌ථානය ලෙස තරුණ කාලය නැතහොත් තරුණ අවධිය හඳුන්වාදිය හැකියි. යොවුන් ස්‌වභාවය දහමෙහි ප්‍රථම වයස ලෙස හඳුන්වනු ලබනවා. අංගුත්තර නිකායේ දූක නිපාතයේ සමචිත්ත වග්ගයේ මේ පිළිබඳව සඳහන් වෙනවා.

“යුවා සුසුකාල කේසා යොබ්බනේන සමන්නාගතෝ පඨමේන වයසා”

තරුණකම ඇති මහා කළු හිසකෙස්‌ ඇති, සොඳුරු යොවුන් විය සමන්විත පළමුවන වයස “පටමේන වයස” ලෙසයි උන්වහන්සේ පෙන්වා වදාළේ.

මිනිස්‌ ජීවිතය අවුරුදු 100 ක්‌ කියා ගතහොත් එහි පළමු අවුරුදු 33 “පඨමේන” වයසට අයත් වෙනවා. යොවුන් වියේදී කායික ශක්‌තිය දරා ගැනීමේ ශක්‌තිය ඉහළ මට්‌ටමක පවතිනවා. මෙම කාලයේදී ක්‍රියාශීලී බව උද්යෝගිමත්භාවය උපරිමයෙන් දැකිය හැකියි. තරුණ කාලය කයින් මෙන්ම මනසින් ශක්‌තිමත් කාලයක්‌. මෙම කාලය තුළ තෘප්තිමත්ව ධාර්මිකව ජීවත්වීමට අවැසි පරිසරය ගොඩනගා ගැනීමෙන් අනාගත ජීවිතය සාර්ථක කර ගැනීමට පුළුවන්. තරුණ කාලයේදී නිසි අයුරින් ජීවිතය සැලසුම් නොකළහොත් අනාගතයේදී දුක උරුම වන බව බුදුදහමේ මැනවින් පෙන්වා දී තිබෙනවා.

“අචරිත්වා බ්‍රහ්මචරියං

අලද්දා යෝබ්බනේ ධනං

ජින්නකොත්තාව ජායන්ති

න මච්චේව පල්ලලේ”

එය කෙසේද යත් තරුණ කාලයේ බඹසරව ජීවත් නොවී, ධනය රැස්‌ නොකොට, වයසට ගිය පසු දිය සිඳුණු මසුන්ද නැති විල්තෙරක තැවෙන මහලු කොස්‌වා ලිහිනියකු මෙන් එවැනි පුද්ගලයන්ට පසුතැවීමට සිදුවන බවයි මෙම ගාථාවේ තේරුම. එවැනි තත්ත්වයකට පත් නොවී තරුණ දූපුතුන් ධාර්මිකව තෘප්තිමත් ජීවිතයකට අඩිතාලම දමා ගැනීමට තරුණ කාලයේදී අදිටන් කරගත යුතුයි.

“සෙන්තිචාපා තිකීෙච්ව

පුරාණත්ති අනුත්තමං”

තරුණ කාලයේදී බඹසරව ජීවත් නොවී, ධනය රැස්‌ නොකොට මහලු කාලයේදී දුන්නෙන් විද බිම වැටුණු ඊතල මෙන් තමන් පෙර කී දේ සිහිකරමින් සුසුම් හෙළමින් ජීවත්වීම තරුණ ජීවිතය සැලසුම් නොකළ අයගේ ස්‌වභාවය බවයි බුදුරජාණන්වහන්සේ දේශනා කළහ.

ඊතලය දුන්නෙන් මුදාහල විගස හරිම වේගවත්. තරුණ ජීවිතයත් එහෙමයි. වේගවත්. ධෛර්ය සම්පන්නයි. දැඩි ජවයක්‌ තිබෙනවා. නමුත් ඊතලය බිමවැටුණු තැන එකී ජවසම්පන්නභාවය නැහැ. තරුණ කාලයේදී උසස්‌ ලෙස ජීවත් නොවී මහලු වූ පසු සුසුම් හෙළමින් ජීවත්වීම, තරුණ ජීවිතය නියම ආකාරයෙන් අවබෝධ කර නොගත් අයගේ ස්‌වභාවය බවයි බුදුදහමේ පෙන්වා දෙන්නේ. ධම්මපදයේ ජරා වර්ගයේ මේ බව මනාව පැහැදිලි කර තිබෙනවා.

