Monthly Archives: April 2020

New at Little Bit


from Path to Nirvana https://ift.tt/2W4Rz9y
ශ්‍රී කළ්‍යාණී යෝගාශ්‍රමය ආරම්භ කිරීම සදහා මූලික වූ අතිපූජනීය මාතර ශ්‍රී ඤාණාරාම මහා ස්වාමීන්වහන්සේ අපවත් වී 2020 අප්‍රේල් 30 වන දිනට වසර 28 කි. බුද්ධ සාසනයේ චිරස්තිථියට අප්‍රමාණ සේවයක් ඉටුකල අප මාහිමිපානණ් වහන්සේට කෘතවේදීව, අප රැස් කල සියලු පින් අනුමෝදන් වන සේක්වා! සුව සේම අමා මහ නිර්වාණ සුවයෙන් සැනසෙත්වා! සාධූ! සාධූ! සාධූ!

මාහිමියන් වහන්සේ පිළිබඳව පරමපූජනීය කඩවැද්දූවේ ශ්‍රී ජිනවංශ මාහිමියන් වහන්සේ විසින් ලියූ කරුණක් පමණක් පහතින් දක්වමු,

“තුන්වන සංගායනාවේ ප්‍රමුඛ වූ මොග්ගලීපුත්ත තිස්ස මහරහතන් වහන්සේ බුදු සසුන රැකගැනීම සඳහා බඹ ලොවින් සැව මනු ලොව පහළ වූ සේක් රහතුන්ගේ ආරාධනයෙනි. ශ්‍රී කල්‍යාණී යෝගාශ්‍රම සංස්ථාවේ ප්‍රනෙතෘ වූ අති ගරු මහෝපාධ්‍යාය මාතර ශ්‍රී ඤාණාරාම ස්වාමීන්ද්‍රයන් වහන්සේ මේ යුගයේ වැටීගිය බුදු සසුන බේරාගැනීම සඳහා කිසිවෙකුගේත් අාරාධනාවක් නැතිව බඹ ලොවින් වැඩි සේක් වනැයි මා සලකන්නේ උන්වහන්සේගේ ධර්ම ජීවිතයේ ප්‍රාතිහාර්ය ස්වරූපය සිහි කරමිනි.”

New at Little Bit


from Path to Nirvana https://ift.tt/3bTYCZy
සෝරෙය්‍යක සිටු පුත්‍රයා දෙදරු පියෙකි. දිනක් යාළුවන් සමඟ නාන්න යන විට මහා කච්චායන මහ රහතන් වහන්සේ ගේ රන්වන් පාට දේහ සම්පත්තිය දැක රාග සිත් පහළ කොට මුන් වහන්සේ මාගේ බිරිඳ හෝ වන්නේ නම් මැනවි, නැත්නම් මාගේ බිරිඳ ගේ සිරුර, මුන් වහන්සේ ගේ සිරුරේ පැහැය වන්නේ නම් මැනවි යැ යි සිතීය. ඒ අඥාණ දූෂිත සිත සමඟ ම ඔහුගේ පුරුෂ නිමිති අතුරුදහන් වී ස්ත්‍රී නිමිති පහළ විය. පසුව ලැජ්ජාවෙන් තක්ෂිලා නුවරට පැන ගොස් එහි සිටු කෙනෙකු ගේ බිරිඳ වී දරු දෙන්නෙක් ද ලොවට බිහි කළා ය. පසු කාලයක මහා කච්චායන මහ රහතන් වහන්සේගෙන් සමාව ගත් පසු නැවත පුරුෂයෙක් විය. පසුව පැවිදිව රහත් විය. රහතුන් කෙරෙහි සිතන වැරදි සිතිවිල්ල ද දුකට පත් කරන බව මින් දත යුතු ය.