මේ කියන කාරණාව සමීපව, සරලව තේරුම් ගැනීම සඳහා බුදුරජාණන්වහන්සේ මීට අදාළව දේශනා කළ නිධාන කතාව කෙටියෙන් හෝ දැනගැනීම ඉතාම වැදගත්.

එදවස බරණැස්‌නුවර මහා ධන සිටුවරයෙක්‌ සිටියේය. ඔහු හැඳින්වූයේ සෙට්‌ඨි නමිනි. එදා ධන සිටුවරුන්ට ආමන්ත්‍රණය කළේ ඒ නමිනි. මේ කියන ධන සිටුවරයාට සිටියේ එකම පුතෙක්‌ පමණයි. ඔහු කිසිම ශිල්ප ශාස්‌ත්‍රයක්‌ ඉගෙන ගත්තේ නැහැ. ඇති තරම් මුදල් තිබූ නිසා කෙළිදෙළින් කාලය ගත කළා. කෙසේ හෝ ඔහුගේ විවාහයට සුදුසු කාලයත් පැමිණියා. නුවර සිටි සිටු කුමරියක ඔහුට සරණපාවාදීමත් සිදුකෙරුණා. ඇයත් එම සිටු පවුලට සිටි එකම දියණියයි. කාලය ගතවුණා. මෙම සිටු පවුලේ දෙපාර්ශ්වයේම දෙමාපියෝ මියගියා. ඒ නිසා රිසිසේ ඔවුන් සතු දේපළ පරිහරණය කරමින් ජීවත් වුණා. දේපළ පරිහරණය කිරීමේදී කිසිම කළමනාකාරිත්වයක්‌ ඔවුන්ට තිබුණේ නැහැ. කිසිදු බරපතලකමක්‌ ඔවුන්ට දැනුණේ නැහැ. තරුණ කාලයේදී නටමින්, ගයමින්, සුරාසොඬින් ජීවත්වුණා. කාලයක්‌ යද්දී මේ දෙදෙනා සතුව තිබූ දේපළ විනාශ වුණා. අවසානයේදී දෙදෙනාම හිඟමනට වැටුණා. දිනක්‌ බුදුරජාණන්වහන්සේ වැඩ සිටි විහාරස්‌ථානයට මේ දෙදෙනා පැමිණියා. එම අවස්‌ථාවේදී අප ඉහත සඳහන් කළ ගාථාව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කළහ.

යෞවනත්වයට හොඳ ආදර්ශ පාඨයක්‌ බුදුරජාණන් වහන්සේ ජාතක පාලියේ මුගපක්‌ඛ ජාතකයේ දේශනා කර තිබෙනවා. “යුවාචරේ බ්‍රහ්මචරියං” වශයෙන් එහිදී උන්වහන්සේ පෙන්වා දුන්නේ තරුණ කාලයේදී ශ්‍රේෂ්ඨ විදිහට හැසිරිය යුතු බවයි. නැතහොත් උසස්‌ ලෙස හැසිරිය යුතු බවයි.

බ්‍රහ්මචරියාව පිළිබඳ නොයෙකුත් අර්ථකථන තියෙනවා. බ්‍රහ්මචරියාව වෛදික යුගය දක්‌වා ගමන් කරන්නක්‌. බුදුරජාණන්වහන්සේ මේ සඳහා බෞද්ධ අර්ථකථනයක්‌ ලබාදී තිබෙනවා. දානය, වතාවත, ශික්‍ෂා පද එහි සඳහන් වෙනවා. උපෝශත ශීලය ද ඊට ඇතුළත් වෙනවා. විශේෂයෙන් උන්වහන්සේ ශාසන බ්‍රහ්මචර්යාව, මග්ග බ්‍රහ්මචර්යාව යනුවෙන් කොටස්‌ දෙකක්‌ පෙන්වා දී තිබෙනවා.