(ධම්මපද අට්ඨ කථා 201 පිට)

New at Little Bit


from Path to Nirvana https://ift.tt/35hPwmJ
💙💚💜 අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ (අවිදුරේ නිධානය) 170 💙💚💜

🌺 අපි නොදකින සතර පෙර නිමිති 02

තවත් එක් දිනක් බෝසතාණන් වහන්සේ පෙර සේම රාජකීය උයනට යන්නට සිතුවා. එදත් සුපුරුදු පරිදී රථාචාර්ය වරයා රාජකීය රථය ලස්සනට සැරසුවා. පිය රජතුමා වෙනදාටත් වඩා වැඩියෙන් යන මග දෙපස ගව්වක් දක්වා ආරක්ෂා විධිවිධාන තරකරනු ලැබුවේ කිසිම අසුභ දර්ශනයක් කුමරුන් ඇස නොගැටීමට. එහෙත් ඒ බාධක බාධකයක් වුනේ මිනිසුන්ට. දෙවියන්ට නෙවෙයි. එදත් දෙවියන් විසින් පෙර පරිදිම සසර කල කිරවන රෝගී පුද්ගලයෙකු මවනු ලැබුවා. දෙවියන් විසින් මවන ලද රෝගී පුරුෂයා දැක පෙර සේම විචාරා කළකිරීමට පත් වූ කුමරු ආපසු මාළිගවටම පැමිණියේ උයන් ක්‍රීඩාව ඉවතලමින්. රජතුමාටත් මෙය ලොකු ප්‍රශ්ණයක් වුනා. සමහරවිට ඇමතිවරු සේවයක්යෝ නොසැලිකිලිමත් වුනා කියලා නොසෑහෙන්න බැනුම් අහන්නත් ඇති. රජතුමා ද පෙර පරිදිම ආරක්‍ෂණ සංවිධාන තවත් වැඩිකොට තිගව්වක් ප්‍රදේශය දක්වා තර කළා. නැවතත් පෙර පරිදීම තවත් එක් දවසක් උයනට යන බෝසතාණන් වහන්සේ දේව නිර්මිත මළ සිරුරක් දැක සංවේගයට පත්ව පෙර පරිදීම ආපයින්ම ආපසු මලිගයටම පැමිණියා. මෙවර රජතුමා තවත් යොදුනක් පමණ ඔබ්බට ආරක්‍ෂාව තර කළා. ඔබ හිතන්න එපා මේ දේවල් මේ ආකාරයෙන්ම සිදුවුනේ අපේ බුදුහාමුදුරුවන්ට පමණක්මයි කියලා. නැහැ මෙතෙක් අප විසින් ලියු සියලු බුදුවරුන්ටත් මතු පහළවන බුදුවරුනටත් මේ කරුණු එක සේ සමානයි. එය ලෝකයේ ධම්ම නියාම යන යන නියාමනය යටතේ සිතුවන්නක්. තවත් දවසක බෝසතුන් වහන්සේ පෙරසේම උයනට යන්නට පිටත් වුනා. ඒ ගිහි ජිවිතයේ අවසාන උයන් ක්‍රීඩාව සඳහා බව උන්වහ්න්සේවත් දැනගෙන නොයින්නට ඇති. ඒත් ඒ බව දෙවිවරු දැන සිටියා. අතරතුරඑදත් ඒ යන අතරතුර දෙවියන් විසින් මවන ලද මනාව සිවුරු හැද පොරවූ පැවිදි රුවක් දැක මේ කවරෙක්දැයි රියදුරුගෙන් විචාරනු ලැබුවා. බුදු සසුන පවත්නා කාලයක් නොවන නිසා පැවිද්දෙකු හෝ පැවිදි ගුණ නොදන්නා රියදුරා දෙවියන්ගේ අනුහසින් දේවයිනි, මේ පැවිද්දෙක්යැයි හදුන්වා පැවිදි ගුණ ද වර්ණනා කරන්නට වුණා. ජිවිතයේ බොහෝදෙවල් වෙනස් වෙන්නේ බොහෝ විට එක ක්ෂණයකින්. බෝසතාණන් වහන්සේට ඒ පැවිදි රුවත් ඔහුගේ අරමුණත් පිළිබඳව සිත නැමුණේ පුදුමාකාරයට. සිත නැමුණා විතරක් නෙවෙයි සිත ඇලුනා. පැවිද්දට සිත ඇලුණු උන්වහන්සේ එදවස උයනට ගියේ පුදුම සතුටකින්. . හරියටම දීඝභාණක තෙරවරු සතර පෙර නිමිති එක දවසෙහි ම දැක අභිනික්මන් කළ බව කියනවා වගේ