බ්‍රහ්මචර්යා ජීවිතයක්‌ ගතකරනවා යන්නෙන් සාමාන්‍යයෙන් අදහස්‌ කරනුයේ ආවාහ විවාහ වීමකින් තොරව ජීවත්වීමයි. එහෙත් බුදුදහමේ අර්ථ දැක්‌වෙන ආකාරයට ආවාහ විවාහ වී සැමියා බිරිඳ ඉක්‌මවා නොගොස්‌ බිරිඳ සැමියා ඉක්‌මවා නොගොස්‌ අෙන්‍යාන්‍ය සුහදතාවයෙන් ජීවත්වීම බ්‍රහ්මචර්යා ජීවිතයක්‌ ලෙස සැලකෙනවා. එනිසා බුදුදහම අනුව විවාහය බ්‍රහ්මචර්යා ජීවිතයකට බාධාවක්‌ නොවේ.

නමුත් භික්‍ෂු ජීවිතයේදී මේ තත්ත්වය වෙනස්‌ ශාසන බ්‍රහ්මචර්යාව කියන්නේ ශාසනික කටයුතු කරමින් විවාහ නොවී ජීවිතය පවත්වාගෙන යැමයි.

පොදුවේ ගත්කල ශ්‍රේෂ්ඨ විදිහට හැසිරීම ඒ අනුව ජීවිතය හැඩගස්‌වා ගැනීම බ්‍රහ්මචර්යා ජීවිතයක්‌ ලෙස හඳුන්වාදීමට පුළුවන්. ඕනෑම පුද්ගලයකුට, මිනිසකුට “අත්තාධිපතෙය” හෙවත් තමන් අධිපතීත්වයේ තබාගෙන ධර්මය ආරක්‍ෂා කිරීම ඉතා හොඳ දර්ශනයක්‌ ලෙස හඳුන්වා දිය හැකියි. ඒ වගේම “ලෝකාධිපතෙය” යනුවෙන් දර්ශනයක්‌ තිබෙනවා. ඉන් කියවෙන්නේ ලෝකයේ යම් සම්මතයක්‌ තියෙනවා යම් දෙයක්‌ හොඳයි කියා. නැතහොත් වැරදියි කියා. නැතිනම් ඒ අනුව ක්‍රියාත්මක වන විනයක්‌, නීතියක්‌ තියෙනවා. එනිසා නීතිගරුකව ජීවත් වෙනවා. එක්‌කෝ තමන් අධිපතීත්වයේ තබාගෙන නැතහොත් ලෝක සම්මතය නීතිය අනුව ඊට ගරු කරමින් යම් පුද්ගලයකුට යහපත්ව ජීවත්විය හැකියි. නමුත් මෙම තත්ත්වයන් දෙකටම වඩා යහපත් වන්නේ “ධම්මාධිපතෙය” හෙවත් ධර්මය මුල්කරගෙන ජීවත්වීමයි. එය නිවැරදි මාර්ගය බවයි බුදුදහමේ ඉගැන්වෙන්නේ.

ධර්මය අධිපතීත්වයේ තබාගෙන ක්‍රියා කිරීම ගිහි පැවිදි දෙපක්‍ෂයටම පොදු දෙයක්‌. මෙය තේරුම් ගැනීමට සරල උදාහරණයක්‌ ගනිමු. බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කළා ප්‍රාණඝාතයෙන් වළකින්න කියා. ඒ අනුව අපි සතුන් නොමරා ජීවත්වෙනවා. අනුන්ට හිංසා කිරීමෙන් වළකිනවා. එය තමයි ධර්මය. ඒ අනුව ජීවත් වෙනවා. එම ක්‍රියාකාරිත්වයට මුල්වූයේ ධර්ම්මාධිපතෙය යි.