එදා උන්වහන්සේට විශේෂ දවසක්. මීට පෙර දුටු පෙරනිමිති නිසා බොහෝ දුකට පත්ව සිටි උන්වහන්සේට දුකින් මිදිය හැකි දොරටුවක්ද මෙම සසරෙහිම සැඟව පවතින බව පෙනෙන්නට ඇති. උයන් සිරි විදිමින් මගුල් පොකුණෙහි ප්‍රීතියෙන් ගතකල උන්වහන්සේ නා හිරු බැස යත්ම එයින් නික්මිවුත් මගුල් ගල් පුවරුවෙහි අසුන් ගත්තා.

🌺 බෝසතාණන් වහන්සේව විස්කම් දෙවිඳු විසින් සැරසීම.

මේ ඔබ හට කියන්නට යන්නේ ලොව තවත් ධම්ම නියාමයක්. ඒ අභිනික්මනට පෙර බෝසත් වරුන්ව සක්දෙවිඳුගේ අනින් විස්කම් දෙවිඳු විසින් සැරසීම යන කාරණයයි. මෙය සම්මා සම්බුද්ධත්වයට පත්වෙන සියලු බෝසතන් වහන්සේලාට සාධාරණ වූ ධර්මතාවයක්. ඒ කරුණ නිසාම වෙන්නට ඇති බෝසතුන්ට එහිදී තමා අලංකාර කරවා ගන්නට කැමැත්තක් ඇතිවුණා. බෝසතාණන් වහන්සේ ගේ පිරිවර පිරිස නානා වර්ණ වස්ත්‍ර ද විවිධ ආභරණ ද මල් ගද විලවුන් ද රැගෙන උන්වහන්සේව පිරිවරා සිටිය. එහෙත් එය ඔවුනට අයිති කාර්යයක් නොවනබව ඔවුන්වත් දැන සිටියේ නැහැ. එකෙණෙහි සක් දෙවිදුගේ පඩු ඇබුල් අස්න උණුසුම් වෙන්නට පටන්ගත්තා. සක් දෙවිදු කවරකු මා සක් පදවියෙන් ඉවත් කරනු කැමැත්තෝ දැයි විමසනා විට සිදුහත් කුමරුන්ගේ අවසන් සරසන කාලය බව දැන විස්කම් දෙව්පුත් අමතා “සගය, අද මධ්‍යම රාත්‍රියෙහි සිදුහත් කුමරා මහාභිනිෂ්ක්‍රමනය කරන්නේය. මේ මොහුගේ අවසන් සරසීමයි. උයනට ගොස් බෝසතුන් වහන්සේ දිව්‍යාභරණයෙන් සරසව” යි නියම කරනු ලැබුවා. ඔහුද මැනවයි පිළිගෙන දිව්‍යානුභාවයෙන් එකනෙහිම උයනට පැමිණ බෝසතාණන් වහන්සේගේ කපුවාගේ වේශයෙන් ගොස් කපුවාගේ අතින් හිස වෙලුම් පිළිගෙන බෝසතාණන් වහන්සේගේ හිස වෙලන්නට වුණා.