අප කලින් සඳහන් කළ “අත්තාධිපතෙය” ගතහොත් තමන්ගේ තත්ත්වය අනුව වෘත්තීය අනුව ඊට සරිලන ආකාරයෙන් සමාජයේ යහපත්ව ජීවත්වෙනවා. මම මවක්‌, පියෙක්‌, ගුරුවරයෙක්‌, උසස්‌ නිලධාරියෙක්‌, මන්ත්‍රී කෙනෙක්‌, ඇමැතිවරයෙක්‌ එනිසා මම මගේ භූමිකාවට සුදුසු පරිදි හැසිරිය යුතුයි. ඒ වගේම සමාජයේ සම්මත නීතියක්‌ තියෙනවා. ඒ අනුව අපි හැසිරෙන්න ඕනෑ. මෙය ගැඹුරු ධර්මයක්‌ නොවෙයි. ලෝක සම්මතයට අනුව වැඩ කිරීම තමයි වැදගත්. අනෙක්‌ අයටත් තමන්ගේ පරම්පරාවෙන්, අම්මාගෙන්, තාත්තාගෙන් උරුම වූ ගුණ ධර්මයන් තියෙනවා. ඒවා ආරක්‍ෂා කර ගත යුතුයි. මේ සියලු දේවල් ආරක්‍ෂා කරමින් ජීවත් වන විට අපට ශක්‌තිමත්ව ජීවත්විය හැකියි. මෙවැනි තත්ත්වයකදී අසතුටු ස්‌වභාවයක්‌ නැහැ. එනිසා බොහොම පැහැදිලියි බුදුදහමේ නිතරම උගන්වන්නේ තෘප්තිමත්ව ජීවත්වන්නේ කෙසේද කියායි. නමුත් සමහරු මෙම ධර්මය ගැඹුරුයි සතුටින් ජීවත්විය නොහැකියි යන පුහු මතයක සිටිනවා. එය වැරදියි. “සන්තුට්‌ඨි පරමං ධනං යනුවෙන් බුදුරජාණන්වහන්සේ දේශනා කළ අයුරින් සතුට තමයි පරම ධනය. එනිසා තරුණ දූ පුතුන් තේරුම් ගත යුතු දෙයක්‌ තියෙනවා. බුදුදහමට අනුව සතුටු වෙන්න පුළුවන්. එය සදාචාරාත්මකයි. විනයගරුකයි. එය මෙලොවදී ලෞකික ජීවිතය මෙන්ම අධ්‍යාත්මික ජීවිතය සුවපත් කරන්නක්‌. එය අපිට දහමින් උසස්‌ තත්ත්වයකට යැමට මාර්ගය වේවි.

තරුණ වයසේදී ප්‍රේම සම්බන්ධතා ගොඩනැගෙනවා. ඒනිසා යෞවනත්වය පිළිබඳව කතා කිරීමේදී ඒ හා බැදුණු ප්‍රේමය ගැන කතා කිරීමද වැදගත්.

තරුණ කාලයේදී තරුණ තරුණියන් ඔවුනොවුන් දෙස බැලීමත්, ඒ සමග ප්‍රේමය පිළිබඳව අදහස්‌ ඇතිකර ගැනීමත් ස්‌වභාවික දෙයක්‌.

මෙය මිනිසුන්ට පමණක්‌ නොව තිරිසන් සතුන්ටද පොදු තත්ත්වයක්‌. සතුන් පවා ප්‍රේම සබඳතා බිද වැටීම නිසා කලකිරී සිටි බව රසවානියේ සඳහන් වෙනවා.

ප්‍රේමය පිළිබඳව සිතුවිලි ඇති වන්නේ කාමාග්නිය නිසයි. නැතහොත් කාමය නමැති ගින්න නිසායි. ඒනිසා තරුණ තරුණියන්ට තමන්ට ඇතිවන හැගීම් ඒ අයුරින්ම ප්‍රකාශ කළ හැකිද? එය එසේ විය නොහැකියි. ප්‍රේමය සමග ඇතිවන සියලු හැගීම් ප්‍රකාශ කිරීමට ගියහොත් එතැන සිදුවන්නේ බිදවැටීමක්‌. ඒනිසා ඇතිවන හැගීම් පාලනය කිරීම තමයි වඩා වැදගත් වන්නේ. තමන් තෘප්තිමත් වීමේදී, සතුටු වීමේදී වෙන කිසිම ජීවිතයකට හානි නොවීමට වග බලා ගත යුතුයි. ප්‍රේම සම්බන්ධතාවය මත ගොඩනගා ගන්නා ජීවිතයෙන් කාන්තාවට , පිරිමියාට පමණක්‌ නොව සමාජ සම්මතයන්ටද හානි සිදු නොවිය යුතුයි. නමුත් සමාජ සම්මූතීන් ආරක්‍ෂා කරමින් ප්‍රේම සම්බන්ධතා ගොඩ නගාගැනීම වරදක්‌ නොවේ.