බෝසතාණන් වහන්සේ විශ්වකර්ම දේව පුත්‍රයාගේ අත ස්පර්ශ වූ කෙණෙහිම මේ මිනිසකු නොව දිව්‍යය පුත්‍රයකු යැයි දැන ගත්තා. හිස වේලූ කෙණෙහිම ඔටුන්නෙහි එබ්බු මිණි කැට අයුරින් පිළි දහසක් පැන නැග්ගා. නැවතත් හිස වෙළත්ම නැවතත් පිළි දහස බැගින් පැන නැග්ගා. මෙලෙස දස වරක්ම හිස වේලනු ලැබුවා. මෙසේ හිස වෙළත් වෙළත් ම දශ දහසක් පිළි පැන නැග්ගා. මෙහිදී හිස කුඩාය පිළි බොහෝය, කෙසේ පැන නැග්ගේදැයි නොසිතිය යුතුයි. ඔවුනතුරින් සියල්ලටම වඩා මහත් පිලිය පූඩා මලක් පමණ වුණා. සෙසු පිළි මල් පමණ විය. බෝසතාණන් වහන්සේගේ හිස කෙසරු ගැවසී ගත් බක්මී මලක් මෙන් වුනා. සියලු ආභරණයෙන් සැරසී සිටි බෝසතුන් වහන්සේට සියලු වාද්‍යය විශේෂයන්හි දක්‍ෂ වූවන් තම තමන්ගේ කුසල භාවයන් දක්වද්දී බමුණන් ජය වේවා. සතුටු වේවා. ආදී වදන් කියද්දී ව න්දිභට්ටයෝ නන් අයුරින් සුබ වචන කියද්දී සතුන් නාදයෙන් බුහුමන් දක්වද්දී එතුමෝ සර්වාලංකාරයෙන් යුත් උතුම් රථයට නැග ගත්තා. මෙම කාලය තුළ යශෝදරා අග බිසව පුතකු බිහිකළ බව ඇසු සුදොවුන් මහරජාණෝ තම පුතුට සතුට දන්වනු පිණිස හසුනක් යවනු ලැබුවා. බෝසතාණන් වහන්සේට ඒ අසුන ලැබුණේ ඒ මොහොතේමයි. එය ඇසු සැණින් රාහුලයෙක් හෙවත් රඝුරාජ පුත්‍රයෙක් උපන්නේය. එයින් බන්ධනය වීයැයි උන්වහ්න්සේගේ මුවින් පිට වුනේ මේ වනවිටත් සසර දුකින් මිදීමට වනගත්විමට තීරණය කර තිබු නිසා වෙන්නට ඇති. පැමිණි සේවකයන් ද පියරජතුමා හට සිදුහත් කුමරු කී දෙය දන්වා සිටියා. රජතුමා පුතුන්ගේ වචනය අසා මෙතැන් සිට මුනුබුරාණන්ට රාහුල යන නාමය ම වේවා යි කියා සිටියා.

. උපකාරක ග්‍රන්ථ – ජාතකට්ඨකථාව.

තුසිත රාජපක්ෂ – ප්‍රංශය
29-04-2020

❤💚💛 පුණ්‍යානුමෝදනාව –
Path to Nirvana පිටුව නිර්මාතෘ කල්‍යාණ මිත්‍ර ජනකට සහ තිලංක විජේසිංහ කල්‍යාණ මිතුරන්හට, සහ මගේ ආදරණීය බිරිඳට, සහ මෙය මා නොදත් ජනයා අතර බෙදාහරින සහ මාව නිරන්තරයෙන්ම දිරිමත් කරන ඔබට. ❤💚💛🧡

New at Little Bit


from Path to Nirvana https://ift.tt/2zIPkS9
දුශ්ශීලයන්ට දන්දීම – සත්කාර කිරීම සුදුසු ද? ඔවුනට දන් දීමෙන් පින් සිදු වේ ද?

දන් දීමට නුසුදුසු දන් නො දිය යුතු පුද්ගලයකු ඇති බවක් බුදුරජාණන් වහන්සේ නො වදාළ සේක. උන් වහන්සේ විසින් වදාරා ඇත්තේ, සියල්ලන් ම ප්‍ර‍තිග්‍රාහකයන් බව ය. ගුණවත් වූ ද, ගුණහීන වූ ද සකල සත්ත්වයන්ට ම දන් දීම් කළ යුතු බව ය. දන්දීම හා එය වැළැක්වීම ගැන තථාගතයන් වහන්සේ වදාරා ඇත්තේ මෙසේ ය:-

“යො ඛො වච්ඡ, පරං දානං දදන්තං වාරෙති, සො තිණ්ණං අන්තරායකරො හොති, තිණ්ණං පාරිපන්ථිකො. කතමෙසං තිණ්ණං? දායකස්ස පුඤ්ඤන්තරායකරො හොති, පටිග්ගාහකානං ලාභන්තරායකරො හොති, පුබ්බේ ච ඛො පනස්ස අත්තා ඛතො ච හොති, උපහතො ච. යො ඛො වච්ඡ, පරං දානං දදන්තං වාරෙති, සො ඉමෙසං තිණ්ණං අන්තරායකරො හොති, තිණ්ණං පාරිපන්ථිකො.

අහං ඛො පන වච්ඡ: එවං වදාමි. යෙ පි තෙ චන්දනිකාය වා ඔලිගල්ලෙ වා පාණා තත්‍රා පි යො ථාලිධොවනං වා සරාවධොවනං වා ඡඩ්ඪෙති යෙ තත්ථ පාණා තෙ තෙන යාපෙන්තූති තතො නිදානම්පාහං වච්ඡ, පුඤ්ඤස්ස ආගමං වදාමි. කො පන වාදො මනුස්සභූතෙ? අපි චාහං වච්ඡ, සීලවතො දින්නං මහප්ඵලං වදාමි නො තථා දුස්සීලෙ.

(අංගුත්තර තික නිපාත)

තේරුම :-

“වච්ඡය: යමෙක් දන් දෙන්නා වූ අනුන් එයින් වළක්වා ද, හෙතෙම තිදෙනකුට අන්තරාය කරන්නේ තිදෙනකුට අපරාධ කරන්නේ වේ. කවර තිදෙනකුට ද යත්? දායකයා ගේ පිනට අන්තරාය කරන්නේ වේ. ප්‍ර‍තිග්‍රාහකයා ගේ ලාභයට අන්තරාය කරන්නේ වේ. පළමුවෙන් ම තමා ගේ ගුණ සාරා ගත්තේ විනාශ කර ගත්තේ වේ. වච්ඡය, යමෙක් දන් දෙන්නා වූ, අනුන් එයින් වළක්වා ද ඔහු මේ තිදෙනාට අන්තරාය කරන්නේ වේ, අපරාධ කරන්නේ වේ.

වච්ඡය, මම වනාහි මෙසේ කියමි. කුණුවළවල හෝ කාණුවල හෝ යම් ඒ ප්‍රාණීහු වෙත් ද, යමෙක් ඒවායේ වෙසෙන ප්‍රාණීහු මෙයින් යැපෙත්වා යි සැළි සේදූ දිය හෝ මූඩි සේදූ දිය හෝ ඒවාට වත් කෙරේ ද, වච්ඡය. එයින් ද පින් සිදු වන බව මම කියමි. මිනිසකුට දන් දීම ගැන කියනුම කිම? වච්ඡය, තවත් කරුණක් නම්: සිල්වතාට දීම මහත්ඵලය යි ද, දුශ්ශීලයාට දීම එපමණ මහත්ඵල නො වේය යි ද කියමි.” මේ ඒ දේශනාවේ තේරුම ය.

මේ දේශනාවෙන් දැක්වෙන්නේ දුශ්ශීලයන්ට නො දිය යුතු ය. අලජ්ජීන්ට නො දිය යුතුය කියා අනුන් දෙන දන් වළක්වන අසත්පුරුෂයා: දෙන තැනැත්තා ගේ පින නැති කිරීම ය, ලබන තැනැත්තා ගේ ආහාරය නැති කිරීම ය, සත්පුරුෂ ගුණය නැතිකර ගැනීමෙන් ඉමහත් පවක් කර ගැනීම ය යන මේ කරුණු තුනෙන් අනුන්ටත් තමාටත් අන්තරායයක් කරන බව හා සැම දෙනාට ම දන් දිය යුතු බව ය. එයින් දක්වන තවත් කාරණයක් නම්, සිල්වතුන්ට දීම මහත්ඵල බවත්, දුශ්ශීලයන්ට දීම එතරම් මහත්ඵල නො වන බවත් ය. දුශ්ශීලයාට දීම මහත්ඵල නැතය යි කියනුයේ, එයින් පින් සිදුවීමක් නැති නිසා ය යි වරදවා තේරුම් නො ගත යුතු ය. එයින් දක්වන්නේ සිල්වතාට දීමෙන් ලැබෙන පිනට වඩා දුශ්ශීලයාට දීමෙන් ලැබෙන පින කුඩා බව පමණෙකි. දන්දීම මහත්ඵල වීමට දායකයා ගේ ශීලයත් උවමනා ය. දායකයා සිල්වත් නම් ප්‍ර‍තිග්‍රාහකයා දුශ්ශීල වුවත් දානය මහත්ඵල වන බව-