මුල් අවධියේදී ප්‍රේම සම්බන්ධතාවයක්‌ ගොඩනැගෙන්නේ විවාහ ජීවිතයම පදනම් කරගෙන නොවේ. ඇතිවන හැම ප්‍රේම සම්බන්ධතාවයක්‌ම විවාහයෙන් කෙළවර වන්නේ නැහැ. ප්‍රේමය පිළිබඳව කතා කෙරෙන දේ බොහොම සංකීර්ණයි. කෙසේ හෝ වේවා පාළුව කාන්සිය මකා ගැනීමේ මාර්ගයක්‌ ලෙසයි ප්‍රේම සම්බන්ධතා ඇතිකර ගන්නේ. නමුත් අද ප්‍රශ්නය වෙලා තියෙන්නේ මෙම ප්‍රේමය විකාශනය වන ආකාරය පිළිබඳ විවිධ ප්‍රශ්න මතුවී තිබීමයි එක්‌කෝ මෙම ප්‍රේමය විකාශනය වන්නේ ටෙලි නාට්‍යයක ස්‌වරූපයෙන්. නැතහොත් සමාජයේ තිබෙන යම් දෙයක්‌ ස්‌මතුවීමෙන්

ප්‍රේමයේ මුලට ගිය විට තිබෙන්නේ ලෝභයයි. යම් තරුණයෙක්‌ තරුණියක්‌ කීපදෙනකු සමග සබඳකම් ඇතිකර ගැනීමත් ප්‍රේමයම තමයි. නමුත් එහි මුලට ගියහොත් තිබෙන්නේ ලොල් බව නැතහොත් ලෝභයයි. ඇලීමයි. ගැලීමයි. මෙය අනුමත කළ හැකි දෙයක්‌ නොවෙයි. එය සදාචාරය නොවෙයි. අපට පැවතිය හැකි සීමාවක්‌ තිබෙනවා. එක්‌කෙනෙක්‌ කීපදෙනකු සමග ප්‍රේම සම්බන්ධතා ඇතිකර ගනුයේ ඔහුට තෘප්තිමත්වීමේ සීමාවක්‌ නොමැති වීම නිසයි.

එනිසයි බුදු දහමේ මෙය කාමාග්නියක්‌ ලෙස හැඳින්වූයේ. මෙවුන්දන් සේවනය කිරීම මිනිසාට මෙන්ම සත්වයාටද උරුම වෙච්ච දෙයක්‌.

මෙම ක්‍රියාවලියේදී තිරිසන් සතාට සීමාවක්‌ නැහැ. තිරිසනාව තැනක්‌ නොතැනක්‌, මවු පියා ඥති සබඳතා කිසිවක්‌ ගැන තැකීමක්‌ නැහැ. නමුත් මෙවුන්දන් සේවනය කිරීමේදී මනුෂ්‍යාට සීමාවක්‌ තිබෙනවා. එය තමයි සමාජ සම්මුතිය. ලෝකය පවතින්නේ සමාජ සම්මුතිය මතයි. සම්මුතිය බිඳවැටුණු තැන සමාජ ආරවුල් ඇති වෙනවා. මිනිසාගේ තිරිසන් ගතිගුණ ස්‌මතු වෙනවා.

එනිසා තරුණ තරුණියන් තම ප්‍රේම සම්බන්ධතාවයන් ගෙන යන විට කල්පනාකාරී විය යුතුයි. මෙය පිළිබඳව පුළුල්ව පැහැදිලි කිරීමට හෝ සීමා පැනවීමට අපට බැහැ. ප්‍රේම සම්බන්ධතා අද ඊයේ ඇති වුවක්‌ නොවේ. එය මානව සත්වයා බිහිවූ දවසේ සිට ඇති වූවක්‌. කෙසේ හෝ වේවා ප්‍රේම සම්බන්ධතා සමාජ සම්මුතීන් බිඳ දමමින් සීමා ඉක්‌මවා ගිය ස්‌වභාවයක්‌ අද දකින්නට ලැබෙනවා. එය අපට පිළිගන්නට බැහැ. මීට දශක තුන හතරකට පමණ පෙර තරුණ තරුණියන් ප්‍රේම සම්බන්ධතා ඇතිකර ගත්තත් එහි පාලනයක්‌ තිබුණා. ප්‍රේම සම්බන්ධතා ඇති කරගත් නිසි වයසක්‌ තිබුණා. එම ප්‍රේම සම්බන්ධතා සියල්ලම විවාහයෙන් කෙළවර වුණා කියලා මම කියන්නේ නැහැ. නමුත් එදා තරුණ තරුණණියන්ට හැගීම් සම්ප්‍රේෂණය කර ගැනීමේ දී පාලනයක්‌ තිබුණා. හික්‌මීමක්‌ තිබුණා. එකිනෙකාට ගෞරව කළා.