“යො සීලවා දුස්සීලෙසු දදාති දානං

ධම්මෙන ලද්ධං සුපසන්නචිත්තො

අභිසද්දහං කම්මඵලං උළාරං

සා දක්ඛිණා දායකතො විසුජ්ඣති”

යනුවෙන් වදාරා තිබේ. “යම් සිල්වතෙක් මහත් වූ කර්‍ම ඵලය විශ්වාස කරමින් දැහැමින් ලැබූ වස්තුව පහන් සිතින් දුශ්ශීලයන්ට දේ නම් ඒ දානය දායකයා ගේ ගුණය නිසා මහත්ඵල වේය” යනු එහි අදහස ය. දන් දීමට සිල්වතුන් ඕනෑ කරන්නේ දුශ්ශීල දායකයන්ට ය. දායකයා දුශ්ශීල වුවත් ප්‍ර‍තිග්‍රාහකයා සිල්වත් නම් එයින් ද දානය මහත්ඵල වන බව-

“යො දුස්සීලො සීලවන්තේසු දදාති දානං

අධම්මෙන ලද්ධං අප්පසන්නචිත්තො

අනභිසද්දහං කම්මඵලං උලාරං

සා දක්ඛිණා පටිග්ගාහකතො විසුජ්ඣති”

යනුවෙන් වදාරා තිබේ. “යම් දුශ්ශීලයෙක් මහත් වූ කර්මඵලය ගැන විශ්වාසයක් නො තබමින් අප්‍ර‍සන්න සිතින් ධර්මයෙන් ලැබූ දෙය සීලවන්තයන්ට දේ නම් ඒ දානය ප්‍ර‍තිග්‍රාහකයන් ගේ ගුණය නිසා මහත්ඵල වේ ය” යනු එහි තේරුම ය. කැළණි ගංමුවදොර වාසය කළ කෙවුලෙක් ‘දීඝසුම්ම’ නම් සිල්වත් තෙරුන් වහන්සේ කෙනකුට තුන් වරක් පිණ්ඩපාතය දී මරණ කාලයේ දී ‘දීඝසුම්ම තේරුන් වහන්සේට දුන් පිණ්ඩපාතය මා ගොඩ ගන්නේය’ යි කීවේය යි දක්ඛිණා විභංග සූත්‍ර‍ අටුවාවෙහි දක්වා තිබේ. කෙවුලා දුශ්ශීල වුව ද, දීඝසුම්ම තෙරුන් වහන්සේ ගේ සිල්වත් බව නිසා දානය මහත්ඵල වීමෙන් ඔහුට අපායෙන් මිදෙන්නට ලැබිණ. දුශ්ශීල දායකයකු විසින් දුශ්ශීල ප්‍ර‍තිග්‍රාහකයකුට දෙන දානය දෙපසින් ම මහත්ඵල නො වන බව-

“යො දුස්සීලො දුස්සීලෙසු දදාති දානං

අධම්මේන ලද්ධං අප්පසන්නචිත්තො

අනභිසද්දහං කම්මඵලං උළාරං

සා දක්ඛිණා නෙවුභතො විසුජ්ඣති”

වදාරා තිබේ. “යම් දුශ්ශීලයෙක් කර්‍ම ඵලය කෙරෙහි විශ්වාසය නො තබමින් අධර්මයෙන් ලැබූ දෙය නො පහන් සිතින් දුශ්ශීලයන්ට දේ ද, ඒ දානය දායක ප්‍ර‍තිග්‍රාහක දෙපක්‍ෂය නිසා ම මහත්ඵල නො වේ ය” යනු එහි තේරුම ය.

දුශ්ශීලයන්ට දෙන දානය මහත්ඵල නො වන බවට සාධකයක් වශයෙන් වැද්දකු මිය ගිය කෙනකු උදෙසා දුන් දානයක් දක්වා තිබේ. ඒ වැද්දා මිය ගිය ඥාතියකු උදෙසා තුන් වරක් ම දුශ්ශීලයකුට දන් දී පින් දුන්නේ ය. ප්‍රේතයාට එයින් පිහිටක් නො වී “දුශ්ශීලයා මාගේ දානය පැහැර ගත්තේය” යි කෑ ගැසී ය. පසුව සිල්වත් භික්ෂුවකට දන් දී පින් දුන් කාලයේ ප්‍රේතයාට පින් ලැබිණ. මේ කථාව වරදවා තේරුම් ගත් ඇතැම්හු දුශ්ශීලයන්ට දන් දීමෙහි පිනක් නැති බව කියති. මේ කථාවෙන් දක්වන්නේ දුශ්ශීලයාට දන් දිමේ කුශලය දුබල බැවින් ඒ ප්‍රේතයාට දුකින් මිදීමට ඒ පින ප්‍ර‍මාණවත් නො වූ බවය. දුශ්ශීලයාට දීමෙන් පින් නැත්තේ නො වේ. සිල්වත් දායකයකු විසින් සිල්වතකුට දන් දෙතොත් එය ඉතාම මහත්ඵල ඇති දානයක් වන බව-

“යො සීලවා සීලවන්තෙසු දදාති දානං

ධම්මේන ලද්ධං සුපසන්නචිත්තො

අභිසද්දහං කම්මඵලං උළාරං

තං වෙ දානං විපුලඵලන්ති බ්‍රෑමි.”

යනුවෙන් වදාරා තිබේ. “යම් සිල්වතෙක් කර්‍මඵලය අදහමින් දැහැමින් ලත් වස්තුව පහන් සිතින් සිල්වතුන්ට ම දේ නම්, ඒ දානය ඒකාන්තයෙන් මහත්ඵල දානය යි කියමිය” යනු එහි අදහස ය. මේ කරුණු වලින් දුශ්ශීලයාත් දන් දීමට සුදුස්සකු බවත්, දුශ්ශීලයන්ට දීමෙනුත් පින් සිදුවන බවත් තේරුම් ගත යුතු ය.

https://ift.tt/35fme8i

New at Little Bit


from Path to Nirvana https://ift.tt/35h6EJC
මෙම අතිතුම් සූත‍්‍රධර්‍මය.
ප්‍රඥ්ඤාසාගර මාඟේ සම්මා සම්බුදු පියාණනේ වහන්සේ. සැවැත් නුවර දෙව්රම් විහාරයෙහි වැඩසිටිමින්.
භික්ෂූන් අමතා කළ දේශණාවකි.
මෙහිදී බුදුරජාණන් වහන්සේ අදහස් කරණුයේ සිතේ කිලිටි බව හා පිරිසිදු බව පිළිබඳව දේශණා කිරීමටයි. ඒ අනුව පුද්ගලයාගේ සිත කිලිටි කරන මනෝභාවයන් දහසයක් බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කොට ඇත.

1. “අභිජ්ඣා විසම ලොභො චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(තම වස්තුව කෙරෙහි ඇතිවන ලෝභය අභිජ්ඣා නම් වේ. විසමලෝභය නම් අන්‍ය වස්තූන් කෙරෙහි ඇතිවන ලෝභයයි)

2. “ව්‍යාපාදො චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(අනුන් පෙලීමට හෙවත් නැසීමට හෝ විනාශ කිරීමට ඇති ආශාව ව්‍යාපාද නම් වේ)

3. “කොධො චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(අනුන්ට විරුද්ධව නැගී සිටීම හෝ තරහ උපදවා ගැනීම කෝධ නම් වේ)

4. “උපනාහො චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(උපනාහ නම් වනුයේ බද්ධ වෛරයටයි)

5. “මක්ඛො චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(පුද්ගලයකුගේ ගුණයන් වසාලීමේ හෝ අමතක කර දැමීම මක්ඛෝ නම් වේ.එනම් ගුණමකුකමයි)

6. “පලාසෝ චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(තමාට වඩා ධනයෙන්,බලයෙන් හෝ උගත්කමින් උසස් අය හා තමන් සමානයැයි සිතීම පලාස නම් වේ)