නමුත් එම තත්ත්වය අද වෙනස්‌ වෙලා. අද බොහෝ ප්‍රේම සම්බන්ධතා ආක්‍රමණශීලී ස්‌වරූපයන් අරගෙන තිබෙනවා. ඊට වෛරී සහගත ස්‌වභාවයක්‌ එක්‌වෙලා තියෙනවා. සියලුම දේවල් ඩැහැගත යුතුයි කියන ආක්‍රමණකාරී ස්‌වරූපයන් ප්‍රේම සම්බන්ධතා සමග ඇතිවෙලා තියෙනවා. එහි ප්‍රතිඵලය වශයෙන් ඒ අය දූෂණයට ලක්‌වීමට පුළුවන්. ඒ අයගේ ජීවිතය විනාශ වෙන්න පුළුවන්.

මෙහිදී තරුණ පුතුන් තේරුම් ගත යුතු දෙයක්‌ තියෙනවා. ඔබට මේ කියන ආක්‍රමණශීලී සිතුවිලි ඇතිවී තම පෙම්වතිය දූෂණය කළහොත්, විනාශ කළහොත් ඔබ අන්ත දූෂිත තත්ත්වයට පත්වෙනවා. ඔබේ සිත තුළ ඇති වන්නේ අධික වෛරය, ලෝභය මිස අන් කිසිවක්‌ නොවේ.

මෙවැනි තත්ත්වයක්‌ ඇතිවන්නේ තරුණ පෙම්වතුන් තුළ ඇතිවෙන දැඩි වේගය නිසයි. එය පාලනය කරගත යුතුයි. එය පාලනය කරගත නොහැකි නම් එය ලොකු දුර්වලතාවයක්‌. බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කළේ යොවුන් මදය නැතහොත් යොබ්බන මදය පාලනය කරගත යුතු බවයි. මත්පැන්වලින් මත්වනවාටත් වඩා හැගීම්වලින් මත්වීම භයානකයි. තරුණ තරුණයිනට ශ්‍රේෂ්ඨ ලෙස (යුවාචරේ බ්‍රහ්මචරියං) හැසිරෙන ලෙසයි උන්වහන්සේ දේශනා කළේ.

“මම තිරසනෙක්‌ ලෙස නොහැසිරිය යුතුයි” යන කල්පනාව දැඩිව හිතට ගෙන තමන්ගේ තරුණකම උපයෝගී කරගෙන හැගීම් පාලනය කිරීම තමයි තරුණ තරුණියන්ගේ ශ්‍රේෂ්ඨත්වය විය යුත්තේ. ප්‍රේමය සෞන්දර්යාත්ම රසවින්දනයකට ගෙනයා යුතුයි.

අපි හැම විටම සමාජයෙන් තමයි අද්දැකීම් ලබා ගැනීමට වෙහෙසෙන්නේ සමාජයෙන් හොඳ දෙයක්‌ වෙතොත් ගන්න. නමුත් සමාජය අදහන්න එපා ෘ ධර්මය අදහන්න, ධර්මය විශ්වාස කරන්න. ඒ මත ජීවිතය ගොඩනගා ගන්න.