7. “ඉස්සා චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(ඊර්ෂ්‍යාව හෙවත් අන්‍යයාගේ දියුණුවට ඇති නොකමැත්ත ඉස්සා නම් වේ)

8. “මච්ඡුරියො චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(තමන් සතු දෑ අනුන්ට දීමට ඇති නොකමැත්ත හෙවත් මසුරුබව මච්ඡුරිය නම් වේ)

9. “මායා චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(තමා තුළ ඇති වැරදි සැගවීමේ ස්වභාවය හෙවත් චාටු බව මායා නම් වේ)

10. “සාඨෙය්යං චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(කපටිකම හෙවත් අනුන් මුලාකිරීමේ ස්වභාවය සාඨෙයිය නම් වේ)

11. “ථම්භො චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(සිතේ තද ගතිය හෙවත් තමන්ට කොතරම් අවැඩ වුවත් තමා කැමති දේම කිරීම)

12. “සාරම්භෝ චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(නිරතුරුව අන්‍යයන්ගේ දේවල්වලට වඩා තමන්ගෙ දේවල් වැඩිකරගැනීමේ අශාව සාරම්භ නම් වේ)

13. “මානෝ චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(ආඩම්බරකම,උඩගුබව එනම් තමන්ගේ රූපයෙන්,ධනයෙන්,කුලයෙන්,තනතුරුවලින් ආඩම්බර වීම මාන නම් වේ*

14. “අතිමානෝ චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(අනුන් පහත්ම කොට තමන් අධික උසස් යැයි කල්පනා කිරීම අතිමාන නම් වේ)

15. “මදො චිත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(උමතු බව හෙවත් තම ජාතියෙන්,කුලයෙන්,ගෝත‍්‍රයෙන් හෝ යෞවනබවින් ඇතිවන උමතුව මදො නම් වේ)

16. “පමාදො ච්ත්තස්ස උපක්කිලෙසො”
(කාමයන් හේතුකොට කුසල් වැඞීමෙහි සිත යෙදීමෙහි ඇතිවන ප‍්‍රමාදය හෝ පසුබැස්ම පමාදො නම් වේ)

මේ ආදී මනෝභාවයන් පුද්ගලයාගේ සිත කිලිටි කරන බවත් බුදුරජාණන් වහන්සේ මෙකී අතිතුම් වත්ථුපම සූත‍්‍රධර්‍මය තුළදී දේශනා කොට තිබේ.

චිත්තේන නීයතී ලෝකෝ
චිත්තේන පරිකස්සති
චිත්තස්ස ඒකධම්මස්ස
සබ්බේව වසමන්වගු

මේ චපල චිත්තය විසින් ලොව හසුරුවනු ලබන නිසාත්‍‍ අදිනු ලබන නිසාත්, සැම දෙනාම චිත්තය නම් වූ එකම දහමට වසඟව සිටියි. මේ අනුව සිත ලෝකය පවත්වාගෙන යන බවත්, පෘථග්ජන සියල්ලන් සිතෙහි වසඟයට යෑම ස්වාභාවික ධර්මතාවක් බවත් අනාවරණය වේ. පෙළ සාහිත්‍ය පිළිබඳව අවධානය යොමු කිරීමේ දී අපහට බුදුරජාණන් වහන්සේ විසින් සිත පිළිබඳව දේශනා කොට ඇති අවස්තා විශාල ප‍්‍රමාණයක් හඳුනාගත හැකිය. ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම ඛුද්දක නිකායාගත ධම්මපදය තුළ සිත පිළිබඳව දේශනා කොට ඇති ගාථා දක්නට ලැබේ. එසේම මජ්ඣිම නිකායේ සඳහන් වන මේ අතිතුම් වත්ථූපම සූත‍්‍රධර්‍මය පිලිබදව අවධානය යොමු කිරීමේ දී ද අප හට සිතෙහි ස්වභාවය සිතේ පිරිසිදු බව සිතේ කිලූටු වීම සිදුවන ආකාරය හඳුනාගත හැකිය…
“සචිත්ත පරියෝදපනං
ඒතං බුද්ධාන සංසනං”
සාධු🌼🌿🌼🌿
🌼👣👣🌼