බුදුරජාණන් වහන්සේ වරක්‌ දේශනා කළා නුවණැතියා දිලිසෙන අඟුරු වළක්‌සේ සිතා ස්‌ත්‍රී කාම සම්භෝගයෙන් ඈත් වෙනව කියලා. ඉන් අදහස්‌ කරන්නේ නැහැ. ගිහි උදවියට කාමසම්භෝගයට ඉඩක්‌ නැහැ කියලා අඹුසැමි සබඳතාවයෙන් පමණක්‌ තෘප්තිමත් වීම බුදු දහමේ අනුමත කළ දෙයක්‌. සෑම ප්‍රේම සම්බන්ධතාවයක්‌ම ලිංගිකත්වයෙන් අවසන් වන්නේ නැහැ. එය එසේ වෙයි කියා සිතුවොත් යම්තාක්‌ දුරට අසාධාරණ විය හැකියි.

බුදුදහමේ දැක්‌වෙන ආකාරයට තෘප්තිය විවිධාකාරයෙන් විදිය හැකියි. මෙම සමාජයෙත් නොයෙකුත් විකෘති තත්ත්වයට පත්වූ කාමයන් දැකිය හැකියි. කොහොම නමුත් මේ එකම කාමය තමයි විවිධාකාරයෙන් විග්‍රහ කරනුයේ. එනිසා මෙම තත්ත්වය විද දරා ගැනීම අපට සාහිත්‍යාත්මක පසුබිමකින් අවසන් කරගත හැකිනම් ඉතා හොඳයි.

කෙසේ හෝ මේ කාමාග්නියෙන් සිදුවන්නේ රාගික සිතුවිලි නමැති ගින්නක්‌ ඇතිවීමයි. ගින්නෙන් සිදුවනුයේ හානියක්‌. දැඩි ගින්නකදී සිදුවන විනාශය බරපතලයි. ඒනිසා එය පාලනය කර ගැනීමට අපට හැකියාවක්‌ තිබිය යුතුයි.

ප්‍රේමය කියන මනෝභාවය විග්‍රහ කරනුයේ ලෝභය කියන දෙයින්. ලෝභය කියන්නේ අකුසල මූලයක්‌. හුදෙක්‌ මෙයින් අදහස්‌ වන්නේ නැහැ. විවාහය කියන්නේ අකුසලයක්‌ කියා නමුත් අපි හැමදේකම ආදීනව නිසි ලෙස හඳුනා ගැනීමෙන් එය පාලනය කරගන්න පුළුවන්. ඒ අනුව සදාචාරත්මක ලෙස හැසිරෙනවා. චර්යාවාදීන් ලෙස කටයුතු කරන්නේ නැහැ. ඒ නිසා අප ප්‍රේමය ආශාව, ආදරය, ඇලීම, ලෙන්ගතුකම, ආලය අනුරාගය, ස්‌නේහය ලෙස හඳුන්වනු ලබන මේ සියලු දේවල මූලය ලෝභයයි. එය නිසිලෙස වටහාගෙන ක්‍රියා කිරීමෙන් යෞවනත්වය ශ්‍රේෂ්ඨත්වයට පත්කළ හැකියි. එවන් තත්ත්වයකදී පෙම්වතිය හැරගියාට, පෙම්වතා හැරගියාට වස බොන, සියදිවි හානි කරගන්නා සමාජයක්‌ ගොඩනැගෙන්නේ නැහැ. තම පෙම්වතිය තමන් අතහැර තවත් අයකු සමග හාදවූ පමණින් ඇයට පිහියෙන් ඇන පරපණ නසන පෙම්වතුන් බිහිවන්නේ නැහැ. විලාසිතාවක්‌ මෙන් තරුණ ගැහැණු දරුවන් ඇසුරු කරන පෙම්වතුන් බිහිවන්නේ නැහැ. කාමගින්නෙන් දැවී තම මෙලොව ජීවිතය මෙන්ම පරලොව ජීවිතය දුගතියට පත්කර ගන්නා සමාජයක්‌ බිහිවන්නේ නැහැ. ප්‍රේම කරන්න. නමුත් කාමාග්නියෙන් දැවෙන අයකු වන්න එපා.මේ සියලු බැදීම් මරණයෙන් කෙලවර කොට පවතී.. එම නිසා රාග කාම සිතුවිලි වලින් තොර වූ පින්වත් දුවෙක් පුතෙක් වීමට සිහි තබාගන්න.. තෙරුවන් සරණයි..!!! via Facebook Pages http://ift.tt/1GMS4Lf